modern love II

Το Modern Love είναι ένα υπέροχο τραγούδι απ’ αυτά που έγραφε με χαρακτηριστική άνεση ο Bowie κατά τη διάρκεια της μακράς καριέρας του. Το συγκεκριμένο love song καταφέρνει μάλιστα να εκφράσει το παρομοιώδη Bowieiκό αίσθημα αγωνίας (τα ‘χει αυτά ο χαμαιλεοντισμός άλλωστε· αλλάζοντας δέρμα κάθε φορά, γδέρνεις λίγο λίγο τον εαυτό σου) ακόμα και αν το τραγούδι είναι φορτωμένο με ένα σωρό από ηχητικές γαρνιτούρες – με το Heroes άλλωστε ο Bowie άγγιξε κυριολεκτικά την τελειότητα όσον αφορά την ηχητική απόδοση της υπαρξιακής αγωνίας την οποία κάθε άνθρωπος θα βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή του, μιας αγωνίας κάπως λυτρωτικής ταυτόχρονα καθότι απόδειξη, και μνημείο ταυτόχρονα, της θνητότητας σου. 

Ο Bowie άλλωστε είναι ο τύπος που σε καλεί για χορό μ’ αυτήν την έκφραση στο πρόσωπο του:

Ο ίδιος ο Bowie ισχυρίστηκε πως στο Modern Love μιλούσε για τη σχέση ανθρώπου με τον Θεό, μια κατεξοχήν σχέση αγάπης θα προσθέταμε εμείς. Κατά συνέπεια, το Modern Love είναι love song ακόμα και αν δεν αφηγείται κάποια ερωτική περιπέτεια του τύπου ο Leonard αναζητεί την Erika.

Για την ιστορία, το Modern Love έκλεινε τις συναυλίες  του Bowie κατά τη διάρκεια της περιοδείας του το 1983. Ο σκηνοθέτης του video clip έντυσε λοιπόν το Modern Love με εικόνες από τα λάιβ του Bowie και της μπάντας του – όπου λάιβ στα ‘80s σήμαινε εξτραβαγκάντσα με ευφάνταστα πολύχρωμα κουστούμια, σαξόφωνα παρατεταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, κομφετί, disco χορευτικά και άλλα.

Φυσικό και επόμενο ήταν να συμβεί αν σκεφτείς ότι το 1983 ο Bowie ήταν ένα υπερπετυχημένο brand name της παγκόσμιας βιομηχανίας του θεάματος οπότε θα ήταν μάλλον απίθανο να είχε ο ίδιος ο καλλιτέχνης τον απόλυτο έλεγχο της διαχείρισης του brand που έφερε το όνομα του. 

Tρία χρόνια αργότερα, o Leos Carax, σκηνοθέτης που ανήκει σε μια κατηγορία από μόνος του, ίσως όχι επειδή οι ταινίες του είναι ανυπέρβλητης σημασίας για την ιστορία του κινηματογράφου αλλά γιατί δεν θα μπορούσαν να έχουν γυριστεί από κανέναν άλλον, βγήκε στην αντεπίθεση. 

Φτιάχνοντας το δικό του video clip για το τραγούδι του Bowie, στα πλαίσια μιας σκηνής του Mouvais Sang, ο Carax μας προσέφερε μια ανεπανάληπτη αισθητική αποτύπωση της αγωνίας που κυριεύει το σώμα σου, που θολώνει το νου σου, που παραλύει τη θέληση σου, που υπαγορεύει τους όρους της παράδοσης σου στο αντικείμενο του πόθου σου.

Ο Denis Levant, το alter ego του σκηνοθέτη, σε αυτή τη μνημειώδη κινηματογραφική σκηνή μετανσαρκώνεται μπροστά στην κάμερα στον ιδανικό έκπτωτο άγγελο, έναν από εμάς δηλαδή, σωματοποιεί την αγωνία εκείνων που «θα μπορούσαν να γίνουν ήρωες, έστω και για μία μέρα» αλλά στο τέλος θα διαψευστούν διότι...

νίκησε ποτέ κανείς τον έρωτα;