17.1.09

Τηλε-πραγματικότητα και Πραγματικότητα...



Ελεύθερος Τύπος (17.12.08):
- Η Σύγκλητος του Παντείου Πανεπιστημίου αποφάσισε να δώσει το όνομα του Αλέξη Γρηγορόπουλου σε αίθουσα του Ιδρύματος. «Ένας έφηβος που δεν πρόλαβε να σπουδάσει θα μείνει με αυτόν τον τρόπο πάντα στο Πανεπιστήμιο», αναφέρεται στην ανακοίνωση της Συγκλήτου που ζητεί από την Πολιτεία να πάρει «μέτρα για τον εκδημοκρατισμό των θεσμών και των οργάνων της πολιτείας και τον κοινωνικό έλεγχο των μηχανισμών καταστολής για να πάψουν να παραβιάζουν το ρόλο τους ο οποίος είναι αποκλειστικά η προστασία των πολιτών».
Το συναίσθημα της αηδίας δεν λέει να με εγκαταλείψει και ας έχουν περάσει μπόλικα λεπτά από την ανάγνωση του κειμένου. Η εγκεφαλική αρτηριοσκλήρωση της Συγκλήτου σε προσγειώνει ανώμαλα στην πραγματικότητα. Πανεπιστημιακοί, εκτός τόπου και χρόνου ή μάλλον... εντός.
· Τόπος: ελληνική πραγματικότητα∙ η κενότητα της «συμβολικής» πράξης μετά ανακοίνωσης φιλικής προς τα, πότε ανθρωπόφαγα, πότε κλαίουσες χήρες media, είναι μια άστοχη, άσκοπη, παπαριά. Άλλωστε, το να «μείνει για πάντα στο πανεπιστήμιο», πόσο μάλλον σ’ ένα ελληνικό, πόσο μάλλον το Πάντειο, θα έπρεπε να θεωρηθεί ως εξύβριση νεκρού.
· Χρόνος: 2008. Η πραγματικότητα, αυτή που βιώνεται στο αληθινό πεδίο της ύπαρξης μας, αμφισβητείται από μια δεύτερη, αυτή των mainstream media. Μια συνεχής ροή παρα-πληροφόρησης βομβαρδίζει το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού το οποίο έχει φυσικά μονάχα μια επιθυμία: να παρα-πληροφορηθεί.
Στο διαδίκτυο, βρίσκεις ψήγματα της (πραγματικής!) πραγματικότητας. Στα blogs, αναμεταδίδεται αυτό που πραγματικά συμβαίνει στους δρόμους, στις φοιτητικές συνελεύσεις στα πανεπιστήμια, σε χώρους που έχουν καταληφθεί σ’όλη την Αθήνα, και όχι μόνο.
Σαμποτάζ σε μηχανήματα του μετρό, πορείες (σε όλη την Ελλάδα), ραδιοφωνικές εκπομπές και φυσικά ένας οργασμός ανακοινώσεων, κατάθεσης ουσιαστικών (όχι πάντα βέβαια) απόψεων, πολεμικών ιαχών.
‘Στους δρόμους γεννιούνται οι συνειδήσεις’, λένε οι εξεγερμένοι. Δε ξέρω αν αυτό είναι αλήθεια∙ αν δε βγεις στους δρόμους ωστόσο, δε θα μάθεις ποτέ...


No comments:

Post a Comment