The Cranberries

01/06/2000
Αν έχεις μεγαλώσει με MTV στη δεκαετία του ’90, είσαι 19 χρονών, είναι το 2000, και οι Cranberries έρχονται στην Αθήνα για συναυλία, κομματάκι δύσκολο να τους αγνοήσεις. Λάιβ που ξεκίνησε πριν ακόμα πέσει ο ήλιος και έλαβε χώρα ανάμεσα σε αποθήκες και παρατημένα σκουριασμένα μηχανήματα κάπου στα βάθη του λιμανιού του Πειραιά με ακριβό εισιτήριο και το ρεύμα να πέφτει λίγο πριν το τέλος. Όμορφες στιγμές που σε τόσο νεαρή ηλικία φαντάζουν λεπτομέρειες όταν η κοπέλα που ούρλιαζε Zombie Zombie στα μέσα των ‘90ς βρίσκεται πάνω στην σκηνή, τραγούδι το οποίο βέβαια ήταν πολύ κατώτερο των Linger και Dreams. Η Dolores ήταν από πάντοτε γλυκιά κοπέλα και έτσι θέλω να τη θυμάμαι μιας και δεν έχω καμία ιδέα τι απόγινε στη ζωή της και ούτε τη διεστραμμένη περιέργεια να τη γκουγκλάρω σώνει και καλά. Let it rest. Ούτως ή άλλως, retrospectively, μπορώ να πω με σιγουριά πως από εκείνη τη βραδιά η κοπέλα που είχε μεγαλύτερη επίδραση στη μετέπειτα ζωή μου ήταν η 18χρονη από τη Σερβία που βρέθηκε στην παρέα μας η οποία δύο μόλις χρόνια προηγουμένως την έβγαζε σε καταφύγια όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε την πόλη της - τη δεδομένη χρονική στιγμή, αν και ένα χρόνο νεαρότερη από την αφεντιά μου, μου έριχνε στην πραγματικότητα περί τα 100 χρόνια στην κλίμακα ωριμότητας.