Δεν τίθεται θέμα
σύγκρισης· τα μαγικά τρυκ του Messi είναι ανώτερα της
μυϊκής δύναμης και της ταχύτητας του Ronaldo. Δέκα sprint του Ronaldo που καταλήγουν σε
γκολ στην αντεπίθεση ισούνται με ένα κρύψιμο της μπάλας από μία μαγική μπαλιά
του Messi.
Με άλλα λόγια, ένας
ταχυδακτυλουργός το ‘χει πανεύκολο να εξαφανίσει, εκτός από λαγό, έναν strongman.
Τα χέρια που
δείχνουν ψηλά (στον Θεό; ποιος ξέρει;) μετά από κάθε γκολ έχουν γίνει πια τόσα
πολλά που σκεπάζουν τον ουρανό· δεν είναι μόνο οι ερασιτέχνες του Ακράτητου, οι
επαγγελματίες της Sagan Tosu, ή τα ανήλικα της
γειτονιάς μου, αλλά ακόμα και οι παιχταράδες της εθνικής Βραζιλίας ενίοτε που
αποτίουν φόρο τιμής στον μικρό μάγο της μπάλας αντιγράφοντας τον πανηγυρισμό
του.
Αντίθετα με τα τόσα
ζευγάρια χεριών που υψώνονται στον ουρανό τις Κυριακές, κάπως συνεσταλμένα αν
το έχετε προσέξει, δε θα βρούμε πολλούς να σφίγγουν τους σμιλεμένους κοιλιακούς
τους μπροστά στις κάμερες.
Δεν είναι αισθητικό
το θέμα μας.
Ο Ronaldo αποξενώνει, ξενερώνει αφάνταστα τους γύρω του ενώ ο Messi εμπνέει, μεταδίδει
πάθος και χαρά σ’ ένα παιχνίδι που οι σπουδαίοι παίκτες θριαμβεύουν πάντα σε συνάρτηση
με το καλό της φανέλας.
Η μπάλα δεν
φτιάχτηκε για τα μεγάλα εγώ· φτιάχτηκε για τα εγώ που κατορθώνουν να αποθεώσουν
το σύνολο.