Τα χαμένα κιλά του Γιάννη Βαρουφάκη

Rimas Valeikis

Ο Πρόεδρος Obama συνεχίζει να βάζει βενζίνη στο μεταχειρισμένο κάμπριο του ΣΥΡΙΖΑ (δεν πρόκεται για λαθρεμπόριο καυσίμων, κοστίζει ακριβά άλλωστε σε όρους ανεξαρτησίας στο ελληνικό κόμμα), ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ονειρεύεται φυσικά Route 66 με τέρμα τα γκάζια, παρά το γεγονός ότι το κάμπριο στο οποίο επιβαίνει μπάζει από παντού καθότι γυμνό από οροφή που να τον προστατεύει από τις δυνάμεις της φύσης των ισχυρών της Ευρώπης που φαίνεται πως προτιμούν το χαλάζι από τη βροχή, βιάζεται λοιπόν η νέα Ελληνική κυβέρνηση καθότι γνωρίζει άλλωστε ότι το 2016 δεν είναι και πολύ μακριά· τότε λήγει η δεύτερη προεδρική θητεία του Obama. 

Εν τω μεταξύ, συνεχίζεται η πρωτοφανής διεθνής καμπάνια character assassination εναντίον του Γιάννη Βαρουφάκη, αναμφίβολα ενός πολύ ικανού διπλωμάτη, διαπραγματευτής όχι μόνο άξιος αλλά και πρόθυμος να αναλάβει το βάρος της ιστορικής ευθύνης (αφότου διαπίστωσε πως διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο από την οποία, ούτως ή άλλως, θα βγούμε, όταν βγούμε, τσαλακωμένοι, υπάρχει ωστόσο η πιθανότητα να μην βγούμε εντελώς τσακισμένοι, εκεί παίζεται το παιχνίδι άλλωστε, στις λεπτομέρειες, στις λέξεις), εκστρατεία υπονόμευσης η οποία θα συνεχίσει να μολύνει έως ότου καταφέρει να απενεργοποιήσει πλήρως τις δυνάμεις που απελευθερώνει, ή δύναται να απελευθερώσει, ο τρόπος που πολιτεύεται και εμπνέει (Βαρουφίτσες αλλά και Γιάννηδες, απ’ αυτούς που χρειαζόμαστε μπας και δούμε προκοπή, όπως το θέλει κι ο σοφός λαός), ο Βαρουφάκης.

Θα ήταν μάλλον προς όφελος των Ελληνικών συμφερόντων αν ο Βαρουφάκης κατόρθωνε να παραμείνει στο νευραλγικό του πόστο καθόλη την περίοδο κατά την οποία η θητεία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πιο ενεργητική, μέχρι την εκλογή του νέου προέδρου των ΗΠΑ δηλαδή, σε περίπτωση που έχει βάση αλήθειας η υπόθεση που κάνουμε φυσικά, καθότι ένας ενδεχόμενος γρήγορος παροπλισμός του, καθ΄υπόδειξη των Γερμανών ουσιαστικά, θα σήμαινε μια πρώτη παράδοση όπλων, αρκούντως πιο καθοριστική απ’ αυτήν που οι σκληροπυρηνικοί και οι αρτηριοσκληρωτικοί του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν πως συντελέσθη ήδη με τη συμφωνία του Φλεβάρη. 

Εκτός πια κι αν ο ρόλος του Βαρουφάκη σ’ αυτό το ιδιαίτερα ψυχοφθόρο ιστορικό σίριαλ για όσους το παρακολουθούν, ψυχοφθόρο βέβαια είναι και για εκείνους που έχουν επιλέξει να μην το παρακολουθούν, απλά δεν το γνωρίζουν, ρόλος που έχει άλλωστε την αποδοχή και την ευλογία μέρους της Αμερικάνικης κυβέρνησης, αποδειχθεί ιδιαίτερα βραχύβιος για λόγους αδιάφορους ως προς το Ελληνικό δράμα. Σ’ αυτή την περίπτωση,  όσοι πιστεύουν πως η Αριστερή Πλατφόρμα με φυσικό ηγέτη τον Παναγιώτη Λαφαζάνη αποτελεί περισσότερο εμπόδιο παρά ελπίδα, όσον αφορά την προοπτική προώθησης των επιθυμητών, και τόσο αναγκαίων, αλλαγών στον τρόπο και τη μέθοδο οργάνωσης της Ελληνικής κοινωνίας, μάλλον θα τα βάψουν, κάπως δικαιολογημένα, μαύρα. 

Όπως και να 'χει, η εμφανής απώλεια σωματικού βάρους του υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας υποδεικνύει μια αντικειμενική πραγματικότητα: 

για όποιον αναλαμβάνει την ευθύνη, η απώλεια είναι το μόνο σίγουρο.

Kομμουνιστικό Κόμμα Εθνικής εσωστρέφειας

Effie Spanou

Το Κ.Κ.Ε. δεν είναι ένα κόμμα που κηρύττει το μίσος – λατρεύει όμως την απαξίωση. Η απαξίωση που εκφράζει προς οτιδήποτε φράσσει το δρόμο της χειραφέτησης της εργατικής τάξης, όπως τουλάχιστον το φαντάζονται οι ίδιοι, δεν αποτελεί ένα χαρακτηριστικό που θα απέδιδε κανείς στην κομμουνιστική θεώρηση ή πρακτική· το Κ.Κ.Ε. όμως σήμερα τρέφεται από αυτή την απαξίωση, είναι η ζωογόνος του δύναμη.

Η απαξίωση που έχει κανονικοποιήσει το Κ.Κ.Ε. είναι ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό χαρακτηριστικό της νεότερης Ελλάδας, πολιτισμικό χαρακτηριστικό το οποίο δύναται να διατρέχει και άλλους πολιτικούς χώρους εκ διαμέτρου αντίθετους από το χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς. 

Καθόλου παράδοξο· το Κ.Κ.Ε. είναι λιγότερο Κ-ομμουνιστικό (λόγω ιστορικής αναγκαιότητας) και περισσότερο Ε-λλάδος καθότι αν δεν ήταν άλλωστε θα είχε καθηλωθεί όλα αυτά τα χρόνια σε ποσοστά κάτω του 1%. 

Με άλλα λόγια, η Λιάνα Καννέλη δεν είναι παραφωνία μέσα στο κόμμα ενώ επίσης δεν αποτελεί απλά ένα εξωστρεφές επικοινωνιακό όπλο που δύναται να μονοπωλήσει επιτυχώς λίγο τηλεοπτικό χρόνο στην «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη. 

Αντιθέτως, η Κανέλλη αποτελεί καθρέπτη της απόλυτης απαξίωσης που πρεσβεύει ολόψυχα τόσο συχνά το Κ.Κ.Ε., απαξίωση που αποτελεί απαραίτητη συνθήκη ύπαρξης του όπως αναφέραμε, ενώ αντιπροσωπεύει επάξια και το δεύτερο πυλώνα που καθορίζει τη λειτουργία του Κ.Κ.Ε., την στασιμότητα, την ακινησία, την πατροπαράδοτη, και καθόλα νομιμοποιημένη στη ζωή της σύγχρονης Ελλάδας, άρνηση μετακίνησης προς τα εμπρός, ή και τα πλάγια έστω. 

Πράγματι, η Κανέλλη είναι ιδανική στο να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της καθώς μεταχειρίζεται, καθόλου επιδέξια, σαν αυτοκίνητο με τα φρένα πατημένα, λεκτικά πυροτεχνήματα αντί για επιχειρήματα, όσο ασυναγώνιστο είναι το κόμμα της κάθε φορά που περιχαρακώνεται γύρω από την περίκλειστη χώρα της ιδεολογίας του (ιδεολογία που προκύπτει από την στενή ερμηνεία ιστορικών βιβλίων, λέμε στενή καθώς υπάρχουν κι άλλοι που επιχειρούν την ερμηνεία των ίδιων θεωριών από τα ίδια βιβλία λαμβάνοντας όμως υπόψην τους και τον ιστορικό χρόνο που τρέχει παράλληλα, ανάμεσα σε άλλους καθοριστικούς παράγοντες), όταν πρόκειται να αντιπαρατεθεί γύρω από ένα φλέγον ζήτημα το οποίο δε ζητεί ανάλυση αλλά (πρόταση για) λύση.

Σωστά το μαντέψατε, η περιχαράκωση αυτή αποτελεί το μοναδικό τρόπο επιβίωσης του Κ.Κ.Ε. όσο τριγύρω του ο κόσμος αλλάζει, εδώ και πολύ αρκετό καιρό άλλωστε. 

Καθώς αρνείται επίμονα να συνδυαλλαγεί με την πραγματικότητα με άλλο τρόπο από την ανάλυση από καθέδρας, το Κ.Κ.Ε. αντιπροσωπεύει ιδανικά τον μη-μεταβαλλόμενο κόσμο της Παράδοσης, ένας κόσμος που πάντοτε θα εχθρεύεται τον εκσυγχρονισμό στη χώρα μας, κι αν όχι για πάντοτε, τουλάχιστον για όσο διάστημα θα πιστεύουμε πως εκσυγχρονισμός χωρίς νεωτερικότητα δεν υπάρχει, χωρίς να έχουμε κατανοήσει πως η νεωτερικότητα δεν υπήρξε μία και μοναδική αλλά πολλές, το ίδιο και οι εκσυγχρονισμοί, πολλοί και ποικίλοι ανάλογα με τον τρόπο και τη θέληση της Παράδοσης του κάθε λαού καθώς και την εκάστοτε ιστορική συγκυρία αν μη τι άλλο. 

Οι ψηφοφόροι του Κ.Κ.Ε., θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε traditionalists, έχουν πειστεί, καθ’ υπόδειξην του κόμματος ενίοτε, όχι κάθε φορά ωστόσο, πως η Παράδοση είναι τοτέμ, Θεός και πνεύμα μαζί που δεν θα καταφέρουμε να αγγίξουμε ποτέ, Παράδοση που δεν εμπλουτίζεται, κατά συνέπεια, σαπίζει. 

Ξανθό γένος / δικτατορία του προλεταριάτου / γιατί να μην προλάβουμε γαμώτο τον Διαφωτισμό!;

Πολλές οι όψεις της μίας πλευράς του νομίσματος· στην άλλη πλευρά του νομίσματος πάντως το γίγνεσθαι της ιστορίας (υπο)δέχεται εθελοντές.