Kομμουνιστικό Κόμμα Εθνικής εσωστρέφειας

Effie Spanou

Το Κ.Κ.Ε. δεν είναι ένα κόμμα που κηρύττει το μίσος – λατρεύει όμως την απαξίωση. Η απαξίωση που εκφράζει προς οτιδήποτε φράσσει το δρόμο της χειραφέτησης της εργατικής τάξης, όπως τουλάχιστον το φαντάζονται οι ίδιοι, δεν αποτελεί ένα χαρακτηριστικό που θα απέδιδε κανείς στην κομμουνιστική θεώρηση ή πρακτική· το Κ.Κ.Ε. όμως σήμερα τρέφεται από αυτή την απαξίωση, είναι η ζωογόνος του δύναμη.

Η απαξίωση που έχει κανονικοποιήσει το Κ.Κ.Ε. είναι ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό χαρακτηριστικό της νεότερης Ελλάδας, πολιτισμικό χαρακτηριστικό το οποίο δύναται να διατρέχει και άλλους πολιτικούς χώρους εκ διαμέτρου αντίθετους από το χώρο της κομμουνιστικής αριστεράς. 

Καθόλου παράδοξο· το Κ.Κ.Ε. είναι λιγότερο Κ-ομμουνιστικό (λόγω ιστορικής αναγκαιότητας) και περισσότερο Ε-λλάδος καθότι αν δεν ήταν άλλωστε θα είχε καθηλωθεί όλα αυτά τα χρόνια σε ποσοστά κάτω του 1%. 

Με άλλα λόγια, η Λιάνα Καννέλη δεν είναι παραφωνία μέσα στο κόμμα ενώ επίσης δεν αποτελεί απλά ένα εξωστρεφές επικοινωνιακό όπλο που δύναται να μονοπωλήσει επιτυχώς λίγο τηλεοπτικό χρόνο στην «Ανατροπή» του Γιάννη Πρετεντέρη. 

Αντιθέτως, η Κανέλλη αποτελεί καθρέπτη της απόλυτης απαξίωσης που πρεσβεύει ολόψυχα τόσο συχνά το Κ.Κ.Ε., απαξίωση που αποτελεί απαραίτητη συνθήκη ύπαρξης του όπως αναφέραμε, ενώ αντιπροσωπεύει επάξια και το δεύτερο πυλώνα που καθορίζει τη λειτουργία του Κ.Κ.Ε., την στασιμότητα, την ακινησία, την πατροπαράδοτη, και καθόλα νομιμοποιημένη στη ζωή της σύγχρονης Ελλάδας, άρνηση μετακίνησης προς τα εμπρός, ή και τα πλάγια έστω. 

Πράγματι, η Κανέλλη είναι ιδανική στο να περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της καθώς μεταχειρίζεται, καθόλου επιδέξια, σαν αυτοκίνητο με τα φρένα πατημένα, λεκτικά πυροτεχνήματα αντί για επιχειρήματα, όσο ασυναγώνιστο είναι το κόμμα της κάθε φορά που περιχαρακώνεται γύρω από την περίκλειστη χώρα της ιδεολογίας του (ιδεολογία που προκύπτει από την στενή ερμηνεία ιστορικών βιβλίων, λέμε στενή καθώς υπάρχουν κι άλλοι που επιχειρούν την ερμηνεία των ίδιων θεωριών από τα ίδια βιβλία λαμβάνοντας όμως υπόψην τους και τον ιστορικό χρόνο που τρέχει παράλληλα, ανάμεσα σε άλλους καθοριστικούς παράγοντες), όταν πρόκειται να αντιπαρατεθεί γύρω από ένα φλέγον ζήτημα το οποίο δε ζητεί ανάλυση αλλά (πρόταση για) λύση.

Σωστά το μαντέψατε, η περιχαράκωση αυτή αποτελεί το μοναδικό τρόπο επιβίωσης του Κ.Κ.Ε. όσο τριγύρω του ο κόσμος αλλάζει, εδώ και πολύ αρκετό καιρό άλλωστε. 

Καθώς αρνείται επίμονα να συνδυαλλαγεί με την πραγματικότητα με άλλο τρόπο από την ανάλυση από καθέδρας, το Κ.Κ.Ε. αντιπροσωπεύει ιδανικά τον μη-μεταβαλλόμενο κόσμο της Παράδοσης, ένας κόσμος που πάντοτε θα εχθρεύεται τον εκσυγχρονισμό στη χώρα μας, κι αν όχι για πάντοτε, τουλάχιστον για όσο διάστημα θα πιστεύουμε πως εκσυγχρονισμός χωρίς νεωτερικότητα δεν υπάρχει, χωρίς να έχουμε κατανοήσει πως η νεωτερικότητα δεν υπήρξε μία και μοναδική αλλά πολλές, το ίδιο και οι εκσυγχρονισμοί, πολλοί και ποικίλοι ανάλογα με τον τρόπο και τη θέληση της Παράδοσης του κάθε λαού καθώς και την εκάστοτε ιστορική συγκυρία αν μη τι άλλο. 

Οι ψηφοφόροι του Κ.Κ.Ε., θα μπορούσαμε να τους χαρακτηρίσουμε traditionalists, έχουν πειστεί, καθ’ υπόδειξην του κόμματος ενίοτε, όχι κάθε φορά ωστόσο, πως η Παράδοση είναι τοτέμ, Θεός και πνεύμα μαζί που δεν θα καταφέρουμε να αγγίξουμε ποτέ, Παράδοση που δεν εμπλουτίζεται, κατά συνέπεια, σαπίζει. 

Ξανθό γένος / δικτατορία του προλεταριάτου / γιατί να μην προλάβουμε γαμώτο τον Διαφωτισμό!;

Πολλές οι όψεις της μίας πλευράς του νομίσματος· στην άλλη πλευρά του νομίσματος πάντως το γίγνεσθαι της ιστορίας (υπο)δέχεται εθελοντές.