ένας καυγάς

<Το καλύτερο σεξ γίνεται μετά από καυγά...> είπε με καρφωμένο το βλέμμα σε ένα δροσερό κορίτσι κάτω των είκοσι ετών.

<Χμμμ.. εγώ νομίζω πως στην πραγματικότητα ο καυγάς δεν τελειώνει σε εκείνο το σημείο> δήλωσε φορώντας ένα πονηρό χαμόγελο στα χείλη ο Μίλτος. <Μετά το 'άη γαμήσου μωρή παλιοπουτάνα' ή και το 'γύρνα στη μαμά σου ρε μαλάκα' ο καυγάς συνεχίζεται κανονικά. Τα δύο σώματα πάλλονται σαν σε αγώνα ελληνορωμαϊκής πάλης πάνω στο κρεβάτι, δίπλα από τα ξέστρωτα σεντόνια, και νικητής αναδεικνύεται εκείνο το σώμα το οποίο θα σκορπίσει λίγο περισσότερα από τα συσσωρευμένα άστατα υγρά που καταδυναστεύουν τις επιθυμίες του, ειδικά τον Αύγουστο.

Περίπτωση ισοπαλίας δεν προβλέπεται πάντως, κάποιος το χάρηκε περισσότερο>.

Αύγουστος ξανά

Ο Μίλτος δεν είχε στήσει καυγά με καμία σύντροφο του μέσα στο χρόνια τον καιρό των καλοκαιρινών διακοπών. <Όπως στέκομαι σε τόσα απέναντι από τους άλλους, τους πολλούς, έτσι και σ' αυτό> πίστευε ακράδαντα εκφράζοντας το περιώνυμο ευγενές θράσος του.

Δυσκολευόταν πάντως να ομολογήσει στον εαυτό του πως κάθε Αύγουστο του χρόνου σκεφτόταν το χωρισμό. Σκεφτόταν να χωρίσει ακόμα και όταν βρισκόταν μόνος στη καθημερινότητα, μπακούρης δηλαδή [στη ζωή δεν ένοιωθε ποτέ μπακούρης, είχε <βρει> κάποτε άλλωστε τον εαυτό του σε μια συνάντηση που περιμένει κανείς με ανυπομονησία έως και επτά ζωές]. 

Ίσως και να είχε δηλαδή κάτι κοινό με όλους αυτούς που ο Μίλτος δεν πίστευε πως μπορούσαν να αισθανθούν τον Αύγουστο όπως εκείνος.

<Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη> έλεγε ο Μίλτος... <ας την αφήνουμε καλύτερα για τον όποιο ματωμένο Σεπτέμβρη, τον μήνα δολοφόνο της παιδικής μας ηλικίας... ποτέ δεν έστησα καυγά μέσα στο θέρος του Αυγούστου> απαντούσε ο Μίλτος θέλοντας προφανώς να υποδείξει στον όποιον αμφισβητία μια μικρή αλήθεια [απ' αυτές που τυγχάνει να αγκαλιάζουν υποκείμενα σκόρπια παρατεταγμένα σ΄ όλες τις γωνιές της Γης].

Πως δηλαδή προείχε να λουστεί κανείς φως από τον αιώνιο πύρινο ήλιο και να αφήσει την αλμύρα της θάλασσας να γλείψει τις πληγές του καθώς ονειρεύεται το ωραιότερο αλμυρό φιλί που δόθηκε ποτέ.

Δέξου το φως, κάνε κανά όνειρο κι ο Σεπτέμβρης άλλωστε είναι κοντά. <Ένα τσιγάρο δρόμος από τον Αύγουστο...> σκέφτηκε μελαγχολικός ο Μίλτος.

a story

There is only one real question in this short life of ours:

Have you ever heard a story without a beast?

Cause I heard a lot of stories without a beauty.

Αύγουστος

jono winnel

«Το απροσμέτρητο βάθος της μελαγχολίας μου αποκαλύπτεται ολόκληρο μπροστά μου μονάχα στη θέα μιας όμορφης γυναίκας».

«Στην παραλία η μελαγχολία καθρεπτίζεται πάνω στη γαλήνια και εύθραστη επιφάνεια του γαλάζιου της θάλασσας και κάνει γκελ πάνω στο σαστισμένο μπροστά στη θέα του αιώνιου ήλιου ανδρικό πρόσωπο».

«Η αλμύρα μπορεί να καίει τις πληγές στα πόδια σου αφού μόλις έπαιζες στα βράχια σαν μικρό παιδί, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα για την αιώνια πληγή την οποία ανοίγει διάπλατα ένα και μόνο φευγαλέο κοίταγμα μιας γυναίκας η οποία αναδύεται με το σκούρο μπλε μαγιό της μέσα από μια θάλασσα λάδι - εικόνα στοιχειωτική για μια εβδομάδα».

Σημειώσεις πάνω στο χαρτί∙ μια απόδραση από τη θέα του πιο όμορφου κώλου που είδες ποτέ - φυλακίζοντας τον εαυτό σου μέσα σε μια λευκή σελίδα έχοντας για ταβάνι το γαλάζιο τ' ουρανού και ορίζοντα την απέραντη επιφάνεια μιας ταραγμένης θάλασσας.

Καθρεπτίζεται το σώμα μιας γυναίκας μέσα σε ένα πύρινο ηλιοβασίλεμα; αναρωτήθηκε στο τέλος της διαδρομής της μελαγχολίας ο Μίλτος, πριν συναντήσει με το βλέμμα του μια άγνωστη σε αυτόν γυναίκα να του χαμογελά, γυμνή θαρρεί κανείς, κι ας τυλιγόταν το κορμί της από ένα ριχτό άσπρο κομμάτι ύφασμα που πολιορκούσε τις καμπύλες της.

Ο Μίλτος δίπλωσε το κομμάτι χαρτί στο οποίο έπνιγε πρόσκαιρα την εγγενή του μελαγχολία ανταποδίδοντας το χαμόγελο στην άγνωστη σε εκείνον γυναίκα. Τα δύο αυτά χαμόγελα χάθηκαν για πάντα μέσα στο ηλιοβασίλεμα, πίστεψε ο Μίλτος. Αμέσως ευχαρίστησε τον ήλιο για την καλή του αυτή πράξη. Έκανε να ξεδιπλώσει το κομμάτι χαρτί που κρατούσε στα χέρια του θέλοντας απλά να αποτυπώσει εκεί μέσα για πάντα τα δύο εκείνα χαμόγελα...

Κάτι αδύνατο φυσικά.

ένα θαύμα

Μέσα σε δέκα μόλις δευτερόλεπτα δύο πράγματα μονάχα μπορούν να σε στείλουν στον άλλο κόσμο: το φευγαλέο ερωτικό χαμόγελο μιας άγνωστης στο Μετρό και αυτό εδώ:

a memorable fancy

tebe interesno

He didn't expect from her to leave her friends so she can come and kiss him gently or passionately; it goes without a saying that this is a fantasy for kids or the ones that watched too much Tele during their student years. These are the ones that strongly believe that a tall blond woman with big breasts, a Jenna Jameson look-alike, serves as the best example of God's generous creative efforts when designing this planet.

He did expect from her to remove the fancy sunglasses from her pretty face so he could see her look through.

Instead she turned her back on him. That was the birth of a great dilemma for Miltos: was he supposed to reflect on her beautiful ass covered in deep blue silk or was she just neglecting his summer wishes? Was she a sexy and somehow vulgar kitten or did she not think of him at all?

Suddenly Miltos came to realize that he was facing an empty page, all pale and white, trying to forget she ever existed. Jotting down horny thoughts; keeping a diary of melancholy.

Later, and after a lifesaving dive into the cold water of a dreamy golden beach, he found himself reading out loud William Blake's poetry the way a madman or a saint does it. She was triggered by this action of his, a rather careless and sort of childish response to the nightmare he had to deal with: was he supposed to spend another summer all by himself? Was she the woman a man dreams to share his bed with? Who the hell was she? And what the fuck did he really want in this life of his?

She gave him a hostile look; he felt it like a French kiss. She laughed at his face and he thought she was whispering to his ears that she loves him forever. She left the beach along with her monstrous and common male friends when he thought she was taking a nap right next to him and under the hot sun.

Was there ever any angel dressed in a blue swimming suite sexy enough to even tempt the dead man? Did she look exactly like Marisa Tomei? [Maybe she had her breasts too!]

But Miltos didn't care anymore.

When his friends dragged him out of his delirium he found himself on the greenish water looking at the sky with gratitude: he was in love with someone else and she was smiling to him when opening his eyes inside the infinity of the deep sea.