Στα μάτια του
κυνικού, απροσδιόριστα κεντρώου-φιλελεύθερου, δήθεν απολίτικου, πολίτη, οποιαδήποτε
έκφραση του πολιτικού η οποία μπορεί να εμπεριέχει και μεγάλη συμβολική αξία
δύναται να αποδομηθεί σύμφωνα με τους άτυπους νόμους που ορίζει ο επαγγελματικός
κλάδος της επικοινωνίας, επαγγελματικός κλάδος με ηθελημένο στόχο τη γαλούχηση
αναγκαστικά εύθυμων και εθελοντικά παθιασμένων υπαλλήλων με σκοπό πάντοτε
φυσικά το κυνήγι του κέρδους.
Ευτυχώς για εμάς, η
πολιτική δεν υπόκειται πάντοτε στους κανόνες του Θεάματος. Στην εποχή μας, η
πολιτική πράξη προϋποθέτει την υπέρβαση των ορίων που τοποθετεί αναιδώς η
φούσκα των επικοινωνιακών τεχνασμάτων-πυροτεχνημάτων στα οποία έχει εθιστεί
ανεπανόρθωτα ο πολίτης με σήμα το έξυπνο τηλέφωνο.
Η πολιτική πάντως δεν
τελειώνει εκεί που αρχίζει ο άγονος σχετικισμός και η επίμονη, στα όρια του
αυτισμού, άρνηση. Με άλλα λόγια, όσο επίκαιρος κι αν παραμένει ο Debord για μια κοινωνία
σαν τη δική μας, ο μεταμοντέρνος μηδενισμός, που δεν είναι φυσικά του Debord, δεν είναι ο κατάλληλος
επικοινωνιακός σύμβουλος ώστε να επιχειρήσει κανείς να αναλύσει την πολιτική
επικαιρότητα των τελευταίων ημερών.
No comments:
Post a Comment