under the bridge

Γέφυρα λοιπόν η Στουρνάρη, μολότοφ, πέτρες και καταστολή, κράτησε χρόνια η κατασκευή της, γέφυρα υπέργεια και υπόγεια ταυτόχρονα, από πάνω ταξιδεύουν αγαθά και υπηρεσίες, από κάτω ένας χείμαρρος από ιδέες, πιστεύω, και confidential ριπόρτς τα οποία καταφθάνουν στην πλατεία Εξαρχείων όπου αναφλέγονται μέσα σε κάδους

γέφυρα η Στουρνάρη που δεν «ενώνει το πουθενά με το τίποτα» όπως εκείνη στο Ρίο-Αντίρριο, η Στουρνάρη σε πετάει από το παρελθόν της Αθήνας, όταν τις τύχες της πόλης όριζε η (μάλλον φαντασιόπληκτη) Πατησίων, στην καρδιά της Ανατολής

από τους «πλατειακούς» της αναρχίας στο Ισλάμ, μια αστάθεια στην Ανατολική Μεσόγειο δρόμος

είναι αργά το απόγευμα της και δύο σημαίες της Παλαιστίνης κυματίζουν στη μέση της πλατείας, μια σειρά από check points έχουν στηθεί κατά μήκος της Θεμιστοκλέους, λαθραία τσιγάρα για πνευμόνια χαρμάνηδων από χέρια ξεριζωμένων εργατών στα βάθη της Ανατολίας 

εν τω μεταξύ, ξανθιές και ξανθοί κάθε ηλικίας από τον Βορρά της Ευρώπης, με πέδιλα και σαγιονάρες αντίστοιχα, κρατάνε σημειώσεις μεταξύ ρακής και μεζέδων στον κάθετο παραπόταμο που εκβάλλει στην πλατεία, πρόκειται για την «ουδέτερη» ζώνη των παρατηρητών του Ο.Η.Ε. 

στο τέλος της Θεμιστοκλέους πλέον, και αφού πρώτα διασχίσεις πυκνή βλάστηση και σύννεφα καπνού, θα βρεθείς στο ποτάμι της Καλλιδρομίου που ορίζει τα σύνορα του laboratory των Εξαρχείων (και η Ντοκουμέντα στο ίδιο εργαστήρι έστησε το παρατηρητήριο της), εκεί οι Γερμανοί με την στάμπα της Ρόζας στις δημοσιεύσεις τους θέτουν το πλαίσιο (μέσω του τελωνείου ιδεών που έχουν ανοίξει στις όχθες του ποταμού) εντός των ορίων οφείλουν να δυσπιστούν απέναντι στην εξουσία οι πρόσφατοι απόφοιτοι του Παντείου, λίγα μέτρα στα νότια οι Παλαιστίνιοι έχουν στήσει αντάρτικο κατά του Ισραήλ με την σύμφωνη γνώμη του Roger Waters

 

χείμαρρος ορμητικός η Θεμιστοκλέους που εκβάλλει στους πρόποδες του λόφου Στρέφη,  ενίοτε μάλιστα ξεβράζει εξωστρεφή πυροβόλα όπλα 

πίσω στο νησί της πλατείας Εξαρχείων, τα παιδιά του Ισλάμ δίχως Αλλάχ βρίσκονται ακροβολισμένα στην πλατεία, Άραβες του Μαγκρέμπ, Άραβες του Λεβάντε και οι Καταριανοί αόρατοι πίσω από φιμέ τζάμια μιας εταιρείας φάντασμα κάπου στην Αττική

τρεις Έλληνες με μπύρα στο χέρι μοιάζουν παράταιροι, έχουν έρθει για το λάιβ, κανείς τους δεν θα πάρει την απόφαση να πλησιάσει την σκηνή, αχαρτογράφητα νερά ακόμα για εκείνους το πέρασμα στην πίστα της Ιστορίας από ρόλου κομπάρσου σε ρόλο συμπρωταγωνιστή

λίγες ώρες αργότερα, το μυστήριο της παραλυσίας τους θα λυθεί, σαν άλλα ζώα πριν από σεισμό, είχαν διαισθανεί τον τρόμο ο οποίος κατέφθανε από τα ανατολικά

ξημέρωνε άλλωστε η 24^η Ιουλίου· 44 χρόνια έπειτα από την ίδρυση της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας και 95 χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, στη χώρα κηρυσσόταν εθνικό πένθος.