Σύντομη Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου σε 4 Συμβάντα

1970 Αναπαράσταση 

Το ντεμπούτο, ουσιαστικά, του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Εγκαινίασε το Νέο Ελληνικό Κινηματογράφο (Ν.Ε.Κ). Μεγαλύτερο παράσημο της «Αναπαράστασης», σύμφωνα με τον Αγγελόπουλο, ήταν η απάντηση ενός μπάρμπα σε ένα Βλάχικο ορεινό χωριό της Πίνδου στην ερώτηση του σκηνοθέτη πως του φάνηκε η ταινία:

«μερικά πράματα δεν τα κατάλαβα, αλλά είναι δικό μας πράμα».

1983 Ρεμπέτικο

Το γεγονός πως η Σωτηρία Λεονάρδου ξεκίνησε να δουλεύει στο «Ρεμπέτικο» ως ηθοποιός και βγήκε τραγουδίστρια είναι ενδεικτικό της δυναμικής της ταινίας. Ο Φέρρης μύησε μια γενιά στο ρεμπέτικο μέσα από την αφήγηση μιας bigger than life ιστορίας η οποία συμπίμπτει με τις σύγχρονες περιπέτειες του Ελληνισμού. Ταινία-αισθητική πρόταση, ταινία-μουσείο, ταινία-βιβλίο εκλαϊκευμένης ιστορίας.

1997 No Budget Story

 

Το ασπρόμαυρο «Nο Budget Story» του 26χρονου Ρένου Χαραλαμπίδη εξυμνήθηκε από το κινηματογραφικό περιοδικό «Variety» (κατόπιν ακολούθησαν οι Έλληνες σινεκριτικοί). Η ταινία αντιμετωπίστηκε ως μια φρέσκια πρόταση η οποία συμβάδιζε απόλυτα με το κλίμα της εποχής, τις δόξες που γνώριζε δηλαδή το Αμερικάνικο ανεξάρτητο σινεμά στα ‘90s.

Το «Nο Budget Story» ήταν (ανεπίσημο) remake του Sundance hit “In The Soup” (1992).

2008 Κυνόδοντας 

Ο όρος “Weird Wave” απευθύνεται σε Ελληνικές ταινίες της περιόδου της κρίσης οι οποίες ανήκουν στη μετά-Κυνόδοντα εποχή. Στην πραγματικότητα, «κύμα» δεν υπήρξε ποτέ παρά μονάχα στις pop culture σελίδες του διεθνούς Τύπου. Εκείνο που συνέβη ήταν πως έπειτα από την επιτυχία του Κυνόδοντα καταβλήθηκε μια φιλότιμη προσπάθεια παραγωγής Ελληνικών «φεστιβαλικών» ταινιών με αντίστοιχη θεματολογία και αισθητική.

Ο Κυνόδοντας ήταν (ανεπίσημο) remake του Μεξικάνικου “El Castillo de la Pureza” (1973).