Ήταν το 2015 όταν Έλληνες και Πέρσες συναντήθηκαν εκ νέου στη σκηνή της
ιστορίας. Εκείνον το χειμώνα, Έλληνες και Ιρανοί αξιωματούχοι κυκλοφορούσαν στα
διεθνή φόρουμ ξεγραβατωμένοι.
Τα χαϊδεμένα παιδιά της σύγχρονης
ιστορίας και οι κύριοι αντιπρόσωποι του Άξονα του Κακού (σύμφωνα πάντοτε με τη
θέα από την Washington) είχαν κηρύξει σημειωτικό πόλεμο στη Δύση. Οι μεν κρατούσαν μούτρα, οι δε ανυποχώρητοι
στην αυτοκρατορική ιστορία τους (με ή χωρίς Μωάμεθ). (Δύο χειμώνες αργότερα, ο ίδιος
ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. θα έθετε σε κίνηση τη διαδικασία (πολυ)διάσπασης της «Δύσης»,
όπως εκείνη νοηματοδοτήθηκε έπειτα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.)
Αν ο Ρέντσι και ο Ερντογάν, ηγέτες των χωρών που βρίσκονται στα Δυτικά και
τα Ανατολικά της Ελλάδας αντίστοιχα, δασκάλεψαν τον Τσίπρα να φορέσει γραβάτα, (αγενώς
μεν, εντός των ορίων της έκφρασης πολιτικής ισχύος μπροστά στις κάμερες δε), ο
Ζάεφ, ηγέτης της χώρας που βρίσκεται στα βόρεια της Ελλάδας, έβγαλε την γραβάτα
του και την έκανε δώρο στον, ξαφνιασμένο είναι η αλήθεια, Πρωθυπουργό της
Ελλάδας.
Για πρώτη φορά, ένας ξένος ηγέτης δεν απαιτούσε από τον Tσίπρα να μοιάσει στους
υπόλοιπους αλλά επιθυμούσε να ακολουθήσει
το παράδειγμα του.
Δυστυχώς, τα αντανακλαστικά του Τσίπρα πρόδωσαν τη σκέψη του. Ο Τσίπρας πήρε
την γραβάτα του Ζάεφ στα χέρια του και αμέσως την σήκωσε περιχαρής ψηλά σαν να
‘ταν λάφυρο, μια κίνηση η οποία πιθανόν προσέφερε ικανοποίηση σε όσους
προσανατολίζονται σε μία ανισοβαρή σχέση - προς όφελος της Ελλάδας - με τους
Μακεδόνες (εξού και η προτίμηση στο όνομα Βόρεια Μακεδονία).
Οπως και να ‘χει, η γραβάτα ως λάφυρο αντί για σύμβολο φιλίας, υπό το
πρίσμα της επίδειξης πολιτικής ισχύος βγάζει νόημα.
Εκείνο που κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει είναι πως ο Τσίπρας θα
αποφάσιζε να γραβατωθεί πέντε μόλις μέρες μετά τις Πρέσπες (δεν εξετάζουμε εδώ
εάν συνέτρεχε σοβαρός λόγος).
Η χρονική συγκυρία δεν θα μπορούσε να ήταν πιο αποκαλυπτική. Ο Τσίπρας έβαλε
για πρώτη φορά γραβάτα, έπειτα από τρεισήμιση χρόνια στην εξουσία, λίγες μέρες
αφότου για πρώτη φορά ένας Πρωθυπουργός αποχωριζόταν τη δική του για χάρη του.
Κι έτσι, η γραβάτα έγινε μεμιάς θηλιά.
No comments:
Post a Comment