ΤΕΛΗΣ Ι
Μια ευσύνοπτη, ανεκδοτολογική, ιστορία του Τέλη θα είχε ως εξής:
το 2004, επ’ ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων, τοποθετήθηκε στην Ακρόπολη ένας εργοστασιακός ανελκυστήρας με σκοπό την καθολική προσβασιμότητα του μνημείου·
το 2013, σύμφωνα τουλάχιστον με το τραγούδι από τις καρδερίνες, τις λευκοσουσουράδες, που φωλιάζουν στον λόφο, ο ανελκυστήρας χρησίμευε πρωτίστως για τις ανάγκες του τριψήφιου αριθμού εργαζομένων του αρχαιολογικού χώρου (εργάτες, αρχαιοφύλακες, συντηρητές, αρχαιολόγους, καθαριστές κτλ), τους τουρίστες δεν τους επισκέπτονταν συχνά η θεά Τύχη·
το 2014 ήταν εκτός λειτουργίας επί εννέα μήνες «για τεχνικούς λόγους»·
κάπως έτσι, φθάσαμε στις αρχές της άνοιξης του 2015, ένα λουκέτο ρύθμιζε πλέον την κυκλοφορία, ο ανελκυστήρας παραδόθηκε εκ νέου στους επισκέπτες, κάπως συνεσταλμένα αρχικά είναι η αλήθεια, τον Απρίλη μετέφερε ημερησίως έναν, άντε δύο, επισκέπτες (αποκλειστικά ΑΜΕΑ σε καροτσάκι/αμαξίδιο), δεν είχε εμπεδωθεί, ακόμη τότε, στο δημοσιοϋπαλληλικό modus operandi η νοοτροπία της παροχής υπηρεσιών, πόσο μάλλον η έγνοια της καθολικής προσβασιμότητας, το πράσινο φως για την χρήση του ανελκυστήρα δινόταν συχνά μετ’ εμποδίων, διαπραγματεύσεων, επικλήσεων, παρακλήσεων και αντεγκλήσεων,
τέλος, το καλοκαίρι του 2015 ανεβάσαμε τον αριθμό των επισκεπτών από δύο σε δώδεκα ημερησίως, εξυπηρέτησα εκατοντάδες επισκέπτες με τον πρόγονο του Τέλη, έναν εργοταξιακό ανελκυστήρα made in Sweden, οπωσδήποτε λιγότερο ευρύχωρο, άνετο, ή και καλαίσθητο, είχε τοποθετηθεί σε σημείο ψηλότερο από το δάπεδο του εδάφους, κατά συνέπεια, η ανάβαση στον Παρθενώνα περιελάμβανε επίσης τριάντα ένα σκαλιά και ένα αναβατόριο κλίμακας (σκάλας) για αναπηρικά αμαξίδια το οποίο λειτουργούσε χειροκίνητα - it was an akward job but someone had to do it.
***
Θυμάμαι:
-τον κύριο και την κυρία Browning, γιόρταζαν το golden anniversary τους, ο απόστρατος συνταξιούχος του Αμερικάνικου Πολεμικού Ναυτικού δεν παράτησε την προσπάθεια ούτε όταν γλύστρησε και έπεσε στο έδαφος, τα χέρια του επέμεναν να κρατούν σφιχτά το καροτσάκι στο οποίο επέβαινε η Patty, μια παχύσαρκη γυναίκα με κινητικά προβλήματα, δεν υπήρχε ακόμη η δυνατότητα να καλυφθεί η απόσταση των 300 μέτρων έως τον ανελκυστήρα μέσω ηλεκτροκίνητων οχημάτων·
-τον Τουρκοκύπριο (έσπρωχνε το αναπηρικό αμαξίδιο στο οποίο καθόταν ο υπερήλικος πατριός του), μόνιμο κάτοικο Λονδίνου, με όρεξη για κουβέντα, keywords, «Ευρωπαϊκή Ένωση», «Βαρουφάκης», «δανεικά»:
· “Varoufakis, I like the guy, he is a sharp guy, and Tsipras as well, I think he is smart, but this Varoufakis talks too much, doesn’t he? Greece has been borrowing money for all of these years, could this situation go on forever? It’s not sustainable, my friend; it has never been. That’s why you should leave the Eurozone in order to save your economy. You should go back to drachma! We, in Britain, should leave the E.U. as well. We have a referendum planned for 2017, we should leave, we have to leave, we better leave the E.U…”
-μια Ιταλίδα, μόνιμη κάτοικο Ελβετίας, μιλούσε, μεταξύ άλλων, αρχαία και νέα Ελληνικά, αλλά και Romansch, γλώσσα που συνδέει τους Ελβετούς με την Ρωμαϊκή ιστορία·
-μια οικογένεια Ολλανδών (δύο άτομα σε καροτσάκι λόγω κινητικών προβλημάτων) την περίοδο που η λέξη Ντάισελμπλουμ ακουγόταν ως κακόηχη βρισιά στα αυτιά του μέσου Έλληνα, οπωσδήποτε του κυρίου Βαγγέλη, φορούσε πάντοτε Ray Ban γυαλιά, εργαζόταν στην απογευματινή βάρδια, την συνδύαζε με τσιπουράκι, συνταξιούχος πλέον,
· πρώην σταθμάρχης, μετατάχθηκε από το υπουργείο Μεταφορών στο υπουργείο Πολιτισμού το 2010, του άρεσε να αφηγείται την ιστορία ενός καυγά, φύλακες vs αρχαιολόγος, μάρμαρο του σκανδάλου η αυτοσχέδια καβάτζα τους δίπλα από το φυλάκιο στην είσοδο των ΑΜΕΑ - κάπνιζαν, τσίμπαγαν, έπιναν, κάθονταν σε μεγάλες πέτρες που είχαν σύρει ως εκεί,
«ΝΤΑΙΣΕΛΜΠΛΟΥΜ!» «ΝΤΑΙΣΕΛΜΠΛΟΥΜ!» τους φώναξε στα μούτρα,προσβλήθηκε βαριά που θέλησαν να δώσουν πουρμπουάρ, "bye bye euro" συμπλήρωσε αναστατωμένος, "bye bye drachma" αποκρίθηκαν οι Ολλανδοί·
-έναν Βενεζουελάνο, ορκισμένο εχθρό του Hugo Chavez, κατάφερε να επισκεφθεί τον χώρο με το καροτσάκι του μωρού, αντί για μάρσιπο, όπως ήταν υποχρεωτικό ακόμη τότε ελλείψει ασφαλών διαδρομών για ΑΜΕΑ, είχε πέσει τηλεφώνημα από την πρεσβεία·
-μια 73χρονη Καλιφορνέζα με εύθραστη υγεία μαζί με τον έφηβο εγγονό της,
· “So, Dunston, what do you want to study?”
“I want to study Criminology, sir, and... medicine”.
“Dunston will become a doctor. He will join the army when he will finish school. Ηe will join the U.S. Navy. Dunston will become a military doctor. Do you understand what this means young man?” με ρώτησε κάπως επιτακτικά.
“I think I do. It means stability”.
“Well done. That’s exactly what it means!”
-την Stephanie, μια νέα γυναίκα καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι που είχε διαγωνιστεί στο αλπικό σκι στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Vancouver το 2010, ξεχύθηκε στην κατηφόρα στον Περίπατο, στον δρόμο προς τον ανελκυστήρα, χρειάστηκε να τρέξω ώστε να την προφτάσω·
-δύο Καναδούς, πατέρας ογδόντα δύο ετών που δεν τον βαστούσαν τα πόδια του, και γιος που έστησε καυγά με έναν συνάδελφο ώστε να ανέβουν με τον ανελκυστήρα,
· “I was shouting before because of the guy walking next to me, he is my dad and my dad must see the Acropolis. Before Athens, we were in Santorini where we didn’t manage to take the cable car because of bad weather; there was a big storm that day. Then, my father wanted to ride a donkey, but they didn’t let him because they said it was dangerous, as he was too old. Do you understand now why I lost my temper before? I apologize, I really feel bad about it, but I’m his son, you know, like a Greek son… do you get it? This trip was on my dad’s bucket list…”
-μια Αμερικάνα που περπατούσε με περιπατητήρα με ρόδες, υπέρβαρη, καταπονημένη, ζούσε στο Texas, κοντά στον Κόκκινο Ποταμό, εργαζόταν στην Sheppard Air Force Base ως θεραπεύτρια με focus στους πιλότους·
-δύο γηραιές Πορτορικανές, η μία βάζιδε με ξύλινο μπαστούνι, η άλλη ζούσε μόνιμα στην North Carolina,
· “How are things in Puerto Rico?”
“Terrible… drug trafficking, unemployment and a bankrupt state”.
“Mmm… it sounds like Greece to me! But without the drugs!”
“Somos compañeros!” ανταπάντησε,
με ολίγη από ναρκωτικά, αντί για without, θα έλεγα σήμερα·
-μια 83χρονη Καναδή του Montreal με ελληνικές ρίζες, τερματικό καρκίνο, και επικριτική διάθεση ως προς την Ελληνική κυβέρνηση
· “So, Greece missed that IMF payment, right?” είπε βλοσυρά,
“yes, it did, but I wouldn’t worry about it, the world will still go round, won’t it?” I stood my ground σταθερά
“I see… yes, I guess that Americans always think they’re right and it must be someone else’s fault when something goes wrong, they always want to prove themselves right” έκλεισε την συζήτηση με διπλωματική τρίπλα·
-έναν Αμερικάνο, μετανάστευσε μικρό παιδί από την Ελλάδα, με σωματότυπο και ύφος αλά Joe Pesci, "50 Years in Las Vegas! Vegas… you know? Mafia and stuff, I’m part of it...” με πληροφόρησε γεμάτος περηφάνια, είχε εργαστεί ως extra (υποδύθηκε ένα πτώμα) στην ταινία Las Vegas με πρωταγωνιστές τους Michael Douglas, Robert DeNiro, και Morgan Freeman, στην σύντομη συζήτηση μας, η λέξη mafia ακούστηκε τέσσερις φορές, το DeNiro άλλες δύο, cringάροντας τον γιο του με το σπασμένο πόδι, πριν η κουβέντα στραφεί στην πολιτική επικαιρότητα,
· “You know, I like Tsipras, I really do, I like Varoufakis as well, he has brains, but they really need to take you out of the Εuro. You must breathe... in two years’ time the country will be able to move forward again, I’m sure of it…”
-την Helen Partovi Fraser, κόρη κλασικιστή, Αγγλίδα συγγραφέα του Athens: The Hidden Gems, μια αυτοέκδοση μέσω του lulu.com, κούτσαινε, περπατούσε πολύ αργά με την βοήθεια ενός μπαστουνιού, κρατούσε ένα μεγάλο σπιράλ τετράδιο και ένα μολύβι, σταμάτησε μπροστά από τις σπηλιές όπου κάποτε λάτρευαν τον Απόλλωνα Υποακραίο, τον Δία, και τον Πάνα,
· “I lived in Greece once, long time ago. At the time that I was in Greece there was no European Union around; it was still the ‘70s. I used to teach English to Greek children for a living. In Britain, I worked as a secretary in a private clinic my whole life. I wrote my book in the same fashion with the Victorian travelers of the 19th century... I wanted to present Athens in a positive light. These days, many people think wrong of Greece, with the economic crisis and all, I personally love Athens and I think it deserves to be presented fairly, it surely does…”
No comments:
Post a Comment