όρια

 

 

Sarolta Ban

Όταν τα όρια γίνονται ευδιάκριτα σε γυμνό μαλάκους μάτι είναι που ‘ρχόμαστε στα ίσα μας, λέγαν οι παλιοί. Για δες λοιπόν που η μπάλα, εξαγώγιμο Ισπανικό προϊόν τελευταία, κήρυξε πόλεμο στην επανάσταση.

Δεν επρόκειτο για δικαιολογία, κάθε άλλο. Ήταν θέμα διαχείρισης αναγκών. Μιας και αναμενόταν να πανηγυρίσουν δεκάδες (εκατοντάδες;) χιλιάδες Βαρκελωνέζοι σε περίπτωση που σκόραρε ξανά με κεφαλιά ο Μέσι, οι τριακόσιοι της πλάθα καταλούνια έμελλε να συναντήσουν τη σκληρή μοίρα του διαχειριζόμενου (παλαιότερα γνωστός ως προλετάριος). Ήταν θέμα ποσοτικό.

Ήταν και θέμα ποιοτικό. Επανάσταση χωρίς επανάσταση (ή και επανάσταση χωρίς αίμα) εσείς; Διαχείριση με βία εμείς. Την μπάλα στην εξέδρα εσείς; Γκ(λ)ο(μπ)λάρες εμείς. Και ήρθαν τα πράγματα στη θέση* τους.

Στην Αθήνα μπορεί και να βρεθούν φασίστες να κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Ή γαύροι.

*Η θέση αυτή μεταβάλλεται συνεχώς τη δεδομένη στιγμή, είχαμε άλλωστε την επανακατάληψη της πλατείας. Με άλλα λόγια, η μπάλα είναι στο τερέν και οφείλουμε να την κλωτσήσουμε με μανία. Τρυπώντας τα δίχτυα, και σε περίπτωση νικηφόρου αποτελέσματος, το αίσθημα ικανοποίησης θα είναι μεγάλο. Αμέσως μετά, συνειδητοποιώντας - μάλλον σχετικά γρήγορα - την πραγματικότητα (επερχόμενη φτώχεια), φαντάζομαι θα νοιώσουμε όπως νοιώθουν οι τηλεοπτικοί θεατές του τελικού του Μουντιάλ, μήνα Ιούνιο, στο χωριό Πείνα του νότιου Μάλι της Αφρικής, αμέσως μετά το σφύριγμα της λήξης του αγώνα. Μετέωροι.