Ανοιχτή πληγή

yannis kafkas - open wound 04

 

Ο Γιάννης Καυκάς είναι φίλος ανθρώπων που εκτιμώ και τους οποίους γνωρίζω λιγάκι. Τον ίδιο τον είχα συναντήσει κάποιες λίγες φορές μέσα στα χρόνια.

Το γνώρισα ως φωτογράφο που ψάχνει να βρει τη φάση του και τον τοποθέτησα σχετικά γρήγορα μεταξύ εκείνων των ανθρώπων στους οποίους η καλλιτεχνική έκφραση δεν είναι δικαίωμα αλλά (εσωτερική) ανάγκη.

Οι φωτογραφίες του μου άρεσαν μιας και στο Γιάννη αρέσουν «οι δρόμοι», όπως και σε μένα άλλωστε. Είχα συνοδεύσει ένα παλιό ποστάκι με μία φωτό του την οποία και είχα ξεχωρίσει περισσότερο.

Χαζεύοντας παλαιότερα το μπλογκ του είχα σταματήσει στις φωτογραφίες που είχε τραβήξει στην Κίνα. Θυμήθηκα, τότε, μια τυχαία συνάντηση μαζί του σε ένα μπαρ της Αθήνας. Ήθελε να πάρει το τρένο της μεγάλης φυγής, τον υπερσιβηρικό, μα δεν έβρισκε άτομο να το τολμήσει μαζί του. Είχε αναγκαστεί να συμβιβαστεί με εκείνο το ταξίδι στην Κίνα, πιο εύκολο και λιγότερο επικίνδυνο από το πρώτο. Θυμάμαι πως προς στιγμήν θέλησα να προσφερθώ μα η αλήθεια ήταν πως μέσα μου γνώριζα πως δεν ήμουν αρκετά ώριμος για κάτι τέτοιο. Ντράπηκα και δεν του είπα τίποτα.

Γιάννη περαστικά.

[Δε νοιώθω πολύ άνετα που έγραψα αυτό το ποστ. Η αλήθεια είναι όμως πως δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Η είδηση του βαρύτατου τραυματισμού του ήταν μία από εκείνες τις στιγμές.]