Στη Ρουμανία XII

Πέμπτη, 22/12/2011, 18:00

«Να, ήρθαν εδώ πριν κάποια χρόνια για να σας δείξουν τα παιδιά  των υπονόμων, ο καιρός πέρασε μα δεν είδα κανέναν τους να επιστρέφει. Αν είχε επιστρέψει θα σας έλεγε πως δεν θα τα βρεις πια να γυροφέρνουν σαν τις άδικες κατάρες. Μόνο τα κακά δείχνουν» μου λέει αρχικά με παράπονο και έπειτα με εκνευρισμό ο μεσήλικας συνομιλητής μου. Δεν του δίνω άδικο.  

Πράγματι. Χαζεύοντας, ετεροχρονισμένα, το αφιέρωμα του Big Picture για τον παγετό ανά τας Ευρώπας, ορίστε τι βλέπω: μια Ρουμάνα με βλέμμα γωνίας να κοιτάζει μέσα από το παγωμένο τζάμι του λεωφορείου· ένα γκρουπ από σκιέρ να κόβουν βόλτες στην Γερμανία· άστεγους στην Πολωνία και στην Ουκρανία· ένα σκυλάκι να παγώνει στο Βουκουρέστι και άλλο ένα τυλιγμένο στο ζεστό μπουφανάκι του στο Γκελζενκίρχεν της Γερμανίας· ένας μοναχικός καβαλάρης να παλεύει μες στα χιόνια στην Σερβία και δύο περήφανα άλογα σε χαλαρό βηματισμό να εισέρχονται με ψηλά το κεφάλι στο Klosters Monbiel της Ελβετίας, κάπου παραδίπλα από το Νταβός· όμορφοι κρύσταλλοι απο πάγο και Χριστουγεννιάτικα παγοστολίδια στο δίδυμο Γερμανίας-Γαλλίας· ένα αυτοκίνητο κολλημένο στα χιόνια στο Αφουμάτι της Ρουμανίας και ένας χιονάνθρωπος με ροζ φουλάρι αναπαυτικά καθήμενος σε ένα πορτμπαγκάζ στο Νις. 

Κατέφθασαν και στην Ελλάδα για ένα βάρβαρο zoom στον πόνο. Όμως:

-          The same "derealization" of the horror went on after the WTC bombings: while the number of victims is repeated all the time, it is surprising how little of the actual carnage we see - no dismembered bodies, no blood, no desperate faces of the dying people... in clear contrast to the reporting from the Third World catastrophies where the whole point was to produce a scoop of some gruesome detail: Somalis dying of hunger, raped Bosnian women, men with throats cut. These shots were always accompanied with the advance-warning that "some of the images you will see are extremely graphic and may hurt children" - a warning which we NEVER heard in the reports on the WTC collapse. Is this not yet another proof of how, even in this tragic moments, the distance which separates Us from Them, from their reality, is maintained: the real horror happens THERE, not HERE?

Welcome To The Desert Of The Real, - 10/7/01 - Reflections on WTC - third version -by Slavoj Zizek, http://www.lacan.com/reflections.htm#2