TEDιγόηδες

Yue Minjun

Ποιός θα τολμούσε να φανταστεί άλλωστε πως εκείνο το απαίσιο, βγαλμένο μέσα από τη κοιλιά κατακρεουργημένου θηλαστικού, μηχανικό ψευδο-γέλιο των Αμερικάνικων sitcoms αμφιβόλου ποιότητας θα μεταφερόταν αυτούσιο σε κατάμεστες συνεδριακές αίθουσες ανά τον κόσμο?

Κι όμως, μέσα σε λίγα χρόνια, οι πληρωμένοι κομπάρσοι με αποστολή να χαχανίζουν ανά τρία λεπτά μετανσαρκώθηκαν στους αυριανούς TED καινοτόμους οι οποίοι, standard αυτό, ξενυχτούσαν με Αμερικάνικα sitcoms πριν καταλήξουν να σπέρνουν χάχανα ενδιαμέσως της διάδοσης ιδεών που όντως ενίοτε αξίζει να διαδοθούν. 

Φυσικά, υποτίθεται πως δε γελάνε χωρίς λόγο καθότι σε μία παράξενη συμφωνία χαρακτήρων η αφήγηση των ιδεών που αξίζει να διαδοθούν κατακλύζεται από σκερτσάκια που ενεργοποιούν εκείνα τα μηχανικά χάχανα. 

Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε μπροστά στην περίπτωση όπου ένας μικρο-μηχανισμός της pop κουλτούρας με σκοπό την κατασκευή υπάκουων τηλεθεατών εφαρμόζεται με άριστη επιτυχία στο πείραμα της κατασκευής υπάκουων μελλοντικών καινοτόμων που στεκόμενοι αηδιασμένοι μίλια μακριά από far-fetched θεωρητικού τύπου ασχολίες και λαχταρώντας τις ανούσιες περιπέτειες μιας παρέας (αντικαπνιστών!) εικοσάρηδων κάπου στην Νέα Υόρκη στα μέσα της ευφορικής δεκαετίας του ’90, έγιναν μια χαψιά από το θηρίο. 

Και αν αναρωτηθήκατε ποτέ τι σόϊ θόρυβοι είναι εκείνοι που ακούγονται μέσα από τη χορτάτη κοιλιά του κτήνους, μιμούμενοι τη διαδικασία χώνεψης, να ξέρετε πως δεν ήταν άλλο από τα σκουριασμένα χάχανα του πλήθους.

Τα θηρία άλλωστε δε χορταίνουν ποτέ.