Είναι
ολοφάνερο, εδώ και κάμποσο καιρό, πως στη θέση της λογοτεχνικής γραφειοκρατίας
(σκληρή, άκαμπτη, ακαδημαϊκή) έχει τοποθετηθεί η lifestyle δημοσιογραφία (ευέλικτη, φλύαρη, πολυπρισματική,
ανίδεη). Οι θέσεις εργασίας των αρχισυντακτών λογοτεχνικών περιοδικών που δε
διαβάζει κανένας έχουν αντικατασταθεί από τις θέσεις εργασίας νεαρών συντακτών
(που εργάζονται σε συνθήκες ευέλικτης εργασίας από το σπίτι ή το γραφείο) σε lifestyle sites που αναπαράγουν και σχολιάζουν στο διαδίκτυο όλοι. Αντιπροσωπεύουν
και οι δύο φυσικά ανάχωμα στην ελευθερία και την πρωτοτυπία. Βρίσκονται στη
δεύτερη γραμμή των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους και λειτουργούν αυτοβούλως
τις πιο πολλές φορές. Δεν απαιτείται δηλαδή ο συχνός έλεγχος τους από την
εξουσία.
Οι
πάλαι ποτέ αρχισυντάκτες λογοτεχνικών περιοδικών τα οποία απασχολούσαν
«ειδικούς» οι οποίοι υμνούσαν ή εχθρεύονταν «ειδικούς» αποτελούν, σε ένα
παράξενο στριφογύρισμα της μοίρας, μια «ειδική» περίπτωση: ενώ προέρχονται από τα
κόμματα και αγκάλιασαν την ευδαιμονική κοινωνία αγαθιάρηδων καταναλωτών βρέθηκαν
στην απ’ έξω. Κι αυτό γιατί, μεταξύ άλλων, τα κόμματα ως μηχανισμός εξουσίας
απώλεσαν τη συμβολική ισχύ τους. Αυτό δεν θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί από μεριάς
των αρχισυντακτών, ήταν άλλωστε θέμα γενικού ενδιαφέροντος. Όσον αφορά την
ευδαιμονική κοινωνία Ελλήνων καταναλωτών, μάλλον πως εκπαιδεύεται σε νέες
τεχνικές της ομοιοπαθητικής οι οποίες υποδεικνύουν την ξέφρενη κατανάλωση δωρεάν
virtual
σκουπιδιών ως αντίδοτο σε στερητικά σύνδρομα αλλά ούτε κι αυτό θα μπορούσαν να
το είχαν φανταστεί οι αρχισυντάκτες καθότι δεν φαντάστηκαν ποτέ τον εαυτό τους
στην απ’ έξω.
L'imagination au pouvoir indeed.
No comments:
Post a Comment