Παρακολουθήσαμε το Μουντομπάσκετ και γίναμε σοφότεροι. Αν και μελαγχολήσαμε λιγάκι.

II

Μάννα εξ (Αμερικάνικου) ουρανού

Ο Γιάννης ενσωματώθηκε στην εθνική ομάδα το 2014, συμμετείχε στην προσπάθεια και τα καλοκαίρια του 2015 και του 2016, χρονιά που σκόραρε ήδη 17 πόντους μέσο όρο στο NBA. Η μετεωρική άνοδος του εντός της τριετίας που μεσολάβησε, σε μια πορεία σταθερής και κάπως προβλέψιμης από ένα σημείο και έπειτα, πορείας προς την κορυφή, ειδικά από τη στιγμή που η ομάδα του, οι Milwaukee Bucks, επένδυσαν τόσα πολλά πάνω του, ήταν ένα ικανό χρονικό διάστημα για τους υπεύθυνους της Ελληνικής Ομοσπονδίας Μπάσκετ να σχεδιάσουν το μέλλον. Ένα μέλλον με τον Γιάννη μπροστάρη της νέας προσπάθειας.

Η νέα εποχή για το Ελληνικό μπάσκετ διαφάνηκε ολοκάθαρα ήδη από το 2015. Σ’ εκείνη τη χαμένη ευκαιρία, όταν η Ελλάδα αποκλείστηκε από τους Ισπανούς στο Ευρωμπάσκετ, κάτι που έμοιαζε σαν χαμένος αγώνας κόντεψε να γυρίσει υπέρ της Ελληνικής ομάδας όταν σε μια απέλπιδα προσπάθεια η εθνική εγκατέλειψε τον αργό ρυθμό, με τον Βασίλη Σπανούλη στον πρώτο ρόλο, ξεκινώντας το τρέξιμο με τον Αντετονκούμπο σε ρόλο X factor. Αφού κατάφερε να εξισορροπήσει το ματς, η εθνική επέστρεψε στο γνώριμο της set παιχνίδι έως ότου κατορθώσει να αποκλειστεί από τους αντιπάλους της.

Μετά το τέλος του αγώνα, ο Βασίλης Σπανούλης, πιθανόν διαβλέποντας το μέλλον που ξεπρόβαλλε μπροστά του, ανακοίνωσε την απόσυρση του από την Εθνική ομάδα σε ηλικία μόλις 33 ετών - στην πόρτα της εξόδου τον συνόδεψε, δυστυχώς, ο συνομήλικος κουμπάρος του Νίκος Ζήσης.

Δύο χρόνια αργότερα ο Σπανούλης θα οδηγούσε τον Ολυμπιακό στον τελικό της Ευρωλίγκας – είναι προφανές πως ο Σπανούλης είχε ακόμα πολλά να προσφέρει στην εθνική ομάδα. Η πρόωρη αποχώρηση του αντικατόπτριζε προφανώς το σκορποχώρι που είχε καταντήσει η Ε.Ο.Κ. (είχαν προηγηθεί οι αποχωρήσεις των Παπαλουκά και Διαμαντίδη), σηματοδοτούσε όμως ταυτόχρονα και την έλευση μιας μιας νέας εποχής. 

Λογαριάζαμε όμως δίχως τον ξενοδόχο. 

Στον πρώτο αγώνα του Μουντομπάσκετ της Κίνας ο Γιάννης αγωνίστηκε μόλις 16 λεπτά, ο προπονητής μάλιστα τον τράβηξε οριστικά στον πάγκο στην αρχή του β’ ημιχρόνου έπειτα από ένα δυο τραβηγμένες ενέργειες με τη διαφορά πάνω από τους 20 πόντους σε μια προσπάθεια να τον νουθετήσει, ο Γιάννης ήταν η πρώτη αλλαγή της ομάδας στους δύο πρώτους αγώνες (κατά παράβαση των άγραφων κανόνων) ώστε να καταλάβουν όλοι πως δεν υπήρχε θέμα προνομιακής μεταχείρισης στην περίπτωση του, ακόμα κι αν ο Γιάννης υπήρξε ίσως και υπέρ το δέον ομαδικός, είναι γνωστός άλλωστε ο αντισταρ μετριοπαθής χαρακτήρας του, ενώ στο δεύτερο αγώνα με την Βραζιλία στον οποίο η Ελλάδα ηττήθηκε, ολόκληρος ο μπασκετικός κόσμος σοκαρίστηκε όταν συνειδητοποίησε πως ο Γιάννης δεν είχε μεγάλη συμμετοχή στα επιθετικά πλάνα της ομάδας. 

Πράγματι, το σοκ ήταν μεγάλο. Ο Γιάννης στην τελευταία επίθεση πήρε οδηγίες από τον προπονητή «να πάει στη γωνία». Μαζί του, τιμωρία στη γωνία, κάτσαμε κι εμείς, Έλληνες, αλλά και όχι μόνο, μπασκετόφιλοι ανά τον κόσμο. 

Το κύμα αποδοκιμασίας που ξεχύθηκε από τις Η.Π.Α. έπειτα από τον αγώνα με τη Βραζιλία αν και προφανώς ήταν δικαιολογημένο, έκρυβε και ιδιοτέλεια.