Oops!... I Did It Again

I

Ακούγοντας στο ραδιόφωνο έναν επιστήμονα να αντιπαραθέτει το παράδειγμα της Ισλανδίας ως προς την Ελλάδα όσον αφορά το μοντέλο διαχείρισης της κρίσης της πανδημίας, ο νους μας επιστρέφει στην Άνοιξη του 2010.

Τότε, κάποιοι δημοσιολόγοι αντιπαρέβαλαν τη διαχείριση της χρεωκοπίας της μικρής χώρας που βρίσκεται λίγο νοτιότερα από τον Αρκτικό κύκλο με την περίπτωση της Ελλάδας, μιας χώρας της Ανατολικής Μεσογείου, περιοχή η οποία εισερχόταν σταδιακά σε μια νέα ιστορική εποχή,

τα ραπίσματα της οποίας μάλλον πως ξάφνιασαν όλους εκείνους που είχαν ξεχαστεί στις όχθες της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της υπογραφής της ένταξης στη ζώνη του Ευρώ, εγκλωβισμένοι δηλαδή υλικοπνευματικά στην υπεραισιόδοξη δεκαετία του ’90, για όσους τουλάχιστον ασπάζονταν μετά θέρμης τις γεωπολιτικές θεωρίες του Thomas Friedman ενώ επέλεγαν να αγνοούν εκείνες του συμπατριώτη τους Παναγιώτη Κονδύλη.

Χωρίς καμιά αμφιβολία, αν συζητούσαμε για την πανδημία στην Ελλάδα έχοντας ως μέτρο σύγκρισης την Ισλανδία, τη Νότια Κορέα, την Ταϊβάν, και πάει λέγοντας, θα υποπίπταμε σε λάθος αντίστοιχο με εκείνο του 2010, την ενατένιση δηλαδή μιας εν εξελίξει ιστορικής μετάβασης υπό ένα στενό πρίσμα - της χρηματοπιστωτικής οικονομίας τότε, της επιδημιολογίας σήμερα. 

H ψυχική αποστασιοποίηση του ατόμου από τα γεγονότα ιστορικής βαρύτητας που βρίσκονται σε εξέλιξη, της τρέχουσας ιστορίας δηλαδή, προϋποθέτει μια τιτάνια προσπάθεια, κάτω από το δέρμα της επικαιρότητας κρύβονται οι ιστορικές βεβαιότητες του μέλλοντος, το δέρμα της γίνεται συχνά το δικό μας, εκτός πια κι αν θελήσεις να το γδάρεις διακινδυνεύοντας πολλά, πρωτίστως δε, την υστεροφημία σου. 

Όπως και να ‘χει, ας ελπίσουμε να μην επαναληφθεί το ίδιο λάθος με εκείνο προ δεκαετίας όταν τη δημόσια σφαίρα μονοπώλησαν ανιστόρητες οικονομίστικες αερολογίες τύπου PIIGS, σαν να ‘χε η Ελληνική χρεωκοπία οποιαδήποτε σχέση με την Ιρλανδία,

τότε που είδαμε τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μας χαλασμένα από τα spreads και τα derivatives, παραχορτασμένα αγχωτικά γυμνά, να σέρνονται μέσα στις μαύρες οθόνες ξημερώματα, γυρεύοντας μια ανεξόφλητη δόση...