ΙΙΙ
Κρίνοντας από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης στο προσφυγικό (εκκένωση καταλήψεων και ξενοδοχείων που φιλοξενούσαν πρόφυγες, πρόθεση για μετατροπή των καμπς σε «κλειστά κέντρα,» δημόσια συζήτηση για «ξερονήσια»), είναι ευνόητο πως το επίδικο της απόπειρας επαναφοράς του νόμου περί βλασφημίας αφορούσε το μονοπώλιο της άσκησης (βίαιης) πολιτικής γύρω από το προσφυγικό από το κράτος και τους θεσμικούς λειτουργούς του, δεδομένου των κινδύνων που επιλλοχεύουν από τη στιγμή που η Νέα Δημοκρατία σιγοντάρησε - για ψηφοθηρικούς λόγους - στον εθνικιστικό ασκό του Αιόλου που άνοιξε αναφορικά με το Μακεδονικό και, δευτερευόντως, το προσφυγικό.
Να το πούμε διαφορετικά, καουμποϊλίκια τύπου Κατσίφας ή μονομαχίες στα social media, στοχοποιώντας αυτή τη φορά αντί της Αλβανίας και των Σλαβομακεδόνων τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς τους οποίους εποφθαλμιά να χειραγωγήσει η Τουρκία, δύναται να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά στην κοινωνική ειρήνη – ορίστε ο φόβος της Ελληνικής κυβέρνησης.
Ανησυχία δικαιολογημένη, αν κρίνει κανείς από την προσπάθεια των Τούρκων να κατασκευάσουν μια πλαστή εικόνα γύρω από τα γεγονότα στον Έβρο τα οποία μάλλον έπεισαν και τον πλέον καλόπιστο παρατηρητή πως η συστηματική εργαλειοποίηση[1] του προσφυγικού από την πλευρά της Τουρκίας αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μιας επιθετικής εξωτερικής πολιτικής,
ο δόλος της Τουρκίας γίνεται καταφανής δεδομένου πως μια ημέρα πριν από τις 28 Φλεβάρη, όταν ξεκίνησε δηλαδή η οργανωμένη, έως και δια της βίας κατά τόπους, σίγουρα διά της εξαπάτησης, μεταφορά προσφύγων και μεταναστών στα Ελληνοτουρικά σύνορα, η Ελληνική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει πως η πιθανότητα να φθάσει στη χώρα ο κορωνοϊός μέσω Ιράν/Αφγανιστάν την ανάγκαζε να ενεργοποιήσει τον κανονισμό 2016/399 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί ελέγχου για την πρόληψη απειλής κατά της δημόσιας υγείας,
κοντολογίς, η Ελλάδα αναβάθμιζε τον έλεγχο των συνόρων, έκλεινε τα σύνορα σύμφωνα με άλλους, όπως και να ‘χει, το σίγουρο είναι πως επιχειρούσε για πρώτη φορά να ανακατέψει τη σημαδεμένη, εις βάρος της, τράπουλα του EU–TURKEY deal.
Πράγματι, ένας αρκούντως εξελιγμένος μηχανισμός προπαγάνδας εκ μέρους μιας νευρικής Τουρκίας στήθηκε γύρω από τα σύνορα του Έβρου με διττό σκοπό, πρώτον to win the hearts and minds της ummah, και των Αράβων ειδικότερα, και δεύτερον, τον επηρεασμό της Δυτικής κοινής γνώμης.
Μια Ελλάδα ανήμπορη να αναμεταδώσει στις μη Ελληνόφωνες μάζες τα γεγονότα υπό τη δική της οπτική γωνία, εκτός πια κι αν θεωρούσε πως αρκούσε ένα 5λεπτο βίντεο το οποίο προβλήθηκε στους Ευρωπαίους εταίρους στις Βρυξέλλες, βρέθηκε αντιμέτωπη με Τουρκικά psychological operations (psy-ops) τα οποία αναμεταδίδονταν 24/7 μέσω του TRT Arabi και του TRT World σε δυνητικό κοινό εκατομμυρίων,
παραδείγματος χάριν, reenactment παλαιότερων περιστατικών βίας που όντως εξελίχθηκαν στα σύνορα, μια παραγωγή του Turkish Radio and Television Corporation (TRT) που προβλήθηκε από τα μέσα διεθνώς ως ρεπορτάζ[2], content marketing ειδικά για Ευρωπαίους ζωόφιλους, και φυσικά, την εκμετάλλευση του ενδεχόμενου (και καθόλου απίθανου δεδομένων των έκτακτων συνθηκών στα σύνορα) θανάτου από Ελληνικά πυρά του Ahmed Abu-Emad, ή αλλιώς, Mohammad al-Arab·
«Η δολοφονία του Μωάμεθ του Άραβα»
ήταν ο τίτλος του κατατοπιστικού, όσον αφορά την τοποθεσία τέλεσης του συμβάντος και μόνο, βίντεο του Forensic Architecture το οποίο δημοσιεύθηκε σε απόσταση αναπνοής από τα γεγονότα, ένας τίτλος ο οποίος, αν μη τι άλλο, είναι ικανός από μόνος του να προκαλέσει ρίγη ανατριχίλας και ιερής αγανάκτησης στα μήκη και τα πλάτη της Μέσης Ανατολής και φυσικά, ανάμεσα στις δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνων που έφθασαν πρόσφατα στη χώρα μας.
Ιδιαίτερα κακούς συνειρμούς, υποθέτουμε, θα προκάλεσε και η είδηση πως στην Ελλάδα βρίσκεται και λειτουργεί ένα black site στον Έβρο.
Εγγράφοντας ένα παράτυπο προσωρινό κέντρο κράτησης προσφύγων κοντά στα σύνορα ως black site, η ύπαρξη του οποίου άλλωστε ήταν γνωστή από χρόνια, είχαν μάλιστα δημοσιευθεί
φωτογραφίες του τρεις μήνες πριν από τη δημοσίευση της δημιουργικής φαντασίας του ρεπορτάζ των NYT (το οποίο αποδόμηθηκε σε
μεγάλο βαθμό), η εφημερίδα το
κατέτασσε εμμέσως στη γενεαλογία του ‘War on Terror,’
στα πλαίσια του οποίου η CIA λειτουργούσε δεκάδες μυστικές εγκαταστάσεις ανά τον κόσμο (σε Πολωνία και Ρουμανία όσον αφορά χώρες της Ε.Ε.) όπου κρατούσε και βασάνιζε υπόπτους για τρομοκρατία.
Το άρθρο των NYT, παρότι αναξιόπιστο, λειτουργεί ως μια σαφή ένδειξη της σταδιακής μετατροπής της «προσφυγικής κρίσης» του 2015 σε ζήτημα που αφορά σε πολύ μεγάλο βαθμό την εθνική ασφάλεια και την αντιτρομοκρατία - τουλάχιστον όσον αφορά την Ελληνική περίπτωση.
[1] https://www.ieidiseis.gr/politiki/item/43992-dimitris-xristopoulos-sto-ieidiseis-an-ginoume-to-mantroskylo-tis-evropis-i-evropi-tha-mas-feretai-san-mantroskylo?fbclid=IwAR24xFZb3MuWIng2zvwbUk1_RlNgX2Tga_0pOfVLITeCoNrQTYl-9UhPUSU
[2] Η έμμεση επικύρωση της Τουρκικής προπαγάνδας προήλθε πρωτίστως από ένα tweet του Ολλανδού ανταποκριτή στην Τουρκία Olaf Koens (ο ίδιος είχε απειληθεί μετά το πραξικόπημα του 2016 από το καθεστώς Ερντογάν). Ο Ολλανδός αναμετάδωσε τις εικόνες του φωτογράφου του TRT σε συνδυασμό με παλαιότερες (2014) καταγγελίες της Διεθνής Αμνηστίας για περιστατικά βίας (push backs) στα σύνορα εκ μέρους της Ελληνικής Αστυνομίας, χωρίς ωστόσο να επιχειρήσει να επικυρώσει την εγκυρότητα των συγκαιρινών καταγγελιών.
No comments:
Post a Comment