Θυμάμαι με γνήσιο, αταλάντευτο ακόμη, τρόμο, τον τέως Υπουργό Οικονομικών της Ολλανδίας, Πρόεδρο του Eurogroup και Πρόεδρο του Συμβούλιου των Διοικητών του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Jeroen René Victor Anton Dijsselbloem,
Mr. Dijsselbloem claimed he obtained an MA from University College Cork; however, he never obtained any degree from UCC, as no such degree exists, Mr. Dijsselbloem only spent a couple of months at UCC conducting research in the “Food Business” field, πάντως, στο Κορκ «γνώρισε πολύ καλά τις παμπ της περιοχής», όπως χαριτολογώντας είχε διαβεβαιώσει ξένους δημοσιογράφους στο Δουβλίνο ο Ιρλανδός υπουργός Οικονομικών, Michael Noonan,
να διαβάζει τα λόγια του στην αργκό των Βρυξελλών στο τέλος της συνάντησης του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου του 2015, διάλεκτος με κρυπτοcolonial μωροφιλοδοξία να αναβαπτιστεί σε γλώσσα μέσω της οποίας θα συνεννοούνται όλοι όσοι θα επιθυμούν να πείσουν την κοινή γνώμη πως για το σημείο 0 στο οποίο εφάπταται ο βαθμός εμπιστοσύνης των πολιτών στους θεσμούς με τη δική τους πνευματική καθίζηση, η οποία εκφράζεται με άλογους χρηματοπιστωτικούς δείκτες, ευθύνεται το τσουνάμι της Ο που υποτίθεται πως είχε ξεκινήσει (ενώ δεν είχε ξεκινήσει) το ταξίδι της από τα βάθη της Αφρικής της Botswana πριν εποικήσει την Ευρώπη, μετάλλαξη που έφερε πολλαπλασιασμό κρουσμάτων ανάλογο με το ρυθμό της δημογραφικής ανάπτυξης της μαύρης ηπείρου,
τις μέρες λοιπόν που ο Ολλανδός κονταροχτυπιόταν μπροστά στις κάμερες με τον ανίκητο ηττημένο Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος, ξέχωρα από την αδιαμφισβήτητη γνώση των οικονομικών, διακρίνεται για τις ρητορικές του ικανότητες, ταλέντο στην τέχνη του λόγου το οποίο αποδεικνύει επί σειρά ετών ενίοτε στα έδρανα της Oxford Union, κι άλλοτε στο top of the pops Intelligence Squared,
η Ευρώπη βάσταγε γερά Γερούν,
ουδεμία έκπληξη που κάποια χρόνια αργότερα τα Ολλανδικά θέατρα και μουσεία θα λειτουργούσαν για μια ημέρα ως κομμωτήρια και νυχάδικα ως ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στο κυβερνητικό lockdown,
σχεδόν ταυτόχρονα, από την άλλη άκρη του Ατλαντικού κατέφθανε στις οθόνες μας το διαβόητο, όσο και ανεξίτηλο, tweet διά χειρός Ian Bremmer, rising guru (σύμφωνα με τον Economist) πολιτικού επιστήμονα με focus on global political risk, ιδρυτή του Eurasia Group,
Turkey: Between Syriza & ISIS #challenging
δήλωση που δεν φαίνεται να προβλημάτισε ιδιαίτερα τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη μιας και του παραχώρησε συνέντευξη τον Απρίλη του 2019, λίγο πριν πριν τις εκλογές που τον έφεραν στην εξουσία·
κάπως έτσι προσγειωθήκαμε ανώμαλα, έπειτα από ελεύθερη πτώση σε στοπ καρέ, στον ενδιάμεσο χώρο μεταξύ του ιστορικού δυστυχήματος της τελευταίας μετάλλαξης του μηδενισμού της Δύσης η οποία, σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες με ημερομηνία λήξης το τέλος της ανάγνωσης αυτού του post, πιθανόν να μεταδίδεται και μέσω των αντισηπτικών για τα χέρια (εκτός κι αν πρόκειται για αυξημένης προστασίας ροζ χρώματος με άρωμα φρούτα του δάσους),
και του προνεωτερικού λόγου του Ταγίπ Ερντογάν όπως αποτυπώθηκε όταν αποδοκίμαζε τον τόκο (interest) ως ασύμβατο με τα πιστεύω τους που δεν είναι μάλιστα αταίριαστα με των Ταλιμπάν (Turkey has nothing against the beliefs of the Taliban) – κατ’ αυτόν τον τρόπο πιθανόν να εξηγείται το γεγονός πως η «η Τουρκία σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος[i] της προσφυγικής κρίσης» την οποία βέβαια εν μέρει π ρ ο κ ά λ ε σ ε, γνωστή και μη εξαιρετέα η ευαισθησία των Ταλιμπάν για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τι κινείται: η Κίνα, το Ισλάμ (Αραβικό και Τουρκικό), τα Ρωσικά στρατεύματα· όσο για τους υπόλοιπους,
«λίγο
ακόμα,
να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα,
λίγο ψηλότερα, λίγο ψηλότερα.»
Κάποια στιγμή τα made of melamine Brusselιώτικα μπολιάστηκαν με το πτυχίο του Harvard στην διοίκηση επιχειρήσεων ενός κάπως αδιάφορου φοιτητή και έτσι γεννήθηκε η έννοια της «κουλτούρας των εκκενώσεων»· υποδηλώνει την αναμφίβολα φιλόδοξη, πάντως όχι καινοτόμα ιστορικά, ιδέα περί εκκένωσης της ίδιας της έννοιας της κουλτούρας, κατά συνέπεια και από την κουλτούρα της αριστεράς, έξοδο που μηχανεύεται από καιρό, σε διαδρόμους, πίσω από κλειστές πόρτες γραφείων, ο Μάκης Βορίδης, σε αγαστή σύμπνοια με τον συνοδοιπόρο του Άδωνι Γεωργιάδη·
η βιονικότητα του Υπουργού Ανάπτυξης
στο εγχώριο σύστημα εξουσίας καθρεπτίζει την συλλογική μας παρακμή και εξηγεί σε
κάποιο βαθμό την εκλογή του επερχόμενου πρέσβη των Η.Π.Α. στην Ελλάδα, του
ξενοδοχειάρχη George Tsounis:
“He’s a punchline: ‘laughable’ pick for Greece envoy”[ii]
"Some have called his 2014 confirmation hearings the most embarrassing in American history," said Chas Freeman, a retired career diplomat, former ambassador to Saudi Arabia, the chief U.S. interpreter when Richard Nixon visited China in 1972 and the author of the Encyclopedia Britannica entry on diplomacy.’[iii]
No comments:
Post a Comment