Απίστευτες Καταστάσεις
Βολτάρω ανέμελα, έχει δροσιά! φθινόπωρο πια, συναντώ χελώνες, βατραχάκια και γάτες, φυσικά, ένας μουσικός του δρόμου απόψε παίζει Johnny Cash, πιο συχνά ακούγονταν ρετρό και tourist friendly ελαφρολαϊκά, κόντευε εννιά, η Ακρόπολη είχε αδειάσει από επισκέπτες εδώ και δύο ώρες, απέμενε μια ώρα για το σχόλασμα, βάρδια απογευματινή.
Επιστρέφω στο φυλάκιο, ρίχνω μια ματιά στις κάμερες, δεν συμβαίνει τίποτα, κάθομαι, πίνω καφέ, τρώω φυστίκια αιγίνης, ψαχουλεύω στο συρτάρι, βγάζω έξω ένα βιβλίο: Απίστευτες Καταστάσεις, μια νουβέλα του -συνάδελφου αρχαιοφύλακα- Απόστολου Γκλέτσου,
η συνωνυμία με τον, περίπου συνομήλικο του, ηθοποιό και 90’s sex symbol (οι δύο άντρες μοιράζονταν επίσης τον ίδιο σωματότυπο), κακό δεν του είχε κάνει, εκείνα τα χρόνια, η αντήχηση του ονόματος του αρκούσε, στις γκόμενες ωραίους συνειρμούς γεννούσε, ο Γκλέτσος, ο σταρ, κάποτε αποσύρθηκε από την ηθοποιία ώστε να γίνει δήμαρχος Στυλίδας, «δήμαρχος» βαπτίστηκε λοιπόν από τους συναδέλφους του και ο φύλακας έως ότου καταλήξει έκπτωτος από το αξίωμα του έπειτα από την δήλωση του πρώην ηθοποιού πως «το ψάρι ψήνεται και από τις δυο πλευρές», η ατάκα-θείο δώρο για αρχαιοφύλακες αρσενικούς και μέσης ηλικίας, άργησε πολύ να ξεχαστεί, straight, boomer, και old fashioned, ο Γκλέτσος δεν έπαψε ποτέ του να τσιμπάει,
ανοίγω το βιβλίο σε μια τυχαία σελίδα:
- «Αλήθεια, ρε παιδιά, από που ήρθατε; Είναι μακριά ο πλανήτης σας; Πώς ήρθατε;»
- «Καταλαβαίνουμε την περιέργεια σου φίλε, και την αγωνία σου να μάθεις. Δεν ξέρουμε αν έχεις ακούσει για τον Αρκτούρο, είναι ένας αστέρας, κάτι σαν τον δικό σας Ήλιο με διάμετρο 26 φορές μεγαλύτερη».
- «Πώς ακριβώς είσαστε; ρώτησε ο Πέτρος «υπάρχει δυνατότητητα να γίνετε ορατοί να σας δω;»
- «Έχουμε την ανθρώπινη μορφή με σωματικό όγκο, όμως, μικρότερο του δικού σας όγκου. Η σημαντικότερη διαφορά μας είναι τα φτερά. Έτσι γεννιόμαστε, με φτερά».
Χτυπάει το εσωτερικό τηλέφωνο στο φυλάκιο,
«έλα συνάδελφε», ακούγεται ο Γκλέτσος,
«δεν τον έχω δει τον εμπεδοκλή...» τον διακόπτω
είχε φτάσει άλλωστε η ώρα του δείπνου για τις γάτες του θεάτρου του Διονύσου, ο «εμπεδοκλής» ήταν ο αγαπημένος του, τον είχε βαπτίσει ο ίδιος, ομολογουμένως επιτυχημένα, όπως και τον «σάμπα» (από το Sabbath, όπως λέμε Black Sabbath), σε αντίθεση με τα fail «χοντρός», «αντρέας», και «κεφάλας», για τους γάτους που σεργιάνιζαν τις νύχτες γύρω από τον Παρθενώνα, "the naming of cats is a difficult matter, δεν είναι ένα από τα παιχνίδια της βάρδιας σου",[1] τουλάχιστον νιαούριζε και μια «αυγούστα» κοντά στις Καρυάτιδες, και βέβαια η «γιουέν», κάναμε παρέα στο ναό της Αθηνάς Νίκης,
«έλα σε παρακαλώ λίγο από εδώ...»
κατέβασα το ακουστικό, κατευθύνθηκα γρήγορα προς το γειτονικό πόστο του Γκλέτσου, στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου αποκλειστικά για οχήματα της εφορείας αρχαιοτήτων επί της οδού Στράτωνος, ακούγονταν φωνές, κατάλαβα πως δεν ήταν μόνος...
***
«Πού ήσουν;!»
"Stin Parthena!"
Ο Γκλέτσος στεκόταν δίπλα από το φυλάκιο, το πρόσωπο του φωτιζόταν από μια λάμπα του δρόμου, το κίτρινο φως θαρρείς πως ενέτεινε την ανησυχία του, δικαιολογημένη άλλωστε, απέναντι του βρισκόταν ένας εισβολέας: ο Νικ, ζούσε στην Victoria της Αυστραλίας, οι γονείς τους είχαν μεταναστεύσει από την Γαστούνη της Ηλείας πριν από δεκαετίες.
Κινούνταν στον χώρο του εργοταξίου στην ανατολική κλιτύ, άραξε κοντά στο μεγαλύτερο σπήλαιο της Ακρόπολης απ’ όπου -σύμφωνα με τον Ηρόδοτο- εισέβαλαν οι Πέρσες το 480 π.Χ., προσπαθούσε να διελευκάνει την υπόθεση, ο αρχαιοφύλακας Γκλέτσος, εντόπισε τον Jim μέσω της κάμερας ασφαλείας, ενδιαφερόταν βασικά να μάθει αν ο παράτυπος επισκέπτης είχε παραμείνει στον αρχαιολογικό χώρο έπειτα από την λήξη του ωραρίου ή αν είχε μόλις πηδήξει τα κάγκελα - στην δεύτερη περίπτωση θα έπρεπε να ειδοποιηθεί η αστυνομία.
«Δείξε μου το εισιτήριο σου!» απαίτησε, ανεβάζοντας την ένταση, ο Νικ ισχυριζόταν πως είχε πληρώσει κανονικά το εισιτήριο του και έπειτα, κάνοντας παρέα στην Παρθένα, ξεχάστηκε,
"to ehasa..."
«πήδηξες τα κάγκελα!»
"I only jump pussy!" απάντησε ο Νικ, γελούσε μόνος του, ο Γκλέτσος παρέμεινε σιωπηλός, σκεφτικός, φαινόταν πάντως, λίγο λίγο, πως δεν αποτελούσε απειλή, ο Νικ ήταν φευγάτος, ήταν και ντίρλα,
«έχεις ταυτότητα μαζί σου;»
"ohi..."
"perhaps you have it in digital version…" ρώτησα με τη σειρά μου,
"yea, let me see…" βγάζει το κινητό, "ela na deis..."
πλησιάζω, κοιτάζω στην οθόνη του Samsung, μου βάζει βίντεο να σουλατσάρει αμέριμνος στην Πλάκα, συναντά μια γάτα θρονιασμένη στα σκαλιά της εισόδου μιας διώροφης κατοικίας, φέρνει το πρόσωπο του μπροστά από την μουσούδα της, "pusssyyyy!!!" της φωνάζει, κοκκινίζουνε τα μάγουλα του, 100% ατάραχη η γατούλα,
το κίτρινο φως εξακολουθεί να φωτίζει το λιγότερο ανήσυχο, προβληματισμένο ωστόσο, πρόσωπο του αρχαιοφύλακα Γκλέτσου, ο οποίος επιμένει να ρωτάει, ήθελε να μάθει το ακριβές σημείο από το οποίο εισήλθε στον χώρο και που κρυβόταν, αν κρυβόταν, τόση ώρα,
"look man, I’m not a criminal… eimai pita… mi me kaneis kai ntrepomai ki allo… you don’t appreciate man, you don’t understand what you have here… it’s one of the seven wonders of the world..." βγάζει από τη τσέπη του μπουφάν ένα καραφάκι ούζο ΜΙΝΙ, πίνει μια γουλιά, το περισσότερο είτε το είχε πιει σε μια ταβέρνα, είτε παρέα με την Parthena.
Ο αρχαιοφύλακας Γκλέτσος κάλεσε την αστυνομία, όπως το επέβαλλε ο κανονισμός, οι αστυνομικοί πήραν τον Νικ για εξακρίβωση στοιχείων,
«καλά εε... ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ!» μου φωνάζει από μακριά καθώς έχω αρχίσει να επιστρέφω στο πόστο μου - του άρεσε πολύ να χρησιμοποιεί τον τίτλο του βιβλίου του ως κατακλείδα.
No comments:
Post a Comment