Mary

«Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου και αλλού στον κόσμο.

Αυτά κάνω τραγούδι.

Αυτό που με επηρεάζει είναι η ζωή, η καθημερινότητα,

οι συναναστροφές μου».

Η ψυχή της Μary ήταν η ψυχή του καλλιτέχνη που η μοίρα του συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τον κόσμο που τον περιβάλλει. Η Μary ήταν το 2000, το 2004, το 2010, το 2017 – χρονιά του θανάτου της.

Η Mary πέρασε τα ‘00ς χορεύοντας

αν και το παροξυσμικό κλίμα της εποχής δεν ήταν το έδαφος (ψυχικό – υλικό) από το οποίο θέλησε να αντλήσει έμπνευση.

Ψυχικό δεν ήταν διότι οι Mary & the Boy αδιαφόρησαν για το συλλογικό αίσθημα ευφορίας που επικρατούσε γύρω τους. Το περιβόητο demo τους ήταν κλειστοφοβικό, σκοτεινό, ανατρεπτικό αλλά και παιχνιδιάρικο (αλά milkshake). Παιχνιδιάρικο μεν, γεμάτο άγχος ωστόσο, σωστός έφηβος ντυμένος με το δανεικό κουστουμάκι του πατέρα του σε κάποια οικογενειακή γιορτή στην οποία σύρθηκε με το ζόρι.

Ούτε υλικό αποτύπωμα υπήρξε άλλωστε στο αισθητικό σύμπαν των Mary & the Boy καθώς το πρότζεκτ τους δομήθηκε συνειδητά από φθηνά υλικά όταν γύρω τους κυκλοφορούσαν με μεγάλη ταχύτητα πλείστα φρεσκοτυπωμένα χαρτονομίσματα των πενήντα ευρώ. Piano-punk ισούται με diy στην ιδεολογία και hand made στην αισθητική. Εκείνο που δεν ήταν χειροποίητο φυσικά ήταν το πάθος τους, η αφοσίωση τους στη μουσική.

Το demo του 2005 συνομιλούσε περισσότερο σαν αίσθηση, σαν (υποσυνείδητη) στόχευση, με το 2008 απ’ ό,τι με το έτος 2004:

Ολυμπιακοί Αγώνες vs Δεκέμβρης του ’08 σημειώσατε 2.

Η Mary πέρασε στα ‘10s πολύ χρόνο στο διαμέρισμα της

καθώς η συλλογική υστερία, ο κοινός μας τρόμος, ήταν το ναρκοπέδιο στο οποίο η Μary πατούσε, ελλείψει σχεδίου διαφυγής, τη μία νάρκη μετά την άλλη: θλίψη, ματαίωση, φόβος, πανικός, υστερία – ο κατάλογος είναι μακρύς.

Η Μary πάτησε σε νάρκη και ας μην ξεχνάμε το σκάνδαλο με την επιδότηση εκατομμυρίων ευρώ από τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Εξωτερικών σε ΜΚΟ φάντασμα της οποίας αποστολή ήταν η αποναρκοθέτηση του Ιράκ. 

Οι νάρκες δεν ξεριζώθηκαν ποτέ από τα χώματα της Φαλούτζα· αντιθέτως, νέες νάρκες φύτρωσαν ανά την Ελληνική επικράτεια, νάρκες βέβαια άλλης τεχνοτροπίας από εκείνες τη Μέσης Ανατολής καθότι οι δικές μας δεν εκρήγνυνται μεμιάς διαμελίζοντας το σώμα σου εντός δευτερολέπτου αλλά δρουν αργά, αποσυναρμολογώντας λίγο λίγο το ψυχικό σου κόσμο έως ότου δεν βρίσκεις πια κανένα λόγο να εξακολουθείς να μάχεσαι να παραμείνεις ζωντανός.