Radiohead Revisited

Η ιστορία των Radiohead είναι γνωστή. Το ΜTV γκρουπ του Creep έγινε με το Ok Computer η καλύτερη alternative μπάντα του κόσμου αλλά αμέσως μετά προσπάθησε να αποποιηθεί τη μοίρα της ως pop band αλά Oasis η οποία πρέπει να μεταχειρίζεται εσσαεί τη ποπ κιθαριστική φόρμα με κύριο στόχο την παραγωγή αξιομνημόνευτων hit, βγάζοντας στο απόγειο της δόξας τους δύο άλμπουμ που ανήκαν σε ένα νέο ήχο ο οποίος ενταφίαζε οριστικά την κιθάρα προς όφελος των synthesizers και των drum machines. 

Σε προσωπικό επίπεδο, η αμηχανία που ένοιωσα όταν βγήκε το Kid A και το Amnesiac δεν με εγκατέλειψε παρά μόνο έπειτα από 15 ολόκληρα χρόνια. Είχα τοποθετήσει τους Radiohead σε ένα μέρος στο οποίο δεν είχα πρόσβαση ακόμα και αν είχα σταδιακά μετακινηθεί από τη pop-rock φόρμα σε πιο abstract minimal ηχοτοπία, οκτώ χρόνια έπειτα από την κυκλοφορία του Kid A. Παραδόξως, δεν επέστρεψα ποτέ στους Radiohead. 

Μια απροσδιόριστη σε εμένα δύναμη καθιστούσε το comeback αδύνατο.

Έτσι πίστεψα πως το φταίξιμο ήταν δικό τους, πως δηλαδή δεν είχαν καταφέρει στ’ αλήθεια ότι προσπάθησαν, να εφεύρουν δηλαδή μια νέα pop, η οποία εν τέλει έφθασε στα αυτιά μας λίγα χρόνια αργότερα όταν, μαζικά πλέον, οι μουσικοί έμαθαν να φτιάχνουν pop επιτυχίες χωρίς κιθάρες. Για πολλά χρόνια αντιμετώπισα το έργο τους αιχμάλωτο μιας μεταβατικής στιγμής, έργο που ενώ προσπάθησε να προτάξει κάτι καινούργιο εν τέλει αποτέλεσε ένα ημιτελές πρότζεκτ.

Μου πήρε δεκαπέντε χρόνια να καταλάβω ότι η αμηχανία ήταν όλη δική μου – δική τους ήταν η έμπνευση.

Απέφευγα όλα αυτά τα χρόνια τους Radiohead ώστε να μη θυμάμαι πως το έτος 2000 η νέα pop μου ήταν ακόμη ξένη, εξωτικό φρούτο το οποίο θα γευτείς μια φορά στη ζωή σου από περιέργεια αλλά ως εκεί. 

Πέρασαν γύρω στα 7-8 χρόνια από την κυκλοφορία του Kid A έως ότου εγκαταλείψω την μονογαμική μου σχέση με την (indie) pop-rock μουσική και επιπλέον 7-8 χρόνια ώστε να παραδεχτώ, ενώ είχα πλέον εξερευνήσει πλείστους νέους μουσικούς κόσμους, πως οι Radiohead είχαν φτιάξει, σε ένα βαθμό, μια νέα pop - απλά εγώ είχα επιλέξει να μην είμαι εκεί.

Είναι ανόητο όμως να πιστεύεις πως κάτι δεν συνέβη επειδή δεν ήσουν παρών, όπως δεν βγάζει καθόλου νόημα να θεωρείς πως η καλύτερη μουσική βγήκε αποκλειστικά πριν γεννηθείς.

Μια ιστορικά προσδιορισμένη δύναμη καθιστούσε αδύνατο το comeback στους Radiohead: το Εγώ.