Φα: Lάθως

Το ΚΠΙΣΝ είναι ένα κολοσσιαίο, σαν το μέγεθος του, Lάθως.

Lάθως 1^ο:  

Ξεκίνησε να κατασκεύαζεται μεσούσης της οικονομικής κρίσης, κόντρα στο γενικό κλίμα το οποίο δεν ευνοούσε τις μεγάλες επενδύσεις.

Lάθως 2^ο: 

Οι εργασίες αποπεράτωσης του δεν καθυστέρησαν ιδιαίτερα, σπάζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο μια παράδοση, όχι μονάχα Ελληνική, αλλά παγκόσμια όταν πρόκειται για μεγάλα κατασκευαστικά έργα.

Lάθως 3^ο: 

Το ΚΠΙΣΝ δεν είναι κτίριο – είναι καράβι. Καράβι το οποίο έδεσε στην στεριά αντί να ξανοιχτεί στη θάλασσα.

Lάθως 4^ο: 

Σαν να μην έφτανε το γεγονός πως η μέχρι πρότινος ξεχασμένη Καλλιθέα βρέθηκε με ένα καράβι στα νότια της, το συγκεκριμένο καράβι δεν κοιτάει καν προς τη θάλασσα! Γυρνώντας την πλάτη στο Αιγαίο, αποφάσισε να αντικρύσει κατάματα την πόλη. 

Από το κατάστρωμα του πλοίου του Renzo Piano, τόπο λατρείας για την πόλη των Αθηνών όπου οι πολίτες της δύναται να φανούν συνεπείς ως προς τα πνευματικά τους καθήκοντα, αντικρύζεις τον Ιερό Βράχο, το λόφο του Λυκαβηττού και τον Υμηττό (ολόγυρα τους, χιλιάδες νησιά-πολυκατοικίες, Ελληνική πατέντα που ήρθε να απαντήσει στο κάποτε επείγον ζήτημα της στέγασης των ανθρώπων που εγκατέλειπαν την επαρχία και την αγροτική ζωή ώστε να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον σε κάποιο αστικό κέντρο, μοντέλο οικιστικής ανάπτυξης πιθανόν πιο θελκτικό και σίγουρα εγγύτερα στην ανθρώπινη κλίμακα, από εκείνο της brutalist architecture, αρχιτεκτονική πρόταση του μοντερνισμού η οποία φυσικά δεν περιορίζεται στους γνωστούς άγνωστους της πρώην «Ανατολικής Ευρώπης», Πολωνία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία μεταξύ άλλων, των κρατών υπό Σοβιετική επιρροή δηλαδή, αλλά συμπεριλαμβάνει φυσικά και χώρες όπως η Γερμανία και η Γαλλία) να δεσπόζουν μιας πόλης την οποία έως πρόσφατα αρκετοί εσωτερικοί μετανάστες αντιμετώπιζαν ως προσωρινό σταθμό πριν την καλοκαιρινή απόβαση στα νησιά και την επιστροφή στο χωριό το Πάσχα.

Ο Ιταλός αρχιτέκτονας, κρίνοντας από το αισθητικό αποτέλεσμα, αρνήθηκε να ενδώσει στον πειρασμό της αρχιτεκτονικής ως παραγωγή εξεζητημένων νέων τοπόσημων μιας πόλης. Αν το Μπιλμπάο, μια άσημη αποβιομηχανοποιημένη Ευρωπαϊκή πόλη μεσαίου μεγέθους χρειαζόταν το οξυγόνο του μουσείου Γκούγκενχαϊμ ώστε να εισέλθει στον χάρτη του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, η Αθήνα έχει αναμφισβήτητα άλλου είδους ανάγκες. 

Η Αθήνα δε δύναται να σβηστεί από το χάρτη, οι σκαλωσιές στον Παρθενώνα δεν στηρίζουν τα μάρμαρα, στηρίζουν ολόκληρο το Δυτικό Πολιτισμό, κατ’ αυτόν τον τρόπο λύνεται αυτομάτως το μυστήριο της μόνιμης παρουσίας τους στον Ιερό Βράχο, κάθε μεταλλική σκαλωσιά και μια διαπραγμάτευση των όρων ύπαρξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.