Λα: Lάθως

Το diy είναι ιδεολογία που «δεν της σπάει να είσαι δεύτερος και να μην αναγνωρίζεις καμία υπεροχή» η οποία συνδέθηκε εξαρχής με το punk-rock μουσικό κίνημα και τους απανταχού αναβιωτές του. Οι Χάσμα αποτελούν μια τέτοια περίπτωση. Αν για τον the Boy το diy είναι η - μάλλον λανθάνουσα - ιδεολογία η οποία καθορίζει το πλαίσιο μέσα στο οποίο μορφοποιείται σε μεγάλο βαθμό η καλλιτεχνική του παραγωγή, για τους Χάσμα το diy ήταν μια ιδέα με την οποία ζεις και πεθαίνεις. 

Οι αυτοοργανωμένες και αντιεμπορευματικές συναυλίες και ηχογραφήσεις των Χάσμα παρήγαγαν ένα αυστηρά προκαθορισμένο δημιουργικό μοντέλο. Εγγεγραμένοι στην παράδοση του πολιτικού ριζοσπαστισμού, και δη του Ελληνικού, το συγκρότημα ανήγαγε το diy σε μέτρο και κριτή της τέχνης τους, αλλά και γενικότερα. Όπως συμβαίνει ενίοτε όταν υπερασπίζεσθαι με σθένος το δίκαιο των σκοπών σου, η πίστη τους παρήγαγε και στρεβλώσεις, αναφερόμαστε στην αβασάνιστη και γενικευμένη αποδοκιμασία όσων ροκ συγκροτημάτων δεν ενδιαφέρθηκαν για το αντιεμπορευματικό μοντέλο το οποίο υπηρετούσαν με ευλάβεια οι Χάσμα.

Όπως και να ‘χει, τα επτά οργισμένα τραγούδια των Χάσμα που περιέχονταν στο ep που κυκλοφόρησαν το 2003, προϋπάντησαν το Δεκέμβρη του 2008, τη χρονιά που μαζεύτηκαν τα πρώτα σύννεφα πάνω από την Αθήνα δηλαδή, όταν μια πιστολιά στο σώμα ενός δεκαπεντάχρονου έμελλε να ανοίξει πληγές στα σώματα χιλιάδων άλλων, σ’ αυτούς ακριβώς στους οποίους απευθυνόταν η μουσική των Χάσμα.

Κάποια χρόνια αργότερα, έχοντας εισέλθει πλέον εντός του παραδείγματος ενός νέου κοινωνικού δαρβινισμού μέσω του εξοντωτικού κοινωνικού ανταγωνισμού που επιβάλλει η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, της ήπιας, ακόμη, επιστροφής της ευγονικής διαμέσου του transhumanism (μετανθρωπισμού), και του νεομαλθουσιανισμού που διαχέεται στην κοινωνία από liberal environmentalists έως και τους Γερμανούς ακροδεξιούς του AFD,  γίνεται εύλογο πως αν οι Χάσμα και ο the Boy δεν αναγνωρίζουν «καμία υπεροχή» εν γένει είναι ολότελα Lάθως.

Οι Χάσμα εγγράφονται στον πλανήτη Lάθως με έναν επιπλέον τρόπο. Η πίστη και η προσήλωση τους στην ουτοπική σκέψη, ως συμμέτοχοι-συνδιαμορφωτές του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού «χώρου», τους τοποθετεί στον πυρήνα της ύπαρξης του Lάθως. Το Lάθως των Χάσμα είναι ένα αρχετυπικό Lάθως. 

Ικανοί να φανταστούν, να ονειρευτούν ακριβέστερα καθότι στα όνειρα επιτρέπεται μεγαλύτερος βαθμός ελευθερίας, ένα μη-τόπο, τη χώρα της Ουτοπίας δηλαδή, τόπο που κατοικούν Θεοί, ημίθεοι, Θεάνθρωποι και, φυσικά! άνθρωποι, οι Χάσμα ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που ασφυκτιούν (η αίσθηση ασφυξίας είναι κυρίαρχη άλλωστε στο προαναφερθέν ep τους) εντός του στενού ηθικού-πνευματικού ορίζοντα που διαμορφώνει γύρω μας, αλλά πρωτίστως μέσα μας (biopower), η έσχατη έκδοση του καπιταλισμού, αν δεν επιθυμούμε να βρέξουμε τα πόδια μας στα απόνερα της νεωτερικότητας δηλαδή· 

καθώς φαίνεται, έχουμε λησμονήσει να αντιλαμβανόμαστε διά των αισθήσεων την ύπαρξη άλλων κόσμων ξέχωρα από εκείνον τον οποίο αποικούμε ψυχορραγώντας μιας και τελευταίως διακρινόμαστε στην καταστροφή του μέσω της παραγωγής τόνους σκουπιδιών παραβλέποντας το γεγονός πως ζωή δίχως τη Φύση να κυβερνά τις διαθέσεις μας, λιγάκι περισσότερη ώρα απ’ όσο διαρκεί ένα ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη, είναι ζωή εντός μιας ασφυξιογόνας μάσκας, από τη θανάτωση του θεού κι έπειτα άλλωστε τίποτε τριγύρω μας δεν πρέπει να μας συνδέει μεταφυσικά με το θείο, ούτε η σοφία μιας υπέργηρης ελιάς, ούτε τα μικρά θαύματα της καθημερινότητας τα οποία καταχωνιάζονται πλέον στο ράφι των συμπτώσεων, πόσο μάλλον η φωνή της συνείδησης που γεννάται μακριά από τον ασφυκτικό κλοιό του Εγώ παραβιάζοντας το hard border του ατομικού συμφέροντος, φωνές σαν κι αυτή ακούν πλέον αποκλειστικά άνθρωποι στιγματισμένοι με την τελευταία λέξη-διάγνωση της ψυχοπαθολογίας, κάπως έτσι λοιπόν η αποψίλωση του Αμαζονίου, του πνεύμονα του πλανήτη, περνάει σαν σίφουνας από το timeline μας κάτω από μια διαφήμιση για μπέργκερ σόγιας, αντί για σκάνδαλο ολκής μασκαρεύεται πίσω από οικονομικούς δείκτες και ρυθμούς ανάπτυξης με την έγκριση των Αγορών.