1.
Μπαίνει ένας τύπος σε ένα μπαρ της Πατησίων... όπου ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ. When the music is over, turn out the lights; and face the music. Επιστρέφει σπίτι. Χριστούγεννα με μόρα στην Κυψέλη. Φέτος οι γιορτές έχουν βραχνά.
Scrollάρω με χασμουρητά
διαβάζοντας στο iatropedia για την
υπνοπομπική παράλυση ύπνου NREM (μη ταχεία κίνηση των ματιών). Δοκιμάζω την τύχη μου στο Wikipedia. Έρχομαι σε επαφή
με την παγκόσμια παράδοση της δεισιδαιμονίας, των μύθων, των οραμάτων, της φαντασίας,
και της λαογραφίας σχετικά με τον/την night hag. Το τερματίζω με το
Vice όπου η
επικαιρότητα πλασάρεται σπαρταριστή:
«Αρχικά, το άτομο ξυπνάει ξαφνικά, αδύναμο να κουνηθεί και να αναπνεύσει κανονικά. Το επόμενο στάδιο είναι να νιώσει ότι υπάρχει και κάποιος άλλος μέσα στον χώρο. Ενώ το τελευταίο και σχετικά πιο σπάνιο στάδιο είναι η παρατήρηση οπτικοακουστικών φαινομένων. Τότε έχουμε και την παρουσία αυτού που αποκαλούμε Μόρα.
Δηλαδή μιας σκιάς, αν και υπάρχουν διάφορες περιγραφές. Για παράδειγμα, στην ελληνική παράδοση παρουσιάζεται πότε σαν γερόντισσα και πότε σαν αερικό, ακόμα και με τη μορφή παιδιού. Οι δυτικές μαρτυρίες μιλάνε και πάλι για μια γερόντισσα - για την ακρίβεια τη "γριά μάγισσα" (old hag), που συνήθως έχει δαιμονική όψη».
Στην δική μου μικρού μήκους ταινία μια έγχρωμη μεγαλόσωμη γυναίκα μέσης ηλικίας γέμισε το δωμάτιο με την ανάσα της, μουρμούριζε δίχως να χάσει τον ρυθμό δοξασίες από την Αφρική, γνωστές σε εμάς ως voodoo με την ηλεκτρική κουβέρτα μου, παρότι σε ‘on’ mode, να περιορίζεται σε διακοσμητικό ρόλο καθόλη την διάρκεια της τελετής. Στο τέλος τέλος, για έναν καλό ύπνο απαιτούνται περισσότερα από μια πρίζα.
Νεωτερικότητα vs. προϊστορικό δαιμόνιο σημειώσατε lockdown.
Ο θαυμαστός κόσμος των πολλαπλών ανοιχτών tabs στο internet δεν στάθηκε ικανός να σβήσει την δίψα μου. Επόμενη στάση, ο εαυτός. Η πόλη. Οι μνήμες.
No comments:
Post a Comment