Summer Lust II
Χαζεύω τον κώλο της. Μισό το φταίξιμο δικό μου, μισό του τοίχου, αποδεσμεύεται το βλέμμα, δοσμένο ολόκληρο, εν προκειμένω, στον τεράστιο, δύσμορφο, ανισόπεδο, κώλο μιας Afro–Puerto Rican, τον έφτιαξε, δηλαδή τον χάλασε, σε ένα Νεοϋρκέζικο υπόγειο, οκτακόσια δολάρια για μερικές ενέσεις, ενατενίζω μέσα από το φυλάκιο, εκείνο το δροσερό απόγευμα στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης, το απίστευτο fail της πλαστικής επέμβασης μιας Nuyorican fan της Cardi B, ο πισινός της διαγραφόταν μέσα από ένα biker shorts (an ‘80s item not only made out of an unflattering spandex material, but also quite awkward to wear), δεν την έσωζαν ούτε τα μεγάλα φυσικά της στήθη ή τα χοντρά μπούτια, έβγαζε selfies ασταμάτητα, μιλούσε φωναχτά στην παρέα της, αδιάφορη τι γύρευε η ματιά μου·
σε αντίθεση, είκοσι τέσσερις ώρες αργότερα, με την εικοσιοκτάχρονη Βραζιλιάνα μπροστά από το θέατρο του Διονύσου, κάλυψε την απόσταση των λίγων μέτρων που μας χώριζαν έτσι ώστε να ‘ρθει να σταθεί ακριβώς δίπλα μου όταν συνειδητοποίησε πως είχε πάψει να μου βάζει δύσκολα ο πισινός της, επίσης τεχνητός, ανορθωμένος, στρογγυλός, πολύ ανορθωμένος, εντελώς στρόγγυλος, the Brazilian Butt Lift extended cut, τα οπίσθια της ήταν μια hyper sexy παραφωνία πάνω σε ένα μεσαίου μεγέθους μονοκόμματο σώμα χωρίς πολλές καμπύλες, φορούσε Adidas track pants, ξεχειλωμένο λευκό top (μικρό στητό στήθος, no bra), καπελάκι jockey και μπόλικο χρυσό περασμένα σε λαιμό και χέρια, είχε κατάμαυρα λεία μακριά μαλλιά, στο πρόσωπο της ξεχώριζαν δύο ελαφρώς φουσκωμένα χείλη με Rihanna σκούρο lipstick ενώ είχε πετσοκόψει τη μύτη τόσο έτσι ώστε να μπαλατζάρει επικίνδυνα μεταξύ Rosamund Pike (το τρόπαιο) και Michael Jackson στο edition του 1994 (το αποτρόπαιο), το σώμα της ανέδιδε μια ευωδία από κρέμες για τον ήλιο σε συνδυασμό με ακριβό άρωμα, πολύ θα το ‘θελες να γλύψεις από το κορμί της moisturizers ορμόνες μυρωδιές, ρώτησε “how old is this?” απάντησα λεπτομερώς με φωνή ευγενικού ρομπότ και χαμόγελο employee of the month που θα ζήλευε η Isabella του White Lotus, το έληξε με γκριμάτσα αποδοκιμασίας αναμεμειγμένη με αποστροφή κατηγορίας red flag στην κλίμακα του bitchyness, έκανε νόημα στον γκόμενο να προχωρήσουν, είχα αποδράσει επιτυχώς του βάσανου της ερωτικής έξαψης·
τέλος, ΔΕΝ κοιτάω τον κώλο μιας Αμερικάνας, sweet eighteen, ας την πούμε Kelly Taylor, ξανθό κορίτσι με πλεξούδες στα μαλλιά, φορούσε cycling shorts μαύρου χρώματος και off-shoulder λευκό top που άφηνε τους ώμους και μέρος της πλάτης ακάλυπτα, μια γυμνασμένη πλάτη, πράγματι, η Kelly περνούσε ουκ ολίγες ώρες στο κολυμβητήριο, το μικρομεσαίου μεγέθους σώμα της έσφυζε από υγεία και ενέργεια, κεφάλι, χαρακτηριστικά προσώπου, φάρδος πλάτης, στήθος, σχήμα λεκάνης, μήκος ποδιών βρίσκονταν σε μια τέλεια ισορροπία, a sweet harmony με αδιαμφισβήτητο highlight τον πεταχτό, ολοστρόγγυλο, αφράτο πισινό της, το ύφος της ήταν μια μίξη αδάμαστης εφηβικής σκληρότητας και της αυτοπεποίθησης που νοιώθει ένας ενήλικας με pedigree σκανδαλωδώς σίγουρος για τις ικανότητες του, το κολιέ με λευκά μαργαριτάρια γλυκού νερού και κούμπωμα από λευκόχρυσο 14 καρατίων γύρω από το λαιμό της έστεκε παράταιρο ως προς το ντύσιμο της, την μεσημεριανή ώρα, και την ζέστη, σιγοντάριζε, ωστόσο, το bitchy attitude, λειτουργούσε ως random boys repellent,
εκμεταλλεύεται την σύντομη απουσία της μητέρας της, στήνεται μπροστά από το παράθυρο του isobox, ατενίζει την θάλασσα, δεν με βάζει πλάτη, έχει στρίψει ελαφρά το σώμα της, το πρόσωπο της is at two o’clock,
καθιστός στο φυλάκιο, απέστρεψα εξαρχής το βλέμμα, υποτίμησα ωστόσο την ζέση, την επιμονή, τις αντοχές μιας 18χρονης, ανοιγοκλείνω συρτάρια, βάζω βγάζω τις μπαταρίες από το τηλεχειριστήριο του air condition, παίζω με τον ασύρματο, τέλος, μετράω δύο ολόκληρα λεπτά με το λαιμό τέρμα δεξιά, αρχίζω να πιάνομαι, ευθυγραμμίζω το κεφάλι μου, στρίβει αυτομάτως το δικό της at four o’clock:
“fuck off pervert!” μου λέει με τα μάτια της.
- «Τι πειθαρχία, τι ακρίβεια σκέψης ήταν αποτυπωμένη πάνω σ’ αυτό το νεανικό, το τέλειο κορμί! Μήπως δεν είναι τάχα γραμμένο πως ο ήλιος στρέφει την προσοχή μας από τα πνευματικά στα υλικά πράγματα; Μεθάει και ζαλίζει το νου και το μνημονικό μας με τέτοιον τρόπο, που η ψυχή χαρούμενη λησμονά την πραγματική της κατάσταση και πιάνεται αιχμάλωτη. Όλο έκπληξη και θαυμασμό κρεμιέται πάνω στο πιο ωραίο απ’ όσα λούζει ο ήλιος με το φως του. Κι ακόμα, μήπως δεν είναι τάχα γραμμένο πως μόνο ένα άλλο κορμί μπορεί να τη βοηθήσει τότε να υψωθεί σε ανώτερες θεωρήσεις, σε ευγενικότερες σκέψεις; Ο έρωτας ακολουθεί στ’ αλήθεια το παράδειγμα των μαθηματικών, που δείχνουν στα παιδιά χειροπιαστές εικόνες των αφηρημένων σχημάτων. Έτσι κάνει κι ο θεός για να μας δείξει το πνευματικό και το αόρατο. Και του αρέσει να χρησιμοποιεί τη μορφή και το χρώμα της ανθρώπινης νιότης, που τη στολίζει μ’ όλη τη λάμψη της ομορφιάς, για να την κάνει εργαλείο αποτελεσματικό της ανάμνησης· όποιος τη βλέπει, παίρνει φωτιά από πόνο και ελπίδα».[1]
No comments:
Post a Comment