Thin, white & strict
Βάθαινε το καλοκαίρι. Δέκα χιλιάδες plus εισιτηρίων καθημερινά, χόρταινα από vibes, φθόγγους και χαμόγελα, ομιλούντα σώματα, υφάσματα λινά ή μεταξένια, ανθρωπότυπους·
η έξαψη για τα κορμιά, η έννοια για τους ανθρωπότυπους, αναπόδραστα επρόκειτο να σχηματοποιηθεί, σαν pixel photo collage μια γυναικεία μορφή θα σχηματιστεί, δίχως ξεκάθαρη εθνική καταγωγή:
thin, white, and strict,
ένταση στο πρόσωπο, άνεση στο βάδισμα, πρακτικός ο νους,
no tears/few tears for the creature of my mind,
a mamager.
*
Βαδίζει γοργά, δίχως να κοντοστέκεται ανάμεσα από ερείπια και διάσπαρτες μνήμες, η ώρα είναι έντεκα λεπτά μετά τις οκτώ, την χαζεύω μέσα από το ορθογώνιο πλαστικό τζάμι του πέτρινου φυλάκιου, ενσωματωμένo στην εξέδρα, κατασκευάστηκε από τους Ναζί επί Κατοχής·
λεπτή, λευκή, και αυστηρή, το τζην σορτσάκι αναδεικνύει τα ευθύγραμμα πόδια της, το χακί τιραντέ τοπ σχετικά φαρδείς ώμους, σώμα μεσαίου μεγέθους μονοκόμματο, καστανόξανθα μαλλιά πιασμένα με μπόλικες χωρίστρες, μικρά συμμετρικά κομψά χαρακτηριστικά προσώπου - ένα καλοκαίρι, ανήκει στην προϊστορία, η δυσπρόσιτη χάρη της θα πολιορκούσε επίμονα το φαντασιακό μου σε κάποιο camping σε νησί των Κυκλάδων,
τώρα όμως ανεβαίνει τα σκαλιά προς την σημαία, βγαίνω από το φυλάκιο, ο ήλιος δεν καίει ακόμη, σε αντίθεση με την ερωτική επιθυμία, σβήνει αναπάντεχα, όχι δίχως πόνο υπαρξιακό, when she breaks the rules.
Πράγματι, selfαρε η τριαντατριάχρονη Αυστριακή κρατώντας μια καρτέλα σαν εκείνες που σηκώνουν σε έναν αγώνα του μποξ ώστε να ανακοινώσουν τον επόμενο γύρο, αντί για κάποιον αριθμό, διέκρινα ένα πρόσωπο σε black & white, ζούμε σε περίεργους καιρούς, θα μπορούσε να απεικονίζει τον Vladimir Putin, τον Elon Musk με κέρατα, ή, το πλέον αποκαρδιωτικό, τον γκόμενο της στην Βιέννη που της λείπει,
εφαρμόζω τον κανονισμό, ενημερώνω πως δεν επιτρέπονται φωτογραφίες με αντικείμενα εντός του αρχαιολογικού χώρου (ως worst case scenario έφερνα στο νου yolo τουρίστρια με φουσκωτό ροζ φλαμίνγκο, χρειάστηκε να συνετίσω εν τέλει τρεις furries Φινλανδούς που έβαλαν κορώνα στο κεφάλι τους τον BoJack Horseman σε λούτρινη έκδοση),
- meanwhile, δεν βγήκε βάρδια να μην ακούστηκε από το cb πως «επισκέπτης επιχείρησε να φωτογραφηθεί με κουκλάκι, οι φωτογραφίες σβήστηκαν», συχνότερα αρκουδάκι, αλλά και ελεφαντάκι, ο κάσπερ το φαντασματάκι, The Force Awakens, playmobil, λεοπαρδάλεις, όσο για τον Mr Ted, έθεσε ζήτημα of self-identification as travel mascot, στήθηκαν πολλοί καυγάδες, μπουρδουκλώματα, με γονείς-επισκέπτες που δεν κατανοούσαν πως μια αναμνηστική φωτογραφία της δωδεκάχρονης κορούλας τους αγκαλιά με το αγαπημένο της λούτρινο που το ταξίδεψε μαζί της μέσα στην βαλίτσα των διακοπών προσέβαλλε κατά κάποιο τρόπο το μνημείο,
"the Athenian elite brought their tween daughters from the temple of Artemis on the Acropolis to the temple at Brauron to take part in various rituals, including a large festival known as the Brauronia. It was held every four years and involved the ritual presentation of garments to the goddess, the grinding of grain and the dedication of toys and dolls, which the girls gave up to symbolize the end of childhood and the prospect of marriage. The little museum at Brauron contains a rich collection of archaeological finds: jewellery, statues and reliefs representing the procession of worshippers laden with offerings. The most affecting exhibits are the toys discovered in the rich mud around the site: knuckle bones, little carts with wheels (even before cars, kids played with toy cars) and dolls with articulated limbs that look very like Yoga Barbie. The ancient initiates at Brauron were called ‘little bears’ or ‘bear-cubs’ (arktoi), and they seem to have pretended to be bears, perhaps with the help of masks and costumes – a reference to another myth about the killing of an animal sacred to Artemis, a bear, and also a hint at their ferocity and strength",[1]
λεπτή, λευκή, και αυστηρή, γίνεται γρήγορα φουλ αμυντική, προσπαθώ να την καθησυχάσω, με τρώει ωστόσο η περιέργεια, ποιος να ‘ταν άραγε ο τύπος στην φωτογραφία;
“may I ask who was that guy…”
“his name is Metternich, he lived in Napoleonic times,”
“who??”
“Metternich… he was a marginal guy,”
“Metternich!… you mean the Austrian guy?”
“he wasn’t Austrian, he was German,”
“I’m sure he was Austrian…” απαντώ αυστηρά, είχε ξυπνήσει μέσα μου ο φρουρός του Παρθενώνα, σιγά μην ξέχναγα την εθνικότητα του Klemens Wenzel Nepomuk Lothar, Prince of Metternich-Winneburg zu Beilstein, Καγκελάριου της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, ψυχή της Ιεράς Συμμαχίας, γνωστού σε όλους τους απόφοιτους Λυκείου της χώρας ως ο σατανικός δολοπλόκος διπλωμάτης πρίγκηπας Μέττερνιχ που πολέμησε από την πρώτη στιγμή, με διαβολική επιμονή, την Ελληνική επανάσταση,
«πρίγκηπας Μέττερνιχ vs. ήρωες του 1821» σημειώσατε
κοιτούσα έξω από το παράθυρο,
συνοφρυώνομαι, αγριεύει, αγριεύω, συνοφρυώνεται, αποχωρεί αναστατωμένη,
η ερωτική μου φαντασίωση είχε γίνει ιστορικός εφιάλτης...
...το ίδιο βράδυ το Googlάρω· υπήρξε κάποτε λοιπόν ο Germain Franz Metternich, Γερμανός σοσιαλιστής επαναστάτης.
No comments:
Post a Comment