II. Porn

                                       ΙΙΙ. Σεξουαλική πράξις: η Αγορά ΙΙ

Από το σεξ ως κομόντιτυ περνάμε ανερυθρίαστα στο βιασμό ως σεξ. [1] Κώστας Τσόκλης∙ τα θέλει ο κώλος τους: α) αναπαραγωγή της μπουρδολογίας περί ζώου, βιολογικών συμπεριφορών και αναγκών, απουσίας επιθυμίας και μιας βίαιης επαναφοράς αυτής μέσω του βιασμού:

Ο λαθροκαλλιτέχνης λοιπόν, παρουσιάζει ένα επιχείρημα που μπορεί να φανεί, τεχνικά λογικό, ως προσπάθεια διατήρησης μιας «οικονομίας» των σωμάτων, μιας «μηχανολογίας» των επιθυμιών. Αν η οικονομία των σωμάτων διαταράσσεται από την άμβλυνση της επιθυμίας, τότε ας ανεχθούμε μια βίαιη επαναφορά της «ερωτικής οικονομίας» στην ομαλότητα. Στο σχήμα του ο κόσμος είναι μια άρθρωση «μηχανών επιθυμίας» που φυσιολογικά θα διασταυρωθούν, ένας ειδικός κόσμος ανθρώπινων ζώων (όχι ζωών), που διαβιούν στο κατώτερο οργανικό επίπεδο, χωρίς μια διάσταση οικουμενικότητας και «αθανασίας». […] Ο ελκυστικός ίσως Νιτσεϊκός βιταλισμός που προσπαθεί να μας υπονοήσει ο κάφρος αυτός, δεν είναι παρά μια βύθιση στον κατακερματισμένο κόσμο των εμπορευμάτων της οικονομίας. Η αισθητική του άποψη δεν είναι παρά η θεωρία του μπακάλη, μάλιστα χωρίς την εντιμότητα του μπακάλη. [...] Ο βιαστής παραβιάζει το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του σώματος της βιαζομένης, αλλά αρχίζει να σχηματοποιεί ένα νέο δικαίωμα ,το οποίο προκύπτει από την βιοθεωρία του κάφρου. Το υπέρτερο δικαίωμα διατήρησης και έκφρασης των επιθυμιών που ευρίσκονται σε κίνδυνο. [...] Το υπέρτερο αγαθό που προβάλει ο μαλάκας αυτός, δεν είναι υπέρτερο ούτε αγαθό. Είναι μικρό ελάχιστο όσο και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τους ανθρώπους, ως ζώα, ως πρόσκαιρους μεταφορείς επιθυμιών, ως μονάδες μιας παγκόσμιας μηχανής εκφόρτισης που κινδυνεύει από την απουσία επιθυμίας. (http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2010/09/blog-post.html)

β) Αναπαραγωγή της θεωρίας όχι του μπακάλη, αλλά του μάτσο καφενόβειου αλκοολικού. Ο αυτιστικός καλλιτέχνης στις δηλώσεις-κλανιές του ασχολείται πιο πολύ με το βρακάκι που φορούν οι «ξέκωλες» παρά με την επιθυμία του μόριου του βιαστή. Οι ανώνυμοι που ακολουθούν, νεαρής ηλικίας, φιλότεχνοι, απροσδιόριστα «open minded» και «προοδευτικοί», αντιδρούν με άδολη αγάπη στις δηλώσεις του Τσόκλη: 

Ο βιαστής είναι εγκληματίας σαν τον πεινασμένο Αφγανό μετανάστη που κλέβει μια τυρόπιτα από τους χορτάτους επειδή δεν έχει λεφτά να την αγοράσει.
Η ντροπή, η ταπείνωση, η ενοχή, όλα τα αρνητικά συναισθήματα που γεννιούνται στο θύμα του βιασμού, γεννιούνται γιατί η συντηρητική και φαλλοκρατική κοινωνία μας θεωρεί το σεξ βρώμικο και ντροπιαστικό, κάτι που η γυναικα πρέπει να προσφέρει επιλεκτικά, φειδωλά, υπό προυποθέσεις, μετά από μακρόσυρτες κοινωνικές τελετουργίες. Κάθε παράβαση του τελετουργικού ισοδυναμεί με βλασφημία που στιγματίζει τη γυναίκα.
Αλήθεια, ποιά γυναίκα θα αισθανόταν άσχημα για το βιασμό της, αν το σεξ σήμαινε για τους ανθρώπους ότι και για τα ζώα; Αν το βλέπαμε απλά σαν μια φυσική εκτόνωση, σαν μια θερμή χειραψία ή αγγαλιά;
Ναι ξέρω, πολλοί θα αισθανόσασταν ενοχλημένοι αν σας αγγάλιαζε ένας φτωχός και βρώμικος Αφγανός, όσο ειλικρινή κι αν ήταν τα αισθήματα του. Από την ενόχληση ως την απόγνωση όμως υπάρχει τεράστια απόσταση.
Η απόγνωση δεν είναι έργο του βιαστή. Είναι έργο του συντηρητισμού που διαπνέει την κοινωνία. Εμείς οι προοδευτικοί πολίτες έχουμε καθήκον να τον πολεμήσουμε.

ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΤΕ ΤΙΣ ΒΙΑΣΜΕΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥΣ! ΤΟ ΣΕΞ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ!!

Φυσικά! Ο βιασμός είναι αναπαραγωγική στρατηγική που αναπτύχθηκε μέσα από την εξελικτική διαδικασία. Ομοίως οι αμυντικοί μηχανισμοί των θυληκών απέναντι στην ανεπιθύμητη γονιμοποίηση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι φύση των σεξουαλικά αναπαραγώμενων ζώων διαμορφώνεται μέσα από ένα evolutionary arms race που μαίνεται για χιλιετηρίδες!

Ανώνυμος 

[Ξεχνάτε όμως πως ο ιδιοκτήτης τυροπιτάδικου ουδεμία σχέση έχει με το άτομο-υποψήφιο θύμα αφού το ένα λειτουργεί ως επαγγελματίας που στην κυριολεξία πωλεί το προϊόν του περιμένοντας καθημερινά τους επίδοξους αγοραστές ενώ κάτι τέτοιο ουδόλως συμβαίνει με το άτομο-υποψήφιο θύμα.]

 Ο πρώτος ανώνυμος ικανοποιεί την α' περίπτωση της εμπνεύσεως του εμμονοληπτικού ζωοκαλλιτέχνη. Η δεύτερη ανώνυμη εκφράζει με τη σειρά της το β': 

Zontas sto eksoteriko moni mou arketes fores akousa ya viasmous, tis prissoteroes omws (tixaio, pistepste me, DEN EINAI, ki as min exei ginei peirama, kai oi dyo viasmoi aforoun party me narkotika kai ginekes mones tous), oi kopeles emoiazan na lene 'nai' ki as elegan oxi. An kai katalavainw ti niwthei mia ginaika yati ime ginaika, otan tin egatalipsei o ''viastis'' ya allous mpaksedes, den katalabainw pws mou lene ''egw ton empisteutika kai autos me viase''. Meta to 'kalo paidi' kani kati parapanw kai autes ontws ehoun parapono an kai spania, opws gnwrizoume kai emeis kai h astynomia, ginetai kataggelia viasmou. Stous 10 mono 1 kataggeletai. Dioti h koinwnia tha pei ''e kai auti ta ithele', alles fores adikws, ales fores ORTHWS (opws leei kai o Tsoklis, den ine oloi oi viasmoi idioi)

Bastet

 Ο επαναστατικός λόγος-πόρδισμα των δύο νέων που τα βάζουν με τον καθωσπρεπισμό των μεσήλικων, είναι διαστροφικά αντεστραμμένος. Δε σηματοδοτεί το νέο, μήτε το ριζοσπαστικό. Προσπαθεί να εννοιοδοτήσει το απάνθρωπο του ντετερμινισμού της όποιας επιστημονικής αλήθειας όταν αυτή προσλαμβάνεται από την ανάποδη: “to 'kako' opws to les, iparxei mesa mas ontws, diavase Darvino, Dauwkins (selfish gene) kai tin meleth tou Ariely kathigiti stin ameriki.” Επιζητεί να εκφράσει την «επαναστατικότητα» του, μια «επαναστατικότητα» η οποία όμως καταδυναστεύεται από το αναπόδραστο πλαίσιο το οποίο θέτει η εμπορευματοποιημένη κοινωνία μας και κατά συνέπεια σου ξερνάει στα μούτρα όλα όσα κατανάλωσες από τη στιγμή που γεννήθηκες.

  Το αυτο-ευνουχισμένο υποκείμενο, ένα υποκείμενο που διψά για νέες εξορμήσεις στο ανείπωτο έμφυτο κακό, τούτη τη φορά εμπνέεται από τα κιτάπια της επιστήμης, της σύγχρονης έκδοσης του θεολογικού σκότους. Αυτό το σκότος είναι πολύ γερά θεμελιωμένο στις συνειδήσεις των πορδιστών νέων, τόσο που σε κάνει να τρομάζεις. Φυσικά, δε λαμβάνει υπόψην του (πως να το κάνει άλλωστε; θα έπρεπε να αλλάξει τα πάντα κατόπιν) το σκοτάδι που μας περιβάλλει:

Κατά τη γνώμη μου, το τσαντόρ και η μπούργκα στην Ανατολή αλλά και η πορνογραφία στη Δύση είναι τα μελανά σημεία που επιβάλλονται στο γυναικείο κορμί και στη γυναικεία σεξουαλικότητα από δύο διαφορετικές κατευθύνσεις. Και λέγοντας πορνογραφία δεν μιλώ για τη βιομηχανία πορνό, αλλά για την πορνογραφία της κοινωνικής ζωής που εξαναγκάζει τη γυναίκα να είναι οπωσδήποτε ελκυστική και σέξι, να είναι ρυθμισμένη σαν το αντικείμενο του πόθου που θα προκαλέσει τον άντρα για να επιλεγεί από αυτόν. Για μένα, τόσο τα διαφημιστικά πανό όσο και το τσαντόρ καταδικάζουν το γυναικείο κορμί σε υπαρξιακό σκοτάδι».[2]

 Αυτό το σκοτάδι δεν το βλέπουν. Ίσως γιατί είναι πολύ συνηθισμένοι στην πορνογραφία της κοινωνικής ζωής. Ίσως γιατί το υπαρξιακό σκοτάδι πριν σκεπάσει το γυναικείο κορμί, καταπλάκωσε για τα καλά την ανύπαρκτη σκέψη τους.  Είναι τέτοιο το σκοτάδι που φωλιάζει εκεί που κατοικεί η σκέψη, που τους έκανε τυφλούς, και τις ορμές τους κυρίαρχες: 

[Ξεχνάτε όμως πως ο ιδιοκτήτης τυροπιτάδικου ουδεμία σχέση έχει με το άτομο-υποψήφιο θύμα αφού το ένα λειτουργεί ως επαγγελματίας που στην κυριολεξία πωλεί το προϊόν του περιμένοντας καθημερινά τους επίδοξους αγοραστές ενώ κάτι τέτοιο ουδόλως συμβαίνει με το άτομο-υποψήφιο θύμα.]

 Αμ δε που το ξεχνάνε. Δεν το ξεχνάνε. Μονάχα αυτό γνωρίζουν και κατανοούν.

Αποσπάσματα από http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2010/09/blog-post.html

[1] Τώρα τελευταία ανακάλυψα και τον «ποπ ελληνικό βιασμό.» http://www.lifo.gr/mag/features/2328

[2] Μουραχάτ Μουνγκάν, http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=211151