Ο Lou Reed αντιπροσωπεύει μια πιο αρχετυπική συνθήκη ατομικής ελευθερίας. Όταν ο Lou was waiting for the man διακήρυσε την επιθυμία του να καταναλώσει τις απαγορευμένες βλαβερές ουσίες τις οποίες οι Αρχές δεν επιτρέπουν να πωλούνται στα φαρμακεία, τόνιζε δηλαδή, σε όλους τους τόνους και ρυθμούς, πως ένας άνθρωπος, ένας ελεύθερος άνθρωπος, θέλει πάντοτε να είναι εκείνος αυτός ο οποίος θα ορίζει το ριζικό της μοίρας του (και η μοίρα θα κάνει τη δουλειά της βέβαια)· να αμφισβητείς την αυθεντία των Αρχών ή των Θεών είναι άλλωστε πρωταρχική συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης όπως το γνωρίζουμε διά μέσου του Προμηθέα· ο ίδιος λοιπόν άνθρωπος ο οποίος έκλεισε κάποτε τις Άλπεις μέσα στα ρουθούνια του, υπακούοντας ακριβώς στην ίδια ανάγκη, την ανάγκη να αποφασίζεις εσύ για τη ζωή σου, θέλησε χρόνια αργότερα να απελευθερώσει το σώμα του από ότι θεωρούσε πια ως βλαβερό, η ίδια αγάπη για την ατομική ελευθερία που οδηγεί κάποιον να πειραματιστεί με την ηρωίνη, να παίξει κορώνα γράμματα το κεφάλι του δηλαδή, δύναται να τον οδηγήσει αργότερα στην απόφαση να κόψει, όχι μόνο την πρέζα, το τσιγάρο ή την τηλεόραση αλλά ακόμα και τον καφέ! Το σώμα άλλωστε όταν αποδιώξεις από πάνω του την πρέζα, κάποιου είδους μινιμαλισμό θα αποτολμήσει, είτε αυτός λέγεται τσάι ακόμα και όταν βρίσκεσαι στο τσακίρ κέφι με την παρέα είτε βάπτισμα του πυρός στην ορθοδοξία της θρησκευτικής πίστης.
No comments:
Post a Comment