Παρακολουθήσαμε το Μουντομπάσκετ και γίναμε σοφότεροι. Αν και μελαγχολήσαμε λιγάκι.

VI

(made in usa) World basketball 

Στα πρώτα χρόνια της διεξαγωγής της Euroleague επικρατούσε ακόμα μια ισορροπία μεταξύ Ευρωπαϊκού μπάσκετ και Αμερικάνικου μιας και αρκετοί εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων παικτών αγωνίζονταν στην Ευρώπη. 

Σταδιακά, επιχειρήθηκε μια σύγκλιση των δύο ολότελα διαφορετικών σχολών του μπάσκετ (στις Η.Π.Α.  το κέντρο βάρους είναι ο αθλητής, στην Ευρώπη η ομάδα, οι Αμερικάνοι ποντάρουν στο θέαμα, οι Ευρωπαίοι εστιάζουν στην τακτική) μέσω της αλλαγής των κανονισμών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού ώστε να αμβλυνθούν οι διαφορές. Οι διαφορές όντως μειώθηκαν έτσι ώστε η αλλαγή επαγγελματικού περιβάλλοντος από τη μία πλευρά του Ατλαντικού στην άλλη να μην επιφέρει ένα πολιτιστικό σοκ για τον επαγγελματία αθλητή. 

Κι εγένετο world basketball. Ταυτόχρονα όμως, ξεκίνησε το παιδομάζωμα. 

Εν έτει 2019, η συντριπτική πλειοψηφία των κορυφαίων Ευρωπαίων μπασκετμπολιστών (και όχι μόνο, επίσης Καναδών, Αυστραλών, Αργεντίνων, Νιγηριανών κτλ) αγωνίζονται στο NBA το οποίο αποτελεί πλέον ένα τρόπον τινά παγκόσμιο πρωτάθλημα. Την αντίστροφη πορεία ακολουθούν εκατοντάδες νεαροί Αμερικανοί μπασκετμπολίστες οι οποίοι κατευθύνονται στην Ευρώπη, το φυτώριο του Αμερικάνικου μπάσκετ.

Η καθιέρωση των έξι (επτά) ξένων παικτών ανά ομάδα στο Ελληνικό πρωτάθλημα, σε συνάρτηση με την πλήρη απορρύθμιση εργασίας (δίμηνα συμβόλαια), με τις ομάδες να έχουν δικαίωμα να αλλάζουν παίκτες όποτε το επιθυμούν κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής σεζόν, οδήγησε στο φαινόμενο ο Κόροιβος Αμαλιάδας ή ο Κολοσσός Ρόδου να αγωνίζονται με 6 Αμερικάνους σε πρωταγωνιστικό ρόλο και έξι γηγενείς/Ευρωπαίους σε ρόλο κομπάρσου ή, έστω, συμπληρωματικό. Πλέον, η μεγάλη πλειοψηφία των ξένων παικτών που αγωνίζονται στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είναι νέοι Αμερικάνοι οι περισσότεροι εκ των οποίων ονειρεύονται να πετύχουν την επιστροφή τους στα πάτρια εδάφη όπου τα συμβόλαια των παικτών είναι πολλαπλάσια των Ευρωπαϊκών.

Επιπλέον, τα χρήματα που διατίθενται στις ομάδες που συμμετέχουν στην euroleague δημιούργησαν ένα αγεφύρωτο χάσμα με όλες τις ομάδες που βρίσκονται εκτός της διοργάνωσης. Κατά συνέπεια, στα περισσότερα εθνικά πρωταθλήματα εξέλειψε σε μεγάλο βαθμό, ή ακόμα και παντελώς, ο ανταγωνισμός. 

Αχρηστεύοντας τα εθνικά πρωταθλήματα, οι υπεύθυνοι της euroleague εξουδετέρωσαν τον ανταγωνισμό – οτιδήποτε αφορά πλέον το Ευρωπαϊκό μπάσκετ σχετίζεται με την δική τους διοργάνωση. Δική τους, τρόπος του λέγειν, αν θέλουμε να πιστέψουμε τα λόγια του Thomas sankara πως «αυτός που σε ταΐζει σε ελέγχει».

Πράγματι, όταν η fiba αποπειράθηκε να θέσει εκ νέου υπό τον έλεγχο της το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, η ιδιωτική εταιρεία που διοργανώνει την euroleague κατάφερε να διατηρήσει υπό τον έλεγχο της την διοργάνωση όταν υπέγραψε ένα 10ετές συμβόλαιο με την Αμερικάνικη εταιρία IMG, μια σύμβαση η οποία ουδέποτε δόθηκε στην δημοσιότητα, σύμφωνα τουλάχιστον με τον Γιώργο Βασιλακόπουλο. 

Ο πόλεμος μεταξύ της fiba και της euroleague για τις τύχες του Ευρωπαϊκού μπάσκετ ανέδειξε νικητή τις Η.Π.Α., με την Παγκόσμια Ομοσπονδία να συμβιβάζεται, προς το παρόν, με την συνδιαχείριση της νεοσύστατης Basketball Africa League, ένα κοινό project της fiba με το nba στα πρότυπα της euroleague.

Όσο για εμάς, δεν θα πάψουμε να ονειρεύομαστε τον Luka Dončić να αγωνίζεται στην Ευρώπη.