Η επιλογή του Αλέξη Κούγια ως συνηγόρου υπεράσπισης αποτελεί έναν έξυπνο ελιγμό της κρατικής εξουσίας. Η προσωποποίηση του «κακού» στο πρόσωπο του Κούγια αποτελούσε εξαρχής τον στόχο των ιθυνόντων.
Η δικαιολογημένη απέχθεια του πληθυσμού προς μια ανθρώπινη ύπαρξη για λύπηση, η πανελλήνια κατακραυγή της υπερασπιστικής γραμμής που «διάλεξε» για τον πελάτη του, μας απομακρύνουν από την ουσία των γεγονότων. Η τηλεοπτική «πέραση» του αναίσχυντου αυτού ανθρώπου αποτελεί ένα bonus στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης.
Η επιθετική, «ανήθικη», ξεδιάντροπη, προσέγγιση της υπερασπιστικής γραμμής του Κούγια, καταδεικνύουν πασιφανώς τις προθέσεις της Εξουσίας: σε μια υπόθεση εθνικού ενδιαφέροντος, όπου η καταδίκη των ενόχων μοιάζει με μια αναπόδραστη πραγματικότητα, καταρρίπτοντας μια «παράδοση» ατιμωρησίας πολλών ετών, η κρατική εξουσία αποφάσισε να δείξει προς όλες τις κατευθύνσεις το σκληρό και αμετανόητο πρόσωπο της.
Η έλλειψη μετάνοιας του κατηγορουμένου, η προσπάθεια σπίλωσης του νεκρού Αλέξη Γρηγορόπουλου, υποδεικνύουν την πολιτική που θα ακολουθήσει, και έχει ήδη δρομολογήσει, το Ελληνικό «Κράτος Δικαίου»: πίσω και σας «φάγαμε», δηλαδή...
No comments:
Post a Comment