07/10/2000
Πήγα με μεγάλες προσδοκίες στο λάιβ των Doves στο Ρόδον καθότι ο δίσκος τους μου άρεσε πάρα πολύ – σκοτεινός, ποπ, industrial, συναισθηματικός όσο πρέπει. Οι Doves έδειχναν από την αρχή ότι δε θα κάνουν κάποια μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα – το κοινό προτίμησε άλλες μπάντες εκείνη την περίοδο ώστε να λάβει την απαραίτητη - για τους φαν του αλτέρνατιβ - δόση Βορειοευρωπαϊκής μελαγχολίας. Οι Doves έπαιξαν μόνο 45-50 λεπτά τελικά και άλλο τόσο έπαιξαν και οι Closer σε ένα λάιβ που έμοιαζε περισσότερο με promotion για τους Closer, τη μεγάλη ελπίδα του εναλλακτικού ροκ στην Ελλάδα, λίγο πριν η ελπίδα όντως καταφθάσει αλλά μέσω Πάτρας.
Εξακολουθώ να συγκινούμαι από το πρώτο άλμπουμ των Βρετανών, ίσως βέβαια για το γεγονός πως εξακολουθώ να τους αναζητώ, ομολογώ όχι συχνά, να ευθύνεται η ομορφότερη γυναίκα που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου με την οποία συμπέσαμε στη φοιτητική εστία για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Καταγόταν από τη Ρωσία, την Αγία Πετρούπολη συγκεκριμένα, ήταν μέλος της Δυτικόφιλης Ρωσικής ελίτ. Ήταν μια γυναίκα με δόσεις μεγαλομανίας. Εκείνο το πρωινό είχα βάλει το δίσκο των Doves να παίζει, η πόρτα του δωματίου μου ήταν ανοιχτή οπότε αν υπολογίσεις το γεγονός πως ήμουν ο μοναδικός στον όροφο με κανονικά ηχεία συνδεδεμένα στο λάπτοπ ήταν πανεύκολο για τα riffs των Doves να κυριαρχήσουν στο χώρο. Εμφανίστηκε ξεφνικά φορώντας το μπουρνούζι της έπειτα από το πρωινό ντους. Μπήκε στο δωμάτιο μου, έσκυψε μπροστά στο πρόσωπο μου, με ρώτησε το όνομα του συγκροτήματος. Το μπουρνούζι ήταν μπλε ηλεκτρίκ με ντεκολτέ – όχι ιδιαίτερα βαθύ, ωστόσο ντεκολτέ. Με ρώτησε με ύφος δασκάλας που απευθύνεται στο ήσυχο παιδί της τάξης – γνώριζα πως η σχέση της με τη μουσική ήταν επιφανειακή.
Πήγα με μεγάλες προσδοκίες στο λάιβ των Doves στο Ρόδον καθότι ο δίσκος τους μου άρεσε πάρα πολύ – σκοτεινός, ποπ, industrial, συναισθηματικός όσο πρέπει. Οι Doves έδειχναν από την αρχή ότι δε θα κάνουν κάποια μεγάλη επιτυχία στην Ελλάδα – το κοινό προτίμησε άλλες μπάντες εκείνη την περίοδο ώστε να λάβει την απαραίτητη - για τους φαν του αλτέρνατιβ - δόση Βορειοευρωπαϊκής μελαγχολίας. Οι Doves έπαιξαν μόνο 45-50 λεπτά τελικά και άλλο τόσο έπαιξαν και οι Closer σε ένα λάιβ που έμοιαζε περισσότερο με promotion για τους Closer, τη μεγάλη ελπίδα του εναλλακτικού ροκ στην Ελλάδα, λίγο πριν η ελπίδα όντως καταφθάσει αλλά μέσω Πάτρας.
Εξακολουθώ να συγκινούμαι από το πρώτο άλμπουμ των Βρετανών, ίσως βέβαια για το γεγονός πως εξακολουθώ να τους αναζητώ, ομολογώ όχι συχνά, να ευθύνεται η ομορφότερη γυναίκα που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου με την οποία συμπέσαμε στη φοιτητική εστία για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Καταγόταν από τη Ρωσία, την Αγία Πετρούπολη συγκεκριμένα, ήταν μέλος της Δυτικόφιλης Ρωσικής ελίτ. Ήταν μια γυναίκα με δόσεις μεγαλομανίας. Εκείνο το πρωινό είχα βάλει το δίσκο των Doves να παίζει, η πόρτα του δωματίου μου ήταν ανοιχτή οπότε αν υπολογίσεις το γεγονός πως ήμουν ο μοναδικός στον όροφο με κανονικά ηχεία συνδεδεμένα στο λάπτοπ ήταν πανεύκολο για τα riffs των Doves να κυριαρχήσουν στο χώρο. Εμφανίστηκε ξεφνικά φορώντας το μπουρνούζι της έπειτα από το πρωινό ντους. Μπήκε στο δωμάτιο μου, έσκυψε μπροστά στο πρόσωπο μου, με ρώτησε το όνομα του συγκροτήματος. Το μπουρνούζι ήταν μπλε ηλεκτρίκ με ντεκολτέ – όχι ιδιαίτερα βαθύ, ωστόσο ντεκολτέ. Με ρώτησε με ύφος δασκάλας που απευθύνεται στο ήσυχο παιδί της τάξης – γνώριζα πως η σχέση της με τη μουσική ήταν επιφανειακή.
No comments:
Post a Comment