CROSSROAD I
Τέλη Μαΐου, η ζέστη αρχίζει να παίρνει τα πάνω της, βάρδια εξαντλητική, κωδικός πόστου Διασταύρωση, από το μονοπάτι δεξιά ανεβαίνουν προς τα Προπύλαια, από τα αριστερά οι επισκέπτες κατευθύνονται προς την έξοδο μέσω της Πύλης Beulé, κύρια ευθύνη του αρχαιοφύλακα να μην μπουκώσει το σύστημα τις ώρες αιχμής, αρκεί ένας ξεναγός να σταματήσει στο λάθος σημείο με το γκρουπ του ώστε να μπλοκαριστεί η άνοδος, αρκεί μια ομάδα επισκεπτών να επιχειρήσει να κόψει δρόμο ώστε να μπλοκαριστεί η κάθοδος.
Πολύωρη ορθοστασία κάτω από τον ήλιο, το ασυντήρητο πλακόστρωτο γλυστράει, πολύ, καταφεύγω ενίοτε κάτω από μια ελιά, μου χαρίζει σκιά, έδαφος επικλινές, στρώνει το έδαφος για πρόβλημα στον έσω μηνίσκο, στεγνώνει το στόμα, εξορμώ στην βρύση στον κήπο δίπλα από την κεντρικό είσοδο ώστε να δροσιστώ, να ξεχαστώ, αλλά φευ, δεν γλυτώνω μια κρίση τύπου υπαρξιακού, την πυροδότησε το trolling ενός Δανού επισκέπτη·
ψηλόλιγνος, με μαλλούρα και πυκνά μακριά γκρίζα μούσια, φορούσε πέδιλα βερμούδα και T-shirt rock μπάντας, τα 3μηνα και τα 4μηνα του free camping αντανακλώνταν στο ηλιοκαμμένο δέρμα του, θα μπορούσε να ‘ναι ο Eric που διακόπαρε πάντοτε στην Σούγια, από το 1986 κρατούσε το σερί, ρώτησε, περιπαικτικά, αν ήμουν "touristic police" – φορούσα μαύρα παπούτσια, blue black παντελόνι, λευκό πουκάμισο, με είχε πετύχει με ύφος στραβωμένου τροχονόμου.
Existential crisis alert, άλλος δρόμος δεν υπήρχε, απόδραση στον κόσμο του χιούμορ:
“did you know that Greeks invented nuclear bunkers too?” απαντώ σε μια κομψή, εύπορη, λευκή Βραζιλιάνα με κοντά μαύρα εντελώς επιμελώς ατημέλητα μαλλιά και πλατύ χαμόγελο με κόκκινο κραγιόν, φορούσε ρούχα αεράτα ακριβά λινά σε ανοιχτό κρεμ, την φαντασιώθηκα με καλοκαιρινή σατέν ρόμπα ξαπλωμένη σε υπέρδιπλο κρεβάτι, δεν το γνώριζε, αλλά θα της έφερνα καθημερινά πρωϊνό στο κρεβάτι όσο εκείνη ακόμα θα χουζούρευε, θα το συνόδευα με ένα φιλί λίγο πάνω από το αυτί στο μισοχωμένο μες στο μαξιλάρι κεφάλι της, θα ακολουθούσε φιλάκι πεταχτό στα χείλη, ήμουν σκασμένος που δεν ήξερα να απαντήσω στην ερώτηση της αν υπήρχε χώρος, και ποια η χρήση του, κάτω ακριβώς από το ναό, στα έγκατα του λόφου, το χαμόγελο της μου δίνει φτερά, με μεθάει αρκετά, σε συνδυασμό με την ελαφρά ηλίαση, παράγει αμφιλεγόμενα αποτελέσματα·
δύο Ελβετοί, casual μεσήλικες, μου ρίχνουν από ενάμιση κεφάλι ο καθένας στο ύψος, ανέκφραστοι, φρεσκοξυρισμένοι κόντρα, αγέρωχοι και με τετράγωνες τις πλάτες, είχαν συμμετάσχει προ ημερών στην «NATO Tiger Meet 2022» στην Αεροπορική Βάση Αράξου, μια Πολυεθνική Αεροπορική Άσκηση Μεσαίας Κλίμακας με περισσότερα από εξήντα αεροσκάφη και ελικόπτερα από την Ελλάδα, το Βέλγιο, την Ελβετία, την Γαλλία, την Ισπανία, την Τσεχία, και την Ιταλία,
· Switzerland is a longstanding, valued partner for NATO, bilateral cooperation began when Switzerland joined the Partnership for Peace (PfP) program in 1996 and became a member of the Euro-Atlantic Partnership Council (EAPC) in 1997, Switzerland has supported NATO-led operations in the Balkans, where it is a long-standing contributor to the Kosovo Force, the country also supported the operation in Afghanistan from 2004 to 2007,
θέλουν να επισκεφθούν το Ηρώδειο, “Access Denied!” απαντάω χαμογελαστός, διψούν, αναζητούν νερό, “I’m sorry, sir, that’s classified!” συμπληρώνω περιχαρής, μειδιούν, αποχωρούν, δεν πρόλαβα να σώσω ότι σώζεται, είχα γίνει, άθελα μου, εντελώς ασυνείδητα, ο απόηχος του Τζίμη Πανούση, των «ελβετόψυχων» του, o αντίλαλος μίας ξοδεμένης εποχής,
- το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» δεν εκπορεύτηκε ποτέ επίσημα από τον ίδιο τον Ανδρέα Παπανδρέου ή την ηγεσία του ΠαΣοΚ, το έλεγαν οι οπαδοί του ΚΚΕ και διαδόθηκε σαν τη φωτιά στις λαϊκές συγκεντρώσεις του ΠαΣοΚ, «αν όλοι αυτοί που μας ψήφισαν το ’81 νόμιζαν ότι πράγματι θα φεύγαμε από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ δεν θα μας είχαν ψηφίσει, απλώς τους άρεσε να το λέμε και να το φωνάζουμε», το σύνθημα έξω από την κομμουνιστική καθαρά σφαίρα πολιτικού προβληματισμού δεν είχε καμιά πλέον οντότητα ή σχέση με την πραγματικότητα.[1]
No comments:
Post a Comment