ένα θερμό καλοκαιράκι

misha gordin

1) Η απόσταση μεταξύ των κάτω και των τριακοσίων έχει μεγαλώσει. Η έπαρση και η αλαζονεία του Λοβέρδου θα μπορούσε να ανακοπεί μονάχα από την ταχύτητα μιας σφαίρας αν βρισκόμασταν σε επαναστατική περίοδο. Μιας και δε βρισκόμαστε, ο υπουργός αυτός δύναται να ακολουθήσει  τη γνώριμη πορεία ενός Λαλιώτη. Κάποια στιγμή θα φάει τα μούτρα του, η φιλοδοξία του θα κτυπήσει τοίχο δηλαδή, και έπειτα θα αναδιπλωθεί λίγες θέσεις πιο κάτω στην ιεραρχία απ’ ότι το φανταζόταν. Καθόλου άσχημα για έναν τίποτα.

                                                                         

2) Η βαθύτατη περιφρόνηση της αλαζονικής, ημιμαθής, παντελώς ανυπόστατης, ανήθικης, ανιστόρητης, φρενοβλαβούς, ημι-άγριας, γελοίας, επικίνδυνης κάστας των τριακοσίων (βάλε μέσα και τα τσιράκια τους) προς την κοινωνία με έχει πείσει για το προφανές: δεν υπήρξε ουδέποτε η παραμικρή επιθυμία, στόχευση, διάθεση, σκέψη περί επίλυσης των χρόνιων δυσλειτουργειών της σαπίλας που όλοι μας γνωρίσαμε και τελετουργικά γιορτάσαμε εκείνο το τετράμηνο του 2004. Νομίζοντας πως διοικούν μια βαλκανική συμμορία (το λέω όπως το μετέφερε από το κοντρόλ στα αυτιά των τηλεθεατών της δημόσιας τηλεόρασης ένας κακομοίρης υποτακτικός θέλοντας να μας ενημερώσει τι θα γινόμασταν σε περίπτωση απόρριψης του μεσοπρόθεσμου), αδιαφορούν από το day one να πατάξουν τη φοροδιαφυγή, ή και οτιδήποτε άλλο, έστω και κατά το ένα χιλιοστό του προβλήματος.  

                                                                         

3) Αντιλαμβάνομαι πλέον πως αν το όνειρο που κρατάει ακόμα ζωντανό τον Αντώνη τον Σαμαρά γίνει κάποτε πραγματικότητα, κι αναφέρομαι στην ονείρωξη-φαντασίωση της χώρας σε ερείπια πάνω στα οποία δεσπόζει ο ίδιος ως ο απόλυτος δερβέναγας-κυβερνήτης, τότε bloggers και twitterers σαν εμάς θα δεχτούμε μια ωραία επίσκεψη έπειτα από περίπου ένα χρόνο, υπολογίζω, της διακυβέρνησης του. Θα είναι ένα βροχερό απόγευμα που θα μας ανακοινώσει η δίωξη του ηλεκτρονικού εγκλήματος τη διακοπή παροχής ίντερνετ επ’ αόριστον. Έπειτα από την πάροδο μιας κάποιας ψυχοφθόρας περιόδου αναμονής, ένα συννεφιασμένο πρωϊνό, θα μας σπάσουν στο ξύλο, μέσα στο σπίτι μας παρακαλώ. Έπειτα απ’ όλα αυτά, τολμώ να υποθέσω, ένα ηλιόλουστο πρωϊνό θα βρεθούμε να σπάμε με αξίνες μάρμαρο ναξιώτικο με αντάλλαγμα ένα πιάτο κακομαγειρεμένο φαΐ.

4) Οι διαδηλωτές θα πρέπει να πάψουν να ‘απευθύνονται’ σε τρίτους. Έπειτα από την κρατική καταστολή της 29^ης Ιουνίου δεν έχει νόημα να ψάχνεις εναγωνίως τρόπους ώστε να κοινωνήσεις σε Μ.Μ.Ε. και άλλους την αδικία που υπέστης (εκτός κι αν θέλεις να κινηθείς -μαζικά- νομικά). Θα πρέπει να κοινωνήσεις την εμπειρία σου αλλά και την οργή σου σε εκείνους που τη μοιράστηκαν μαζί σου. Οι λίγες χιλιάδες που βίωσαν την βία μετά από ένα ανέμελο μήνα είναι -προς στιγμήν- μόνοι τους. Οι τριακόσιες χιλιάδες που βόλταραν εκείνη τη Κυριακή το απόγευμα γύρω από το Σύνταγμα δύναται να εμφανιστούν ξανά αλλά δύναται και να μην εμφανιστούν ξανά κάπου σύντομα. Ίσως να φταίει που δεν έχει ανακυρηχθεί επίσημα η πτώχευση. Ίσως το ότι είναι νοικοκυραίοι. Ποιος ξέρει.

5) Street politics; a note:

 

In a highly influential article discussing the role of Black Bloc in the Seattle protests, “On the Phenomenology of Giant Puppets”, Graeber explains some of the theory behind the aesthetics of the movement.  He writes,

“Consumer capitalism renders us isolated passive spectators, our only relation to one another our shared fascination with an endless play of images that are, ultimately, representations of the very sense of wholeness and community we have thus lost.  Property destruction, then, is an attempt to “break the spell”, to divert and redefine.  It is a direct assault on the Spectacle.”

The smashing of windows breaks us out of the magical hold that capitalism has over us, which makes us forget that there are alternative ways of living.  However, property destruction is only one side of the coin.  The other is giant puppets.

The Seattle protests saw a proliferation of giant puppets paraded through the streets.  Graeber argues that the police actually hated the puppets more than Black Bloc and destroyed them whenever they got the chance.  Why?  

The puppets showed the ability of activists to turn ephemeral concepts and substances – “ideas, paper, wire mesh” – into real, tangible challenges to authority.  The puppets represented the possibility of new forms of power, of creativity, of new ways of seeing and thinking.  This was much more of a threat to the police (a status quo institution) than the property damage of Black Bloc, which they knew how to deal with.

The puppeteers also served a more practical purpose.  When violence looked imminent they stepped in to diffuse the situation, creating a playful, carnival atmosphere to counter the aggression of the bloc and riot police.

By Maeve Mckeown http://www.newleftproject.org/index.php/site/article_comments/black_bloc_a_tactic_for_june_30

6) Οι της πλατείας του Συντάγματος πάντως στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Απλά δε ξέρω πόσος Jerry Rubin κρύβεται μέσα τους και πόσος Guy Debord. Θα δείξει.