Red

Ι

«Έβαψα τα μαλλιά μου!» θα πει μες στη καλή χαρά η σερβιτόρα.

«Πολύ έντονο είναι...» θα απαντήσει ξερά η πελάτισσα.

«... μου πάνε!»

«...»

Ήταν προφανώς μια αμήχανη συνομιλία, μου φάνηκε αστείο ωστόσο πως η Αλβανίδα σερβιτόρα αναγκάστηκε να κάνει η ίδια κοπλιμέντο στον εαυτό της ενώπιον μιας σιωπηλής αδιαφορίας που έμοιαζε περισσότερο με αποδοκιμασία, αν συνυπολογίσουμε το βλοσυρό ύφος της αγενούς ντόπιας πελάτισσας. Η κοκκινομάλλα σερβιτόρα πάντως έδειχνε μες στην καλή χαρά, ευφορία κομματάκι βεβιασμένη βέβαια, με τον τρόπο που ένας άνθρωπος την επιβάλλει στην καθημερινότητα του ως αντανακλαστικό όταν δεν τα βρήκε εύκολα στη ζωή, αντιθέτως, γνώρισε κάμποσες αναποδιές. Είχε πάντοτε ένα εύθραστο - κατά τόπους αμήχανο - χαμόγελο η γυναίκα από τη Χειμάρρα, μια γυναίκα στα late ‘30s. Ήταν μόνη στη ζωή, όπως και η περίπου συνομήλικη της, πελάτισσα της καφετέριας. 

Καθόταν μόνη της σε μια ξαπλώστρα, η θερμοκρασία άγγιζε τους 36 βαθμούς Κελσίου, πίνοντας την μπύρα της σιγά σιγά (είχε παραγγείλει βαρέλι των 500ml), τσιμπολογώντας λίγο λίγο από ένα κλαμπ σάντουιτς, συζητώντας στο τηλέφωνο λεπτομέρειες της χθεσινοβραδυνής εξόδου με ύφος ανόρεχτο – δεν είχε συμβεί τίποτε το συνταρακτικό. Κάθε Παρασκευή βράδυ άλλωστε η ίδια ιστορία, το ίδιο μπιτσόμπαρο, οι ίδιες φάτσες, πεσίματα μιας κοινής τεχνοτροπίας, τα γνώριμα λικνίσματα, σφηνάκια τεκίλα, μόνο τα σουξέ άλλαξαν μέσα στα χρόνια. Δεν φορούσε καπέλο στην παραλία, παρά την εξοντωτική ζέστη του Ιουλίου. Έμπαινε στη θάλασσα ανά μισάωρο, μέχρι το λαιμό ωστόσο για να μη βρέξει τα καστανά μαλλιά της πιασμένα σε κοτσίδα, λεία, περιποιημένα, φρεσκοκουρεμένα, αν και αδύναμα, μαλλιά. 

Θαυμάζω το σώμα της καθώς την παρατηρώ να μπαίνει στο νερό, προς στιγμήν δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για 18άρα ή 38άρα. Έχει ένα κορμί λαμπάδα, 1.64 ύψος και 49 κιλά κατατμημένα με τον πιο ιδανικό τρόπο πάνω στο σώμα της. Τα πόδια της είναι λεπτά αλλά με υπέροχα μπουτάκια, ο μικρός σφιχτός πισινός της έχει σχήμα καρδιάς και δένει ιδανικά με μια στενότατη μέση, η πλάτη της είναι λεία, στητή, καταλήγει σε δύο ώμους που στηρίζουν ένα μικρό κεφαλάκι σε πλήρη αρμονία με τις αναλογίες του σώματος της. Βγαίνοντας από τη θάλασσα περπατά νωχελικά στα ρηχά με ιδιαίτερα αργά βήματα. Δεν είχε καμία αίσθηση του χωροχρόνου γύρω της, ήταν απόλυτα συγκεντρωμένη στις κινήσεις του κορμιού της. 

Φοράει ένα ολοκαίνουργιο σέξυ κίτρινο μαγιό, ο στηθόδεσμος δένει με ένα λεπτό κορδόνι γύρω από τον λαιμό της. Το τρίγωνο του στηθόδεσμου υπογραμμίζει τη γεωμετρία της μαγείας ενός στητού στήθους μικρομεσαίου μεγέθους. Το δέρμα της είναι σίγουρα υπερβολικά μαυρισμένο, επίσης λείο, σφιχτό, θελκτικό για χάδια. Το βρεγμένο μπικίνι της εφαρμόζει 100% πάνω στο σώμα της, σαν σε φωτογράφηση μοντέλου σε περιοδικό, έμοιαζε να μην αστοχεί ούτε στο ελάχιστο από την αποστολή του, να υπερτονίσει την σεξουαλικότητα της δηλαδή. Δεν θα μπορούσε παρά να είναι ξυρισμένη τελείως, ο τύπος του αιδοίου μιας γυναίκας σαν κι αυτής αποτέλεσε κάποτε έμπνευση για τους δημιουργούς της Μπάρμπι, αιδοίο όπου μεγάλα λεπτά χείλη καλύπτουν εντελώς τα μικρά και η σχισμή είναι μια μικρή, στενή, μυστηριώδης, αινιγματική δίοδος στα ενδότερα της επιθυμίας, εκεί που το εγώ εξαϋλώνεται προς όφελος μιας συμπαντικής αρμονίας.

Ο ήλιος βάραγε αλύπητα αλλά δεν ήταν μόνο δικό του το φταίξιμο για τη δυσάρεστη έκφραση που ήταν μονίμως χαραγμένη στο πρόσωπο της. Ήταν ένα μείγμα ανίας και κούρασης, πιθανόν εξαιτίας ενός μάλλον αχρείαστου ξενυχτιού την προηγούμενη νύχτα - πολλών κουραστικών ξενυχτιών μέσα στα χρόνια. Είχε ξεκινήσει τις νυχτερινές εξόδους από τα 16 της, είχε κλείσει δηλαδή περισσότερα από 20 χρόνια στις επάλξεις της νύχτας. Θυμόταν με ανάμεικτα συναισθήματα τις δύο πολύχρονες σχέσεις της ζωής της, με χαμόγελο τους πρώτους της έρωτες στη μετεφηβεία, και με αμηχανία κάποια σκυλογαμήσια σε αυτοκίνητα και τουαλέτες – αλλά γι’ αυτά τα πράγματα δεν πολυμιλούσε πλέον στις φίλες της. Είχε μικρά χαρακτηριστικά προσώπου - μάτια καφέ χρώματος, μύτη, στόμα. Τα μάγουλα της ήταν κάπως κομμένα, όσο για το δέρμα του προσώπου της, είχε μικρότερες αντιστάσεις σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα της. 

Θαρρείς πως, με κάποιο περίεργο τρόπο, όλα τα αρνητικά συναισθήματα που είχε νοιώσει στη ζωή της είχαν κατασκηνώσει πίσω από το δέρμα του προσώπου της αφήνοντας δίχως σκοτούρες το δέρμα της που συγκεντρωνόταν στους γλουτούς, στα μπράτσα, στην κοιλιά.