Abebe Bikila: Summer Pop

THE QUEST OF THE COOL

Ήθελαν, το προσπαθούσαν, ένιωθαν, επιθυμούσαν, πότε πότε πίστευαν πως ήταν cool,[1]

κατά βάση αυτοχαρακτηρισμός, είχαν πάντως το ok των Αθηναίων της video art, της intelligent dance music (IDM), των New Media, των αναγνωστών -κάτω των 25 ετών- της Athens Voice και της Lifo, των πολιτιστικών μαγκαζίνων/εβδομαδιαίων οδηγών της πόλης, έγραφαν για τις φυλές της πόλης, παρουσίαζαν τα cool τυπάκια· αξίζει να αναφερθεί πως κανείς ποτέ δεν βρέθηκε στην ευτυχή θέση να πιστοποιήσει του λόγου το αληθές:

- "the third rule of cool fits perfectly into the second: the second rule says that cool cannot be manufactured, only observed, and the third says that it can only be observed by those who are themselves cool, and, of course, the first rule says that it cannot accurately be observed at all, because the act of discovering cool causes cool to take flight, so if you add all three together they describe a closed loop, the hermeneutic circle of coolhunting, a phenomenon whereby not only can the uncool not see cool but cool cannot even be adequately described to them,"^{^[2]}

χρόνια αργότερα, ο Καρακάξης, ο Κέιβ, ο Αριστομένης, το Λινάκι, και η Μαριάνθη, θα γκρίνιαζαν πως πέθανε το cool, πενθούσαν επιπλέον τις πάλαι ποτέ φυλές της πόλης,

- ροκάδες εναντίον καρεκλάδων (όσοι άκουγαν ντίσκο) στα ‘80s,

- ρεϊβάδες, χεβιμεταλλάδες, γκοθάδες, χιπχοπάδες, grungeάδες, ροκαμπιλάδες, πάνκηδες, Britpopάδες, drum‘n’bass, 31 σκινάδες, indie, lowbapάδες, 19 mods, stonerάδες, στα ‘90s-‘00s,

τέλος, οι emo εμφανίστηκαν στην Αθήνα (Σύνταγμα, Κηφισιά, Γλυφάδα) το 2006, εξαφανίστηκαν τρία χρόνια αργότερα, αποδείχθηκαν η ύστατη στιγμή των urban tribes, το τέλος τους επέφερε την ρευστοποίηση των ιδιοτήτων/ποιοτήτων/ιδιαιτερότητων τους, συγκεντρώθηκαν, αποκρυσταλλώθηκαν, στο κοσμοείδωλο του hipster,

- "the change was from the counterculture hipster to the more mainstream hipster and young professional, the mainstream hipster is not an artist or a musician, he has an office job, and wears one hat to work and another at night, [...] it had gone from indicating a divide between hipsters and squares to being used to refer to all young people who live in cities,"^{^[3]}

μια akward στιγμή, η πολιτισμική κυριαρχία των hipsters, μετωνυμία δηλωτική της έκλειψης της υποκουλτούρας, συνέπεσε χρονικά με την περίοδο των πλανητικών αναταράξεων, την Διεθνή Χρηματοπιστωτική Κρίση του 2007 (Global Economic Crisis), την μεγαλύτερη από την εποχή του Great Depression (1929–1939), ακολούθησε η κρίση της Ευρωζώνης (2010 European debt crisis), η επαναφορά της γεωπολιτικής, η άνοδος στην εξουσία του Donald Trump, η πανδημία του covid-19,

η φύση απεχθάνεται το κενό, κάτι αντίστοιχο παρατηρείται στις κοινωνίες των ανθρώπων, τα συνώνυμα της κενότητας (καλογερική hipster γενειάδα, t-shirt με στάμπα The Ramones στα στήθια μιας Kardashian) ακολούθησε, νομοτελειακά, ο συμβολικός θάνατος του hipster, απέμεινε μονάχα ως–ισμός, ως κατηγόρια, ενοχοποιητικό στοιχείο της φάλτσας προσωπικότητας ενός ατόμου, δηλαδή της μερικής απουσίας της, του προσποιητού γούστου, του anything goes ιδεολογήματος, και πάει λέγοντας εις το cringe διηνεκές,

γενικά μιλώντας, οι urban tribes, κατεξοχήν glocal κοινωνικό φαινόμενο, έπαψαν να διαχωρίζονται αποκλειστικά με μουσικούς όρους, συναντώνται πάντως και σήμερα, αν και αποδυναμωμένες με όρους πολιτισμικής αυτοδυναμίας και με μικρότερη ορατότητα, ενδημούν, άλλωστε, επίσης στον άυλο κόσμο, σε περιβάλλοντα ψηφιακά,

- ράπερς, heavymetalάδες, rockάδες, gothάδες κ.α., συν τις swifties, τους K-popers,

γενικά μιλώντας, η εποχή ευνοεί τον δυϊσμό, αντί για τον πλουραλισμό, αναδύθηκαν, λοιπόν, δύο κυρίαρχα urban tribes,

οι trappers, με συστατικά την trap μουσική και την σύνηθη νεανική (καλοήθη) αντισυστημικότητα, διατυπώνεται ως πύρινος έμμετρος λόγος σε ένα beat, δεν είναι λίγοι εκείνοι που ξωκείλουν στον μισογυνισμό, την ομοφοβία, την λεφτολαγνεία (συμβατά με το τηλε-γκροτέσκο θέαμα, το αστυνομικό δελτίο, την οικονομία του λούμπεν virality), οι τράπερς προέρχονται, εκφράζουν, και εκπροσωπούν, τα ασθενέστερα, πληβειακά, και μικροαστικά κοινωνικά στρώματα, έλκονται στην φάση οι αφανείς, επισφαλείς έφηβοι, ευάλωτοι μετανάστες, φτωχοποιημένοι πληθυσμοί κτλ.,

και μια πολυσυλλεκτική κοινότητα (συχνά εύπορων) μεσοαστών χαλαρών κοινωνικών δεσμών (globalized, lgbtq+, academic), fan της urban μητροπολιτικής κουλτούρας, με αναφορές στην σύγχρονη τέχνη, το Netflix, veganism, avant-garde, fashion, το ευ ζην, το υβριδικό θέατρο, την techno:

- "for more than 30 years, techno has been an important sound of our capital, also for many people who come to Berlin from Europe and all over the world, Berlin's techno culture has stood for values such as diversity, respect and cosmopolitanism, the techno scene has become a haven for those who don't necessarily see themselves being represented in the more traditional facets of the city's identity, those involved in the scene have by now reached a status of somewhat of a subculture, with their belonging being reflected not only in the music but also a certain visual identity, lifestyle and even attitude."^{^[4]}