III
Ανήκουστη τιμωρία, εξωφρενική, να προσφέρεις παγωτό
σε οκτάχρονο παιδί με τον όρο πως δεν επιτρέπεται να δοκιμάσει ξανά την ίδια
γεύση, σοκολάτα παρφέ, δύναται να παραλληλιστεί με το φρικώδες, όσο και
ακριβές, αντίστοιχο της πρότασης «σχέση της μιας βραδιάς», αν και δεν
ομολογείται δημοσίως,
η κουλτούρα του one night stand, σχετίζεται πολύ λιγότερο, αν
συνδέεται καθόλου, με την ερωτική επιθυμία, το αίσθημα θαυμασμού για το έτερο
(ή το ίδιο) φύλο, no other than Αριστοτέλης
θεωρούσε ότι τα μαθηματικά αφορούν, περισσότερο και από την αλήθεια, το κάλλος,
το δέος μπροστά στο κάλλος, στο υψηλό, αποστειρωμένο από συναισθηματική εμπλοκή
το σεξ προσομοιάζει σε μια αυτοματοποιημένη, σχεδόν μηχανική, σωματική
λειτουργία, σαν να σφίγγεις μια βίδα με μεταλλικό παξιμάδι, να εκπαιδεύεις το humanoid home robot, να ανοίγεις φύλλο για χορτόπιτα με τον ξύλινο πλάστη,
στο σεξοπάζαρο, εκείνο που έχει σημασία είναι η διαθεσιμότητα (availability), οτιδήποτε άλλο, το γούστο, τα φετίχ, τα ναι μεν
αλλά των εραστών, η εξωτερική εμφάνιση ακόμα σε κάποιο βαθμό, έχουν
δευτερεύουσα αξία, ή δεν έχουν καμία,
κοντολογίς, sex is power,
το one night stand ως επιθυμία
έκφρασης ισχύος, νοηματοδοτείται όταν ποσοτικοποιείται, 1 σχέση της μιας
βραδιάς ίσον με καμία, 20 one night stand μεταφράζονται σε
σεβαστό κοινωνικό κεφάλαιο, σε όρους του είδους, της τεχνοτροπίας, που ιντριγκάρει
πιστούς τηλεθεατές σαπουνόπερας και gossip tv, νεαρούς fan κινηματογραφικών rock biopics, σχολαστικούς followers των influencers στα media,
το σεξ, είναι κατά βάση ισχύς, παραδείγματος χάριν,
όταν ο managing director μιας εταιρείας εμφιάλωσης νερού
και αναψυκτικών το κάνει (σε ξενοδοχείο) με μια νεοπροσληφθείσα υπάλληλο για
λόγους που συνδέονται με την επέκταση του πεδίου της άσκησης της ατομικής εξουσίας,
την επικύρωση της ιεραρχίας, το μάνατζμεντ μιας κρίσης μέσης ηλικίας έγγαμου
βίου,
η/ο βοηθός σκηνογράφου
την/τον production manager για πρακτικούς λόγους που σχετίζονται με την χρηστική επιλογή της
σύντομης, ευκολοδιάβατης, οδού προς την επαγγελματική αναρρίχηση,
ο παραγωγός των media με την οικονομική δυνατότητα να ενοικιάσει τα καλύτερα
κορμιά από το hyper market της σεξεργασίας, της βιομηχανίας του πορνό,
παρενοχλεί σεξουαλικά νέες, ευάλωτες, άμαθες εργαζόμενες των projects που χρηματοδοτεί,
ο υπέργηρος συνταξιούχος δημοσιογράφος στην νουβέλα (Memoria
de mis putas tristes)
του Gabriel García Márquez, όταν τον χώνει από πίσω –απροειδοποίητα- στην υπηρέτρια
που απλώνει την μπουγάδα,
ο
ιδρυτής, και ιδιοκτήτης, του Playboy:
- "Hugh
Heffner would loudly compare his girlfriends’ bodies, encourage plastic surgery
and play them off against each other, his grand project had little to do with
sex, in fact, it was all about power; he was not good at love, he was good at getting women to surround him
and creating the illusion that he was not alone, but in reality, he was very
lonely, watching movies, love stories, he would just cry and cry”,[1]
κατά συνέπεια, τοποθετείται στον αντίποδα του έρωτα που συνίσταται στην αρνησικυρία της δύναμης, μια εθελούσια απώλεια ισχύος, εκδηλώνεται πέραν της επικράτειας του έλλογου συμφέροντος (έρως ἀνίκατε μάχαν), του πρόσφορου και εύφορου εδάφους, του safe zone της εκλογίκευσης,
«δεν υπάρχει έρωτας με ατομική ελευθερία, με ανεξαρτησία, είναι απλούστατα ψέμα, και μάλιστα από τα πιο χονδροειδή που επινοήθηκαν ποτέ, έρωτας υπάρχει μόνο όταν υπάρχει επιθυμία εκμηδένισης, συγχώνευσης, ατομικού αφανισμού, ένα είδος ωκεάνιου αισθήματος, κάτι που είναι, στο προσεχές μέλλον τουλάχιστον, καταδικασμένο»,[2]
πόσο μάλλον την άνευ όρων αγάπη (agape), στην άδολη εκδοχή της, η έννοια συναντάται στον
αρχαίο ελληνορωμαϊκό κόσμο, τοποθετήθηκε στο προσκήνιο έπειτα από την διάδοση
του χριστιανισμού, αποτελεί μέρος της ιστορικής κληρονομιάς της συγκεκριμένης
θρησκευτικής/φιλοσοφικής κοσμοθεωρίας, στις μέρες μας, βρίσκεται, οπωσδήποτε συχνότερα,
στα χείλη, ή τις οθόνες, καλλιτεχνών, γονέων και παππούδων, ηγετών, νέων
ανθρώπων του δυτικού κόσμου,
ένα ιδεώδες περισσότερο, έννοια πασπαρτού, δυσερμήνευτο
φαινόμενο, άλλοθι, ακόμα και ταμπού, η άνευ όρων διάθεση προσφοράς, θυσίας
έναντι των άλλων, δρα διαλυτικά έναντι του εαυτού, η αγάπη δεν βρίσκεται
παντού, στις ιδανικότερες των περιπτώσεων, δύναται να σφυρηλατήσει τον έρωτα
που αναπτύσσεται μεταξύ δύο ανθρώπων, αναζήτηση της ευτυχίας, στα μέτρα του
ανθρωπίνως δυνατού, πάνω κάτω την Γραμμή Κάρμαν (Karman line), το συμβατικό
όριο λήξης της γήινης ατμόσφαιρας με υψόμετρο 100 χιλιομέτρων πάνω από την
επιφάνεια της θάλασσας, το σύνορο ανάμεσα στην ατμόσφαιρα και το διάστημα δεν
είναι αυστηρά καθορισμένο, η αγάπη αιωρείται στο πέμπτο, και ανώτατο, το πλέον
εξωτερικό στρώμα της ατμόσφαιρας της Γης, την εξώσφαιρα, ακριβώς πάνω από την θερμόσφαιρα,
επεκτείνεται, βαθμιαία αναμιγνύεται με το κοσμικό διάστημα.
[1] https://www.theguardian.com/media/2024/jan/28/crystal-hefner-interview-playboy-mansion-hugh-hefner-wife-only-say-good-things
[2]Η δυνατότητα ενός νησιού - Michel Houellebecq,
Βιβλιοπωλειον της Εστίας, 2006.
No comments:
Post a Comment