η. βασανίζομαι

ΠΗΓΑΝ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

Ι

Υπήρξε ωστόσο ακόμη ένα Εγώ το οποίο διαμορφώθηκε και το οποίο συχνά πλαγιάζει στο ίδιο κρεβάτι με το Εγώ στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε. Γέννημα θρέμμα της δεκαετίας του ’60 και στενά συνδεδεμένο με τη σεξουαλική απελευθέρωση, το ηδονιστικό, κυνικό, αχόρταγο, ναρκισσιστικό, κυνικά αχόρταγο, ηδονιστικά ναρκισσιστικό, ναρκισσιστικά κυνικό Εγώ καθρεπτίζεται εν μέρει στο πρόσωπο εκείνου που αρνείται να ονομάσει τον εαυτό του hipster ενόσω ζει και σκέπτεται σαν αυτόν, χωρίς να αφήνουμε να εννοηθεί πως όλοι εκείνοι που χωρούν εντός αυτής της ταμπέλας-ανθρωπότυπου ανταποκρίνονται αποκλειστικά σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά.

Ο hipster, μια λέξη που επιχειρεί να περιγράψει εκείνο το Εγώ το οποίο φιλοδοξεί να δημιουργήσει κοινωνικές τάσεις και μόδες, κι αν δε δημιουργήσει τουλάχιστον να ηγηθεί, και να αφηγηθεί, μέσω της ύπαρξης του της ίδιας όπως αυτή ακριβώς δηλώνεται και μέσω της αμφίεσης, το story εκείνων των πραγμάτων τα οποία αξίζουν της προσοχής μας, σήμερα μάλιστα ζούμε στην πλάνη πως οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας αξίζει της προσοχής μας, μοιάζει να είναι εκείνος στον οποίο απευθύνεται ο Steve McQueen στην ταινία του Shame.

Η ταινία επιχειρεί μια κριτική του δεύτερου τύπου Εγώ όπως αποδόθηκε αμέσως πιο πάνω, μια κριτική που φιλοδοξεί να προσφέρει μια πιο ρεαλιστική ματιά πάνω στο θέμα σε σχέση με τη υπερμεγέθη φούσκα που μας προσέφερε  με αυτάρεσκο τρόπο ο Bret Easton Ellis με τον «ψυχωτικό του Αμερικάνο». Η ταινία του McQueen πάντως, μάλλον πως είναι ένας αυτοαναφορικός μονόλογος.

Ο McQueen επιθυμώντας να πουλήσει το προϊόν που κατασκεύασε επιχειρεί πρώτον να κεφαλαιοποιήσει την υπεραξία του πορνό, ακολουθώντας τα χνάρια του Steven Sondeberg και του The Girlfriend Experience μεταξύ πολλών άλλων και δεύτερον, σχεδόν νομοτελειακά θα έλεγε κανείς, «φορτώνει» την ταινία με τις γνώριμες υπερβολές στην δραματοποίηση. 

Το πορνό δεν αποτελεί μονάχα μια βιομηχανία πιο επικερδής ακόμα και από το ίδιο το Hollywood αλλά έχει καταφέρει επιπλέον να εισχωρήσει στο συλλογικό φαντασιακό εισερχόμενο πλέον στην καθημερινότητα μας· το μπαμ για εμάς συνέβη τον καιρό της Τζούλιας. Κατά συνέπεια, το πορνό είναι πρώτης τάξης υλικό για την παραγωγή επικερδών προϊόντων όπως π.χ. τηλεοπτικών προγραμμάτων, φιλμ, video clip κτλ. Η «νοσοκόμα» guest star στην τηλεοπτική παραγωγή του Mega Οι Κηπουροί, εκπομπή που ασχολείται με κηπουρικές εργασίες, αποτελεί δηλαδή απαραίτητο συστατικό της εκπομπής. Η διακειμενική αναφορά στο πορνό λειτουργεί κατά τον ίδιο τρόπο με το comic relief σε μια ταινία δράσης, εξιτάρει τις αισθήσεις κατευθύνοντας την σκέψη προς κάτι γνώριμο και οικείο στην καθημερινότητα του θεατή. 

Όσον αφορά τα διάφορα σεναριακά τεχνάσματα στις δραματουργικές κορυφώσεις της ταινίας, εδώ δε χωράει και πολύ συζήτηση: πρόκειται για κάτι τόσο γνώριμο όσο και το happy end σε μία ακόμη κακόγουστη κινηματογραφική ταινία για τις μάζες.