 |
| Allan Hise - Jewish cemetery |
“Ζούμε στην Εποχή του Πτώματος, της Κωματώδους Κατάστασης και της Χίμαιρας. Αυτό που είναι σημαντικό τώρα, δεν είναι τόσο πολύ αυτό που συνιστά τη ζωή, αλλά μάλλον τι εννοούμε με τον θάνατο. Τα νεκρά σώματα δεν αποσυντίθενται (αν πλαστικοποιηθούν), τα νεκρά σώματα μπορεί να επανέλθουν (αν διατηρηθούν σε κρυογονικές συνθήκες). Και τα σώματα σε κωματώδη κατάσταση μπορούν να διατηρηθούν στη ζωή με υποστηρικτικά συστήματα. Τα σώματα γίνονται όλο και περισσότερο υβριδικά συστήματα ανθρώπου - μηχανής. Οι μεταβατικοί χώροι πολλαπλασιάζονται εκεί όπου νέα σύνορα και όρια συνεχώς επανασχηματίζονται, επανακατασκευάζονται και επαναξιολογούνται. Τα σώματα είναι ασαφή. Η Fractal και Phantom Σάρκα, πολλαπλασιάζεται. Δεν ξέρουμε αν είμαστε εδώ ή εκεί, αν είμαστε ζωντανοί ή νεκροί και ίσως αυτό δεν θα αποτελεί πια σημαντική διαφοροποίηση!”
Stelarc, συνέντευξη στην Άννα Χατζηγιαννάκη
“You know, Plato says philosophy’s a meditation on and a preparation for death. By death what he means is not an event, but a death in life because there’s no rebirth, there’s no change, there’s no transformation without death, and therefore the question becomes: How do you learn how to die? Of course Montaigne talks about that in his famous essay “To Philosophize Is to Learn How to Die.” You can’t talk about truth without talking about learning how to die because it’s precisely by learning how to die, examining yourself and transforming your old self into a better self, that you actually live more intensely and critically and abundantly. So that the connection between learning how to die and changing, being transformed, turning your world upside down, inverting your world the way in which that famous play by Ludwig Tieck** highlights so that you actually are in a different kind of zone, you have a new self.” […]
“The conversation with the dead is one of the great pleasures of life. My God, somebody who is sitting there reading Chekhov, Beckett, reading Toni Morrison – you are not in any way dead, in many ways you are intensely alive. I mean, when my dear brother Simon reads Wallace Stevens in his wonderful book Things Merely Are, he’s very much alive. It’s impossible to be dead and dull reading Wallace Stevens’s intricate and subtle plays of mind. So it’s true that you might be socially isolated because you’re in the library, at home and so on, but you’re intensely alive. In fact you’re much more alive than these folk walking the streets of New York in crowds, with no intellectual interrogation and questioning going at all. But if you read John Ruskin, or you read Mark Twain, or, my God, Herman Melville, you almost have to throw the book against the wall because you’re almost so intensely alive that you need a break! It’s time to take a break, get a little dullness in your life, take Moby-Dick and throw it against the wall the way Goethe threw von Kleist’s work against the wall. It was just too much.”
Cornel West
