Επιστροφή στη Ρουμανία ΙΙΙ

Είναι Κυριακή πρωί όταν ξεκινάμε με τα πόδια για το γειτονικό δημοτικό σχολείο. Σήμερα είναι μια σπουδαία μέρα για την πολιτική ζωή της χώρας, που λέει ο λόγος βέβαια.Το δημοψήφισμα που ετοίμασε η κυβέρνηση του Βίκτορ Πόντα σχετικά με την αποπομπή του πρόεδρα Μπασέσκου αναμένεται να αφήσει το κοινό εντελώς αδιάφορο. Η Ρουμανία έχει εισέλθει κι αυτή με τη σειρά της, με αρκούντως τεχνητό τρόπο είναι η αλήθεια, σε περίοδο πολιτικής αστάθειας. Αφθονούν πλέον οι ίντριγκες, οι πολιτικές κόντρες και τα ανούσια τηλεοπτικά ντιμπέιτ. Αν θέλουμε να φθάσουμε κάποτε και στην ουσία του ζητήματος θα λέγαμε πως ανακαλύπτοντας κατά βούλησιν pretexts επιχειρείται μια εκ νέου μοιρασιά-λεηλασιά στους κόλπους της Ρουμάνικης εξουσίας. 

Ο Πόντα διψά για εξουσία· pedigree με μηδαμινό χρόνο εργασίας στoν έως τώρα περίπατο στο πάρκο της ματαιότητας που ονομάζεται "Η Ζωή ενός Πόντα", σχετικά σύντομος περίπατος άλλωστε καθώς είναι μόλις 40 ετών, εσχάτως κατηγορούμενος για χοντρή λογοκλοπή στη διατριβή του, διατριβή με επιβλέποντα 'καθηγητή' τον τιτάνα της πολιτικής Adrian Năstase, πρωθυπουργό της Ρουμανίας από το 2000 έως το 2004 και προσφάτως φυλακισθέντα για ζητήματα διαφθοράς*, αόρατος μεταπτυχιακός φοιτητής σε ένα πανεπιστήμιο της Ιταλίας το οποίο μέσω του πρύτανη του ενημέρωσε τον κόσμο όλο πως ουδέποτε κάποιος Πόντα εγγράφηκε στο ίδρυμα, ο Πόντα ήρθε για να μείνει.

Ο Πόντα, δυστυχώς για τους Ρουμάνους, είναι ένα μανιασμένο για εξουσία άλογο που αναμένεται να ταλαιπωρήσει (να γονατίσει για να το πούμε καλύτερα) τους Ρουμάνους υπήκοους για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα ραγίζοντας λίγο ακόμη τον ήδη ραγισμένο κοινωνικό ιστό μιας χώρας που βρίσκεται σε βαθιά αξιακή κρίση έπειτα από το χιλιοτραγουδισμένο 1989. Προηγούμενως, είχαν άλλα σοβαρά προβλήματα φυσικά. Ετούτο το άλογο λοιπόν, είναι σημαντικό να το αναφέρουμε, δεν καταφέρνει να σταθεί στο ύψος του αξιώματος του ούτε ακόμα κι όταν κάνει ένα σύντομο περίπατο μπροστά στις κάμερες καθώς πάει να ρίξει τη ψόφο του. Το είδα με τα μάτια μου, καρφωμένα στην οθόνη καθώς ήταν· οι ώμοι του γυρτοί, η λεκάνη πηγαινοερχόταν δεξιά κι αριστερά κατά βούλησην, τα πόδια ανοικτά αρκετά ώστε να σχηματίσουν το βηματισμό του λεγόμενου κάγκουρα. Αυτό που είδα δηλαδή δεν ήταν ο βηματισμός ενός επικεφαλής κράτους μα το αντιαισθητικό σούρσιμο ενός ανθρώπου που δεν κατάφερε ποτέ να μάθει απολύτως τίποτα. Ήταν πανθομολογουμένως ένα θλιβερό θέαμα.

__

Το δημοτικό σχολείο βρίσκεται σε μια κατάσταση γύρω στο μέτριο. Εξωτερικά παρατηρείται μια σχετική αποσύνθεση· κατά τόπους ξεφλουδισμένο, έχει να πέσει βαφή μπόλικα χρόνια. Ένα παρατημένο σαράβαλο αμάξι βρίσκεται στην αυλή που ευτυχώς δροσίζεται από ψηλά, καλοστεκούμενα δέντρα. Στο εσωτερικό του κτιρίου, δεξιά από την κύρια είσοδο, ένα παμπάλαιο φθηνιάρικο έπιπλο φιλοξενεί την τροπαιοθήκη του σχολείου. Φωτογραφίες μαθητών που φορούν παραδοσιακές σχολές κοσμούν τον απέναντι τοίχο. Οι πόρτες που οδηγούν στα μαθητικά ενδότερα είναι σε κακό χάλι· γυαλί καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας που συμπληρώνεται από ξεφτισμένο ξύλο σε χρώμα ανοιχτό πράσινο. Το σκηνικό θύμιζε άλλη δεκαετία, θα μπορούσε να γράψει κανείς. Αρνούμαι να το γράψω. Γιατί, μήπως δεν είναι κομματάκι γελοίο να γράφουμε πως η Ελλάδα επιστρέφει στην τάδε και στη δείνα δεκαετία επειδή, απλά, νοιώθουμε ανίσχυροι να αναμετρηθούμε με το τέρας όπως αυτό ξεπήδησε από τον κόρφο μας εν έτει, αλλά και με όρους και χαρακτηριστικά, 2012; 

Το σκηνικό ελεγχόμενης παρακμής που χαρακτηρίζει το χώρο γνωρίζει όμως και μία εξαίρεση. Για την ακρίβεια δύο, όσες κι οι πόρτες που οδηγούν στα έγκατα του γραφείου του διευθυντή αλλά και του γραμματέα του σχολείου. Ολοκαίνουργιες, αστραφτερές, ακριβές, ασφαλείας· είναι οι ξύλινες πόρτες που θες να έχεις στο σπίτι σου αν κατοικείς στο κέντρο της Αθήνας.

Βλέπετε, εδώ στη Ρουμανία οι ανισότητες, όχι απλά υπάρχουν, βγάζουν μάτι. Οι ανισότητες πρέπει να βγάζουν μάτι. Οι ανισότητες οφείλουν να βγάζουν το μάτι του άλλου.

*Τρελά γλέντια· υποτίθεται πως έστρεψε ένα όπλο προς την κεφάλα του και πυροβόλησε όταν οι μπάτσοι έφθασαν στην εξώπορτα του σπιτιού του ώστε να τον οδηγήσουν ήσυχα ήσυχα (εννοείται) στης φυλακής τη σχετική άνεση αν είσαι ένας ακόμη Τσοχατζόπουλος και πάνω δηλαδή. Αυτό το πανηγυράκι φυσικά  στήθηκε ώστε να σταλεί απευθείας σε νοσοκομείο.