Βρισκόμαστε μόλις δευτερόλεπτα πριν αποβιβαστούμε στην προβλήτα και η πρώτη εικόνα που αντικρύζω είναι ένα πιτσιρικάκι να κάνει βουτιές από μια ξύλινη σαν εξέδρα, λίγο πιο πέρα απ' όπου δένει το καράβι. Έχουμε φτάσει πια στον προορισμό μας που δεν είναι άλλος από την κοινότητα του Sfântu Gheorghe που βρίσκεται στον τρίτο παραπόταμο του Δούναβη. Απ' εδώ, η Μαύρη Θάλασσα, γραμμή τερματισμού του ποταμού, βρίσκεται πλέον μια ανάσα.
Τουριστικός προορισμός εδώ και κάποιο καιρό, η εικόνα ενός ευπαρουσίαστου και τακτοποιημένου κέντρου του οικισμού δε ξαφνιάζει. Επιπλέον, δεκάδες βάρκες αράζουν νωχελικά δεμένες στο λιμανάκι. Περπατάμε για λίγο σε πλακόστρωτο έδαφος, κι η απουσία ενός gift shop γίνεται γρήγορα αισθητή. Τρία με τέσσερα μαγαζιά με ξύλινους πάγκους προσφέρονται για φαγητό και μπύρα. Άλλα τόσα μίνι μάρκετ παρέχουν τα βασικά. Ολόκληρος ο οικισμός έχει δρόμους στρωμένους από άμμο, στις δύο άκρες φυτρώνει λίγη άγρια πρασινάδα. Ένα βυτιοφόρο ρίχνει νερό στην άμμο ώστε να μην μας κάνει τη ζωή αφόρητη ο άνεμος, όποτε το θυμάται όπως θα διαπιστώσουμε αργότερα. Έξω από ένα μίνι μάρκετ πια, βρισκόμαστε ακόμα κοντά στο λιμανάκι, ένα άλογο καταπίνει ανέμελα πρασινάδα. Χρώματος καφέ και με βαριεστημένη διάθεση, δε φαίνεται να στέκει παράταιρο σε ένα μέρος σαν κι αυτό που πρόκειται να με φιλοξενήσει. Εδώ, στις εκβολές του Δούναβη, το ζωϊκό βασίλειο προστατεύεται από την Unesco· όσο για τα μέλη του ανθρώπινου βασίλειου, αυτά κάνουν ότι μπορούν.
No comments:
Post a Comment