31.7.24

Summer Pop

 


 STAY BRAVELY AT THE SURFACE?

Καθόλου δεν μετάνιωσε, αντιστάθηκε, δεν λύγισε, δεν πρόσφερε στην Λίνα ότι πίστεψε πως του ζητούσε, μια cheesy ατάκα δηλαδή, τύπου Bridget Joness Diary, είδαν την ταινία μαζί σε dvd, η Λίνα μόνη της ξανά, όπως και το sequel, την συνόδευσε επίσης στο Sex & The City, για την 2η, μισή από την 3η, σεζόν, η Λίνα παρακολούθησε όλα τα (ενενήντα τέσσερα) επεισόδια,

θεωρούσε προπατορικό αμάρτημα ο Σάγκυ, για μια -εν δυνάμει- cool ρομαντική σχέση, ένα εκ των δύο συντιθέμενων μερών να συμβάλλει εκουσίως στην δημιουργία μιας άκυρης corny Jones in a Rom-Com City ατμόσφαιρας,

δεν του το συγχώρεσε ποτέ (η Λίνα), που δεν ενέδωσε ποτέ (ο Σάγκυ)·

 

άναψε ένα Winston, τράβηξε μια τζούρα από το μελτεμοδερμένο τσιγάρο του, έτριψε το δέκα ημερών μουσάκι του, εξού και τριψομούσης,

όπως τον πείραζε η κοπέλα του καμιά φορά, όταν βρίσκονταν μόνοι τους, έτσι νόμιζε, δεν ήταν άγνωστο το παρατσούκλι στην Μαριάνθη, την Δανάη, και την Τζο, την οικογένεια της Λίνας, φίλους και φίλες, γνωστές γνωστούς, δύο συμφοιτήτριες, μία γειτόνισα, την κυρία στο ταμείο στο παντοπωλείο, όπου τριψομούσης, βάλε «κουλτουροσυμφορά»,

η Λίνα άκουγε στο repeat το hit των Locomondo, του ρέγκε συγκροτήματος από την Αθήνα, αγόρασε το άλμπουμ τους σε πειρατικό cd (5 ευρώ) από πλανόδιο πωλητή, Νιγηριανό (για λόγους μάρκετινγκ, έλεγε Τζαμάικα), έκανε ποδαράτο καθημερινά την διαδρομή Πλάκα-Σύνταγμα-Εξάρχεια-Κολωνάκι με τσάντες γεμάτες από cd made in Bulgaria,

 

«δεν κάνει ψύχρα στην Ελλάδα
κρύο δεν έκανε ποτέ
σώπα απόψε για να νιώσεις
ξέρω πως το θέλεις βρε

απ' την άβυσσο της σκέψης

στα λιβάδια της χαράς 

είναι ένα διακοπτάκι

άμα θέλεις το γυρνάς

 τούτη η φάση θέλει πάρτυ
χορό, κοκτέιλ, και φωνές
όχι
coolάτη πασαρέλα
και κουλτουροσυμφορές»

 

στέγνωνε την πλάτη της με την πετσέτα, επίσης τα πόδια της, όρθια δίπλα από τον φίλο της που χάζευε καθήμενος τον πισινό της, ανορθωμένος, στρόγγυλος, σφιχτός, και τροφαντός, ήταν το πλέον σέξυ μέρος του σώματος του κοριτσιού του, η οποία,

αν και έβλεπε φανατικά το Sex & The City δεν ήταν σέξυ γιατί, πολύ απλά, η Λίνα ούτε ένοιωθε, ούτε ήθελε να είναι σέξυ, δεν είχε ανεπτυγμένο σέξινες, όπως και ο Σάγκυ άλλωστε, ταυτιζόταν, το ζευγάρι, με τις μπλα μπλα περιπέτειες του Jesse και της Céline, πρώτη φορά καλοκαίρι στην Βιέννη Before Sunrise, ακολούθως στο Παρίσι Before Sunset, στις αγαπητές στους σινεφίλ κύκλους νεανικές ταινίες του Richard Linklater, αφορούσε, το σέξινες, συνδεόταν, με αλλότριες κοινωνικές ομάδες,

παραδείγματος χάριν, συνομήλικους που έκλειναν δωμάτιο για διακοπές σε Μύκονο, Σκιάθο, Κω, Χαλκιδική, έξαλλα εισαγόμενα τουριστικά πλήθη που ξέδιναν στον Κάβο της Κέρκυρας, στον Λαγανά στην Ζάκυνθο, στον Πλατανιά Χανίων, τους τηλεθεατές της λαοφιλούς δραματικής τηλεοπτικής σειράς του MEGA, Το σημάδι του έρωτα, ο Κώστας (Στράτος Τζώρτζογλου) τα έχει με την σέξι Τζένη (Τζένη Μπότση) αλλά γουστάρει την χωριάτισσα κουνιάδα του Βάνα Μπάρμπα (το σίριαλ εμπεριέχει τοποθέτηση τριών συμβόλων του σεξ σε τολμηρές σκηνές σε στάβλους, κρεβάτια ξενοδοχείων, κτλ.),

δεν την είχε ρωτήσει, δεν τον είχε πληροφορήσει, αν είχε σημείο αναφοράς πάνω στο σώμα του, δεδομένου ότι είχαν μεσολαβήσει εκατόν εξήντα εννέα χρόνια από τότε που ο Justus Freiherr von Liebig, ιδιοφυής Γερμανός χημικός, τοποθέτησε λεπτή στρώση ασημιού πάνω στο γυαλί με την χρήση νιτρικού άργυρου, είχε ως αποτέλεσμα την μαζική παράγωγη φθηνών καθρεπτών, έτσι ώστε κάθε σύγχρονο διαμέρισμα να διαθέτει περισσότερους του ενός, δεν την κάκιωνε την Λίνα,

πόσο μάλλον που δεν ήταν σίγουρος αν, και κατά πόσον, ήταν cool που το αγαπημένο μέρος του σώματος της κοπέλας του ήταν ο κώλος της,

προηγούνταν βέβαια το χαμόγελο της, όταν την έφερνε στην σκέψη του, ήταν όμως διάθεση, vibe, στάση ζωής, το γέλιο της δεν ήταν από δέρμα και οστά, δεν ήταν σάρκινο, δικαιολογούσε, περαιτέρω, τον εαυτό του μέσω Ευανθίας (φίλη της Λίνας), είχε –δις- αναφερθεί δημοσίως στον Κάρολο (φίλος του Σάγκυ) ως «ο ωραιότερος κώλος της Αθήνας», ο Σάγκυ με την σειρά του ανακήρυξε –ιδιωτικώς- τα πλούσια χείλη της Ευανθίας «το ωραιότερο κόκκινο κραγιόν του Pop», και πήγε λέγοντας, μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής θερμόσφαιρας, το τέταρτο στρώμα της ατμόσφαιρας της Γης σε ύψος 80 - 90 χιλιόμετρα, η θερμοκρασία αυξάνει αλματωδώς μέχρι τα 400 - 500 χλμ., ακολουθεί η εξώσφαιρα, το πέμπτο και τελευταίο, το ανώτατο στρώμα της ατμόσφαιρας, επεκτείνεται μέχρι το κοσμικό διάστημα με το οποίο και βαθμιαία αναμιγνύεται, προσγειωμένη, πίσω στο έδαφος της Γης,

η Λίνα, είχε πακετάρει τρία μαγιό για τις διακοπές στην Ρόδο, εκείνη την μέρα επέλεξε ένα μαγιό σλιπ σε κλασική γραμμή, ολόκληρο από πίσω, με σταθερά πλαϊνά και ελαφρώς ψηλόμεσο, χρώματος φλοράλ, το αγόρι της πίστευε πως δεν αναδείκνυαν ικανοποιητικά τον πισινό της, έδειχνε σούπερ μέσα από στενό φόρεμα και κοτλέ παντελόνι σε στενή γραμμή, έκλεισε τα μάτια του, την φαντάστηκε με hyper sexy Brazilian μαγιό, ακολούθησε sexy μπικίνι με κορδόνια, η Λίνα, βέβαια, δεν θα άφηνε συνειδητά μέρος των οπισθίων της ακάλυπτο, καμιά κοπέλα της φάσης τους τους δεν φορούσε βραζιλιάνικα, πόσο μάλλον string (vulgar αλλά sexy κατά Σάγκυ, πρόστυχα σύμφωνα με τη Λίνα), αντιστοιχούσαν, ταίριαζαν, αναλογούσαν, στις ψηλομύτες mainstream γκόμενες της Γλυφάδας, τα λαϊκά κορίτσια που ζούσαν, και ονειρεύονταν με νάζι, κάπου στο Μπουρνάζι, στον κοινωνικό τους κύκλο επιτρέπονταν το κλασικό μπικίνι, ολόσωμο μαγιό, topless επίσης,

όσο για τα indie αγόρια, απαγορευόταν αυστηρά ο τραγέλαφος του κάγκουρα, δηλαδή το σωβρακομαγιό, φορούσαν, συχνά μονόχρωμη, βερμούδα (σπανιότερα σορτς), ιδανικά δεν θα ‘πρεπε να δείχνει ιδιαίτερα καινούργια,

τέλος, ο γυμνισμός, δεν ήταν για όλους, ούτε όμως κατακριτέος, αλλά αποδεκτός, συσχετιζόταν με το ελεύθερο κάμπινγκ, την ελευθεριότητα, την επαφή με την φύση, και, κυρίως, μια υγιή, ακομπλεξάριστη, σχέση με το σώμα, το οποίο,

...στέγνωνε από το νερό της θάλασσας η Λίνα, την πλάτη της, τα πόδια της, στεκόταν όρθια δίπλα από τον φίλο της, χάζευε τον πισινό της,

έως ότου δηλαδή αποσύρει απότομα το βλέμμα από την πίσω της όψη, ελπίζοντας, υποσυνείδητα, να γλύτωνε την κατηγόρια, την ίδια που εκείνος σε ανάλογη περίπτωση θα εξαπέλυε με άνεση προς κάποιον φίλο, χαριτολογώντας περισσότερο, σοβαρολογώντας αν επρόκειτο για κάποιον άκυρο,

-                                                 «επιφανειακός».

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

30.7.24

Summer Pop

 

 Possibles

Λιάζονταν στην παραλία, νωρίς το απόγευμα, το προηγούμενο βράδυ, χορτάτοι από την ψαροταβέρνα, η παρέα το πέρασε στο σπίτι, όπου, ήπιαν λίγο ακόμα αλκοόλ, κουβέντιασαν όσο μπορούσαν περισσότερο, έπεσαν για ύπνο σχετικά νωρίς,

η Λίνα αγκάλιαζε τα γόνατα της πάνω σε μία ψάθα, την είχε αγοράσει στην Ερμού, ο Σάγκυ καθόταν οκλαδόν, σε μια πετσέτα χρώματος σομόν, συνόδευε το Marie Claire του τεύχους του Ιουνίου, την είχε βουτήξει μέσα από την τσάντα θαλάσσης της μητέρας του,

«αυτή τι είναι;» τον ρώτησε,

«άκυρη… είναι προφανές, φοράει λεοπάρ μαγιό»,

«δεν την λες και άσχημη πάντως ε; 35άρα ξανθιά με ωραίο σώμα, μεγάλο στήθος, είναι και 1,80 και βάλε ύψος ξέρω γω...»,

«cool και λεοπάρ δεν πάνε μαζί, εκτός πια αν μιλάμε για punk τραγουδίστρια στην Νέα Υόρκη το 1980, αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να βλέπει reality shows»,

«επειδή δεν θα σου καθόταν δεν σημαίνει ότι είναι άκυρη σώνει και καλά»,

«δεν πηγαίνω με ψηλότερες, πόσο μάλλον με άκυρες ψηλότερες»,

«καλά καλά... δεν θα γύριζαν να σε κοιτάξουν οι ψηλότερες ούτως ή άλλως... αυτός εκεί τι σου λέει;»

«Βόρειος τουρίστας εξηντάρης ασπρουλιάρης με δύο μπάλες ποδοσφαίρου σφηνωμένες μέσα στην κοιλιά, ο ορισμός του άκυρου»,

«οκ, δεν θα διαφωνήσω, ο ψηλός στο βάθος με το σκούρο γκρι μαγιό βερμούδα που βλέπουμε την πλάτη του, πώς τον κόβεις;

«κλασική περίπτωση άκυρου, μόλις έθαψε το τσιγάρο του στην άμμο»,

«τον Κέιβ σου έδειξα, δεν ξέρω αν το κατάλαβες...»

«ναι ε;... δεν τον γνώρισα από μακριά»,

«εντάξει εντάξει, για πες μου τώρα, γίνεται να αλλάξει κάποιος κατηγορία

«σε κάποιες περιπτώσεις, ναι»,

«όπως

«εεεε.. ο Λουίς Φίγκο ήταν θεός για τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα και έγινε για πάντα άκυρος όταν πήρε μεταγραφή για την Ρεάλ»,

«μμμ... οκ, και εγώ τι είμαι; αν ήμουν άκυρη λογικά δεν θα τα είχες φτιάξει μαζί μου»,

«είσαι cool, όπως όλοι μας, και οι δέκα δηλαδή, είμαστε cool, ευτυχώς να λέμε που δεν μας κουβαλήθηκε κάποιος άκυρος» απάντησε διεκπεραιωτικά ο Σάγκυ,

«οοοκκκέει... και δεν μου λες, καμιά θεά ξέρεις; για θεό δεν ρωτάω γιατί μάλλον δεν θα χεις κανέναν τόσο ψηλά»,

«ο Morrissey, η PJ Harvey, ο Jim Jarmusch, o Woody Allen είναι θεοί... ααα ναι, και η Nicole Kidman στο Eyes Wide Shut,[1] ο ορισμός της θεάς...»,

«ο Γούντυ Άλλεν είναι πέφτουλας και ο Μορισέι μεγάλη ψωνάρα, όσο για την Νικόλ, κρυόκωλη Αυστραλέζα, σόρυ κιόλας αν στο χαλάω... ανάμεσα μας δηλαδή δεν βρίσκεις θεούς ή... θεές ας πούμε;»

«όχι δεν βρίσκω»,

«τότε λοιπόν θα σε χωρίσω να βρω κάποιον που δεν θα τσιγκουνεύεται να μου προσφέρει την θέση της θεάς στην ζωή του», η Λίνα σηκώθηκε, περπάτησε στην άμμο αναπηδώντας ελαφρά, μπήκε στην θάλασσα,

«ότι θες κάνεις...» μονολόγησε ο Σάγκυ αφότου την είδε να βουτάει στο νερό, άφησε το σώμα του να πέσει προς τα πίσω, ξάπλωσε ανάσκελα πάνω στην πετσέτα, είχε παίξει, απρόθυμα εκείνη την φορά, το αγαπημένο του παιχνίδι, όπως το ξεπατίκωσε από την ταινία The Pregnant Widow, βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα του Άγγλου συγγραφέα Martin Ames:

-       

 “… Dud, Possible, Vision.

How many hours, how many very happy hours Keith Nearing, had spent, with his mother Tina, playing Dud, Possible, Vision, in the coffee bar.

-        What about those two over there by the jukebox, Mum?

-        The boy or the girl? … Mm. Both of them are Low Possibles.

-        And they graded not just strangers and passers-by but everybody they knew. One afternoon, as Tina ironed, it was asserted by him, and confirmed by her, that Violet was a Vision—fit to take her place alongside Nicholas. And Keith, who was eleven, said,

-        Mum? Am I a Dud?

-        No, dear. Her head went back an inch. No my love. You’ve got a face face, that’s what you’ve got. It’s full of character. You’re a Possible. A High Possible.”

 

 

 

 

 

 

 



[1]Το ερωτικό θρίλερ του Stanley Kubrick κυκλοφόρησε στις 16 Ιουλίου του 1999, πρόκειται για την τελευταία ταινία του σκηνοθέτη ο οποίος απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς έξι μέρες μετά το final cut.