ΔΙΑΓΟΡΑΣ
Λίγα λεπτά απέμεναν για την προγραμματισμένη αναχώρηση του πλοίου της γραμμής, από το λιμάνι του Πειραιά προς Ρόδο, οκτώ λεπτά πριν από τις 20:00, στέκονταν ανήσυχοι στην πρύμνη του καραβιού, ιδρωμένοι οι μισοί, αγχωμένοι όλοι, ατένιζαν την πολύβουη προβλήτα του λιμανιού, τέλος στην αγωνία έδωσε η φωνή της Τζο όταν εντόπισε τον Καρακάξη, ο οποίος,
με την βοήθεια του ταξιτζή, ξεφόρτωσε από το πορτμπαγκάζ δύο βαλίτσες με ροδάκια, μια μεγάλη για τα ρούχα (περιείχε επίσης ένα Nokia 3310 με έξι αναπάντητες κλήσεις), μια μικρή για τα βινύλια, εν μέσω επιδοκιμασιών, επιφωνημάτων ανακούφισης της παρέας, κανείς άλλος δεν είχε πάνω του κλειδιά του εξοχικού του, όπως κάθε φορά που η επιπολαιότητα του προκαλούσε προβλήματα στον ίδιο, αλλά και στους γύρω του, έφαγε κράξιμο, πόσο μάλλον που δεν δίστασε να μοιραστεί τον λόγο της αργοπορίας του,
«κόντεψες να χάσεις το πλοίο για να διαλέξεις βινύλια για λίγες μέρες διακοπών ρε ποζερά;» έχωσε ο Κέιβ από το ένα μέτρο και ογδόντα έξι εκατοστά, ζύγιζε εβδομήντα δύο κιλά, η κορμοστασιά του, το μακρύ πρόσωπο, το ξεπατίκωμα κάποιων κινήσεων, συν το γεγονός ότι ανέφερε τον ροκ μουσικό από την Αυστραλία σε κάθε συζήτηση που αφορούσε, ενίοτε δεν αφορούσε, την μουσική, του είχαν χαρίσει το παρατσούκλι που το έβρισκε κολακευτικό, ο Τάσος ένοιωθε λίγο περήφανος,
«σιγά που δεν θα ‘παιρνα τα βινυλιάκια μου μαζί, εδώ κουβαλάω και εσένα σπίτι μου...» απάντησε ο Καρακάξης από το 1,63 και τα 50 κιλά ώστε να τον κάνει να νοιώσει βάρος,
«ελπίζω τουλάχιστον να έφερες και τίποτα από Birthday Party…» συμπλήρωσε συγκαταβατικά ο φιλοξενούμενος που, πράγματι, ένοιωσε για μια στιγμή εξτρά,
«έτσι θα σ’ άφηνα;» έκλεισε κεφάτα την υπόθεση, με χαμόγελο συμφιλιωτικό, ο οικοδεσπότης·
ταξίδευαν με τον ΔΙΑΓΟΡΑ, το επιβατικό πλοίο της Blue Star Ferries κατασκευάστηκε στην Ιαπωνία το 1989, με ολικό μήκος 141,54 μέτρα, πλάτος 23 μέτρα, και μεταφορική ικανότητα 1.260 επιβατών, 70 φορτηγών και 90 Ι.Χ. αυτοκινήτων, ξεκίνησε τα δρομολόγια στα Δωδεκάνησα το καλοκαίρι του 2004,
οι μοκέτες του έδειχναν νορμάλ, φιλικότερες από την θρυλική λίγδα της τσόχας blue ρολό του στόλου της ANEK LINES[1], το air condition δεν εξανάγκαζε τους επιβάτες, τότε ακόμη, να φορούν ζακέτα ή μπουφάν, η λέξη καμπίνα δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο τους, την έβγαλαν, λοιπόν, στο σαλόνι με διαλείμματα για τζούρες από νικοτίνη στο κατάστρωμα (επαναβαπτίστηκε, είκοσι χρόνια αργότερα, σε «υπαίθριο καθιστικό», υπακούοντας στην υπαρξιακή ανάγκη της εποχής του μαζικού τουρισμού για μετωνυμίες), άλλοι κάπνιζαν με τον καφέ και το ποτό το Σαββατόβραδο, ορισμένοι καθημερινά, ο Μπακού, λόγω τρομπέτας, η Τζο και η Δανάη, για λόγους υγείας, δεν έβαζαν τσιγάρο στο στόμα τους ,
δεκαπέντε, αρκετές, οι ώρες του ταξιδιού, μια κάποια αμηχανία,
παρότι όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους (με την εξαίρεση της Μαρού, ή Ραλλού), δεν ένοιωθαν πολύ ομάδα, από την ίδια φάση, ήταν όμως παρέα μιας χρήσης κατά βάση, των διακοπών του Αυγούστου του 2004,
η Λίνα, το Λινάκι (ζευγάρι με τον Σάγκυ), είχε κολλητή την Μαριάνθη, κανόνιζε να βγαίνουν την Παρασκευή ή Σάββατο το βράδυ με την Τζο και την Δανάη στο Pop, όπου θα ήταν δύσκολο να μην πετύχουν τον Καρακάξη (κανόνιζε επίσης με Τζο Δανάη), αλλά και τον Κέιβ, που τελευταία τον συνόδευε και ο Αριστομένης, είχε επιστρέψει από την Γερμανία, ο Μπακού εμφανιζόταν αραιά και που, όπως και η Μαρού, ή Ραλλού, ανυπόμονα, λοιπόν, αναδείχτηκαν στο πλοίο οι αντιθέσεις, τα dynamics,
το Λινάκι θα άραζε πολύ με την Δανάη και την Τζο, ξενερώνοντας την καλύτερη της φίλη, πόσο μάλλον που υπόβοσκε ανταγωνισμός με εκείνη και την Τζο, η Μαριάνθη είχε τελειώσει την δραματική σχολή της Δήμητρας Χατούπη Δήλος, δεν είχε ωστόσο ξεκινήσει να εργάζεται, κόρη ερευνήτριας στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (Ε.Κ.Κ.Ε.), αγαπούσε το κλασικό ρεπερτόριο, Μολιέρος, Τσέχωφ, Άουγκουστ Στρίντμπεργκ,
η Τζο, απόφοιτος της θεατρικής σχολής Αρχή της Νέλλης Καρρά, είχε προλάβει να συμμετάσχει σε τρεις παραστάσεις, η τελευταία στα πλαίσια του Pocket Theatre Festival στο Θέατρο ΦΟΥΡΝΟΣ όπου ανέβηκε ένα έργο του Samuel Beckett με σχετική επιτυχία, δεν είχε σχέση με εισιτήρια και εισπράξεις, την Τζο ενδιέφερε ο πειραματισμός, τον Σεπτέμβριο, μετά τις διακοπές, θα προβαλλόταν στο BIOS το Skylight, ένα αστικό ποίημα της καλλιτεχνικής ομάδας Temp. th, με άξονα τις 6 αισθήσεις, μια δυναμική video performance στην οποία είχε συμβάλλει και η ίδια...
[1]Η εταιρεία ιδρύθηκε στις 10 Απριλίου του 1967, η ΑΝΕΚ ήταν η πρώτη εταιρεία λαϊκής βάσης σε παγκόσμιο επίπεδο, από τον Δεκέμβριο του 1998, με την εισαγωγή της στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών, διασφάλισε την ανοδική της πορεία και συνέχισε να επενδύει στην ανάπτυξή της, τον Δεκέμβριο του 2008 βραβεύτηκε ως «H Καλύτερη Εταιρεία της Χρονιάς για την επιβατηγό ναυτιλία», ο στόλος της ήταν 10 επιβατηγά οχηματαγωγά πλοία, εξυπηρετούσαν 23 προορισμούς στην Κρήτη, το Αιγαίο, το Ιόνιο και την Αδριατική, το 2022 η Attica Group (as of June 2019, the Hellenic Financial Stability Fund held 26% of outstanding common shares while the remaining 74% was held by the private sector), κατέχοντας ήδη τις Superfast Ferries, Blue Star Ferries και Hellenic Seaways εξαγόρασε το 100% της ΑΝΕΚ.
No comments:
Post a Comment