Summer Pop

 

  ΑΚΥΡΟΣ, COOL, ΘΕΟΣ-ΘΕΑ

«Έτσι που λες, όταν τον βλέπεις να κάθεται στην παραλία σιωπηλός, δήθεν σκεπτικός, εκείνος να ξέρεις βάζει τους ανθρώπους σε κουτάκια, τον εαυτό του τον κατέταξε στους cool, αυτό μας έλειπε τώρα, έκανε βέβαια και στην κοπέλα του την ίδια χάρη...»,

εξηγούσε το Λινάκι στην Δανάη, είχε μετακομίσει με την ψάθα της όταν η Τζο, ζαλισμένη ελαφρά από τον ήλιο, επέστρεψε στο σπίτι, παραβιάζοντας, με χαρακτηριστική άνεση, την υπόσχεση που είχε δώσει στο αγόρι της, την έβαλε να ορκιστεί στο αγαπημένο της συγκρότημα, τους Beatles, πως δεν θα μοιραζόταν με κανέναν από την παρέα το παιχνίδι για τους άκυρους, τους cool, τους θεούς και τις θεές,

το Λινάκι διηγόταν, ο Σάγκυ αγχωνόταν, να μην ξεφτιλιζόταν, να μην έπεφτε στα μάτια της Δανάης, φορούσε ένα μωβ πουά μαγιό μπικίνι και ψάθινο καπέλο με φαρδύ γείσο και λευκή κορδέλα, άκουγε το Λινάκι χωρίς να την διακόπτει, η ανέκφραστη όψη της (εντοιχισμένη, αντί για παγωμένη) θα μπορούσε να δηλώνει βαρεμάρα, ή, να αποκρύπτει ενδιαφέρον, να καταφάσκει, να απορρίπτει, κάτι ενδιάμεσο, όσο δεν αποτυπώνονταν στο πρόσωπο οι σκέψεις, και τα συναισθήματα της, ο Σάγκυ ανησυχούσε, μήπως η Δανάη απαντούσε, με ένα άβολο μικρό χασμουρητό, ή ένα σύντομο αδυσώπητο σχόλιο («ό,τι να ‘ναι... εγώ πάω για βουτιά») για ό,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα άκυρο, παιδιάστικο, ξενερουά παιχνίδι, τον έβγαλε από την αγωνία βαρώντας παλαμάκια,

«αααχχ τι πλάκα! άρα έχεις κατατάξεις και εμάς... μην το αρνηθείς!», φάνηκε να το καταδιασκεδάζει, έχοντας βέβαια την σιγουριά να μην φοβάται πως θα κατηγοριοποιηθεί στους άκυρους,

«δεν τίθεται θέμα, όσοι βρισκόμαστε εδώ στην Ρόδο χωρίς αμφιβολία ανήκουμε στην κατηγορία cool»,

«χαχαχα... το θέμα θα τεθεί στην ολομέλεια, μην νομίζεις πως θα την γλυτώσεις έτσι εύκολα... για πες μου τώρα, βάζεις μέσα και διάσημους;»

«ναι αμέ! ο Γκλέτσος είναι άκυρος ενώ ο Belmondo cool!»,

«χαίρω πολύ!» είπε η Δανάη πριν τον ρίξει στα βαθιά,

«αυτός εκεί είναι cool, τον πέτυχα προηγουμένως στο μίνι μάρκετ με την κοπέλα του, τον λέρωσε κατά λάθος με παγωτό στην μπλούζα και εκείνος όχι μόνο δεν της γκρίνιαξε αλλά πήρε με το δάχτυλο του λίγη σοκολάτα από τον λεκέ και το ‘βαλε στο στόμα του γελώντας και στο καπάκι της έδωσε και ένα φιλάκι κιόλας!», έδειξε έναν ξανθομάλλη Νορβηγό, δεκαεπτά στα δεκαοκτώ, φωτογενή, γυμνασμένο, ιδιαίτερα ψηλό,

«είναι και κούκλος!... πάντως τον έβγαλε άκυρο αν θες να ξέρεις» σχολίασε το Λινάκι, αντιμέτωπος με το δύσπιστο βλέμμα της Δανάης (σούφρωσε τα χείλη της, μόρφασε χαριτωμένα), ο Σάγκυ προέβη σε διευκρινήσεις,

«υπάρχουν απαράβατοι κανόνες»,

«όπως;»

«ρακέτες στην παραλία ισούται με άκυρος»,

«χαχα...οκ…τότε είναι και η κοπέλα του να φανταστώ»,

«ποιά κοπέλα του;»

«τι ποιά κοπέλα του; πριν λίγο δεν πέρασαν από μπροστά πιασμένοι χέρι χέρι;» παρενέβη το Λινάκι, «για το κορίτσι λέω... με τα μακριά ξανθά μαλλιά, τα ρουφηχτά μάγουλα, το μεγάλο στήθος και το ολόσωμο μαύρο μαγιό που μου έλεγες πως θα ήταν η ιδανική πρωταγωνίστρια για ένα Baywatch σε έκδοση Ευρωπαϊκού σινεφίλ υπαρξιακού δράματος»,

«δεν είναι άκυρη!! άσε που θα μπορούσαν να ήταν αδέρφια...»,

«πως δεν είναι άκυρη!; την είδα που κρατούσε ρακέτες στο μίνι μάρκετ!» αναφώνησε η Δανάη, δεν έκανε καμία προσπάθεια πλέον να συγκρατήσει τα γέλια της,

«μπορεί να κρατούσε τις ρακέτες στο μίνι μάρκετ αλλά όση ώρα καθόμαστε εδώ δεν τις έχει χρησιμοποιήσει, μόνο αν παίξει ρακέτες δίπλα από το κύμα με το αγόρι της θα καταταγεί στους άκυρους, η μεταφορά ρακετών δεν είναι αδίκημα, μέχρι τότε της ανήκει μια θέση στην κατηγορία θεές...»

το Λινάκι κοκκίνησε, η Δανάη τον κοίταξε περιπαικτικά, και τότε ακριβώς πέρασε από μπροστά ένας σφίχτης σαραντάρης με σωβρακομαγιό:

«άκυρος!» αναφώνησαν και οι τρεις μαζί...