Against tourism #1

Tourism might, or might not be a sin, as Werner Herzog famously put it, but it is certainly a virus; a lethal one. It killed our idea of beauty conceived long before it was “discovered,” therefore damaged for good, by mass tourism. 

As for the typology of tourist behavior, nothing to be added that wasn’t rendered already in ‘Dawn of the Dead,’ back in 1978. 

That’s right; zombies storming a mall.

Tourism is a disease meant to obliterate our collective memory for the benefit of the experiential consumerist compulsion of each single individual, an illness with no antidote till now, a rather shortsighted human being.

And yet, the arrival of another deadly virus is attempting to destroy it. Hopefully for good.  

baby, it's cold inside; echoes from a (social) distance #4

modern love

Για τους φίλους και φίλες που ερωτεύονται δύο φορές την ημέρα στις καλοκαιρινές διακοπές, μία νωρίς το απόγευμα στην παραλία και άλλη μία αργά το βράδυ στο beach bar, καλό είναι να μη ξεχνούν και την αγωνιώδη - ντελιριακή πλευρά του έρωτα, κατά πολλούς, ούτως ή άλλως, της πεμπτουσίας του έρωτα.

Take it Denis.

Ideology Worth Spreading?

gabi witthaus

Η σκηνική παρουσία του Σταύρου Θεοδωράκη στην πρόσφατη προεκλογική περίοδο απέδειξε περίτρανα πως στην σκηνή του TED δεν αρκούσε μόνο να διαδίδεις καινοτόμες ιδέες, όφειλες να αναπαράγεις και την τρέχουσα ιδεολογία, κάτι γνωστό άλλωστε ήδη από τον καιρό της εμφάνισης του Στάθη Καλύβα στο TEDxAthens.

Αν αναρωτιέστε τι απέγινε εκείνη η ιδεολογία, την πήρε το ποτάμι.

άκου κει ερώτηση

daiki sugimoto

Τι ρωτάτε γιατί κοιτάω συνέχεια έξω από το παράθυρο,
την έξοδο κινδύνου ψάχνω.

μαγεία

Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης· τα μαγικά τρυκ του Messi είναι ανώτερα της μυϊκής δύναμης και της ταχύτητας του Ronaldo. Δέκα sprint του Ronaldo που καταλήγουν σε γκολ στην αντεπίθεση ισούνται με ένα κρύψιμο της μπάλας από μία μαγική μπαλιά του Messi.

Με άλλα λόγια, ένας ταχυδακτυλουργός το ‘χει πανεύκολο να εξαφανίσει, εκτός από λαγό, έναν strongman.

Τα χέρια που δείχνουν ψηλά (στον Θεό; ποιος ξέρει;) μετά από κάθε γκολ έχουν γίνει πια τόσα πολλά που σκεπάζουν τον ουρανό· δεν είναι μόνο οι ερασιτέχνες του Ακράτητου, οι επαγγελματίες της Sagan Tosu, ή τα ανήλικα της γειτονιάς μου, αλλά ακόμα και οι παιχταράδες της εθνικής Βραζιλίας ενίοτε που αποτίουν φόρο τιμής στον μικρό μάγο της μπάλας αντιγράφοντας τον πανηγυρισμό του.

Αντίθετα με τα τόσα ζευγάρια χεριών που υψώνονται στον ουρανό τις Κυριακές, κάπως συνεσταλμένα αν το έχετε προσέξει, δε θα βρούμε πολλούς να σφίγγουν τους σμιλεμένους κοιλιακούς τους μπροστά στις κάμερες.

Δεν είναι αισθητικό το θέμα μας.

 Ο Ronaldo αποξενώνει, ξενερώνει αφάνταστα τους γύρω του ενώ ο Messi εμπνέει, μεταδίδει πάθος και χαρά σ’ ένα παιχνίδι που οι σπουδαίοι παίκτες θριαμβεύουν πάντα σε συνάρτηση με το καλό της φανέλας. 

Η μπάλα δεν φτιάχτηκε για τα μεγάλα εγώ· φτιάχτηκε για τα εγώ που κατορθώνουν να αποθεώσουν το σύνολο.

χειροτεχνικαί εργασίαι «Ο Ορφέας»

We are all artisans!

Αναφέρομαι σε όλους εμάς που φτιάνουμε με τα χεράκια μας ποστάκια σε μπλογκ, βάζουμε ή παίζουμε μουσικές στα μπαράκια, ανεβάζουμε βιντεάκια στο Vimeo και άλλα. Ανατέμνοντας τις ψυχές όλων εμάς των χειροτεχνών συμπεραίνουμε πρόχειρα τα εξής: κάποιοι έχουν αναλάβει να διασκεδάσουν με γλυκόλογα και αναδημοσιεύσεις, τραγούδια αλλωνών ή χαβαλέ σε High Definition όλους εκείνους που πρωτίστως θέλουν να χαλαρώσουν ενώ κάποιοι άλλοι σε ένα παράλληλο σύμπαν, εντός σχεδίου πόλεως ωστόσο, ακονίζουν το ταλέντο τους.

Το ταλέντο συνήθως χάνει σε πρώτο χρόνο τη μάχη ενάντια στην ανάγκη για διασκέδαση, ίσως γιατί το πρώτο δεν εμπίμπτει πάντοτε σε επίκαιρες κατηγοριοποιήσεις. Επιπλέον, το ταλέντο συχνά γίνεται αντικείμενο μαζικής ζήλιας. Με τη ζήλια τα πράγματα είναι απλά· αν σε ζηλεύει ένας έχει καλώς, η ζήλια του ενός σε κολακεύει, αν όμως σε ζηλεύουν πολλοί, τότε πραγματικά δε σε σώζει τίποτα. Σε δεύτερο χρόνο βέβαια, η κατάσταση καμιά φορά ανατρέπεται υπέρ του ταλαντούχου. 

Όπως και να ‘χει, διασκεδαστές και ταλαντούχοι εμφανίζονται στο ίδιο νόμισμα, μόνο σ’ αντίθετη πλευρά. Κορώνα ή γράμματα, εκείνος που κρατά το νόμισμα αποφασίζει, η απόφαση του πάντως, όποια κι αν είναι αυτή, δεν στερείται νοήματος.

Rustam QBic