29/06/2007
Μου είχε μείνει απωθημένο που δεν είδα λάιβ τις Cocorosie το 2005 στο Bios όπου είχε γίνει ο κακός χαμός – ουρές, σολντ άουτ και δε συμμαζεύεται. Ιδιοσυγκρασιακά τα κορίτσια με μια δόση πόζας και υπερβολής η οποία ωστόσο δε με ενοχλούσε καθόλου σε αντίθεση με τον περιβόητο Anthony and the Johnsons του οποίου κανένα τραγούδι δεν κατάφερα ποτέ να ακούσω ολόκληρο. Γούστα είναι αυτά. Πρέσβεις της τελευταίας έκδοσης του ποπ φεμινισμού στα μέρη μας, έκδοση που δεν θα αποπειραθώ να αποσαφηνίσω, ούτως ή άλλως η μόδα σήμερα επιτάσσει η κοπτοραπτική (τι κρατώ και τι πετάω από κάθε επιρροή) να γίνεται από το κάθε άτομο μόνο του, εξού και η δυσκολία στην απόπειρα περιγραφής, οι Cocorosie προσέλκυσαν πλήθος κοριτσιών και γυναικών εκείνο το δροσερό βράδυ στο Θέατρο της Ρεματιάς. Το λάιβ πήγε καλά, οι περισσότεροι μάλλον έμειναν ευχαριστημένοι, και εγώ επίσης, στο τέλος μάλιστα καταλήξαμε στην πλατεία του Χαλανδρίου να καταβροχθίζουμε σουβλάκια. Θυμάμαι συναντήσαμε μία γνωστή με την παρέα της, τσιμπήσαμε κάτι όλοι μαζί, οι φίλες της ωστόσο παρέμειναν άγνωστες σε εμένα καθότι έπειτα από το λάιβ τα - ντυμένα σε στυλ Cocorosie - κορίτσια τα είχαν βάλει με το ανδρικό φύλο στο σύνολο του και ένοιωσα, προς στιγμήν, πως εκτός από το σουβλάκι τους μπορεί να δάγκωναν κι εμένα... after all, don't we all need a bite?
No comments:
Post a Comment