16/06/2007
Φτάσαμε στο χώρο αποφασισμένοι να πληρώσουμε κανονικά το εισιτήριο μας (έπειτα από πολύ σκέψη καθότι πανάκριβο) ώστε να δούμε 3 γκρουπ τα οποία, το καθένα στο είδος του, είχαν γράψει το δικός του συναρπαστικό κεφάλαιο, ή υπό-κεφάλαιο, στη μουσική. Στην είσοδο του συναυλιακού χώρου όμως είχαν αρχίσει τα πρώτα κλαπατσίμπαλα. Εκείνη τη φορά δεν έγινε το κλασικό ντου, απλά κάτι έξαλλοι τύποι πλάκωσαν στο ξύλο και στις πέτρες τους σεκιουριτάδες. Στην αναμπουμπούλα ο διψασμένος για λάιβ χαίρεται, καταφέραμε λοιπόν να μπούμε τσάμπα και να ακούσουμε τον ύμνο των Madness – στην ουσία μόνος μου χάρηκα γιατί οι άλλοι της παρέας είχαν έρθει για τους Beastie Boys. Ωραία τα Boys, δεν αντιλέγω, αλλά δεν ποτέ δεν άκουγα χιπ χοπ. Οπότε ανέμενα τους Underworld με τους οποίους είχα προγραμματίσει να τα δώσω όλα. Φευ. Ακολούθησε γενικευμένο πλιάτσικο όπως δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου σε λάιβ, παρά τα κατά τόπους επεισόδια, ντου και λοιπά. Αποφάσισα να μην πιω ούτε μια γουλιά κόκα κόλα - κι ας άδειασαν μεμιάς όλα τα ψυγεία από το περιεχόμενο τους - ως ένδειξη διαμαρτυρίας γιατί άλλωστε δε μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να ακούσω λάιβ το born slippy. Έξω, καιγόντουσαν τρία τέσσερα αυτοκίνητα.
Εκ των υστέρων, μου φαίνεται παράδοξο πως αυτό το σύντομο βράδυ αναρχίας ξέσπασε στο χώρο που στεγαζόταν κάποτε η Αμερικάνικη Βάση Ελληνικού.
Φτάσαμε στο χώρο αποφασισμένοι να πληρώσουμε κανονικά το εισιτήριο μας (έπειτα από πολύ σκέψη καθότι πανάκριβο) ώστε να δούμε 3 γκρουπ τα οποία, το καθένα στο είδος του, είχαν γράψει το δικός του συναρπαστικό κεφάλαιο, ή υπό-κεφάλαιο, στη μουσική. Στην είσοδο του συναυλιακού χώρου όμως είχαν αρχίσει τα πρώτα κλαπατσίμπαλα. Εκείνη τη φορά δεν έγινε το κλασικό ντου, απλά κάτι έξαλλοι τύποι πλάκωσαν στο ξύλο και στις πέτρες τους σεκιουριτάδες. Στην αναμπουμπούλα ο διψασμένος για λάιβ χαίρεται, καταφέραμε λοιπόν να μπούμε τσάμπα και να ακούσουμε τον ύμνο των Madness – στην ουσία μόνος μου χάρηκα γιατί οι άλλοι της παρέας είχαν έρθει για τους Beastie Boys. Ωραία τα Boys, δεν αντιλέγω, αλλά δεν ποτέ δεν άκουγα χιπ χοπ. Οπότε ανέμενα τους Underworld με τους οποίους είχα προγραμματίσει να τα δώσω όλα. Φευ. Ακολούθησε γενικευμένο πλιάτσικο όπως δεν έχω ξαναδεί στη ζωή μου σε λάιβ, παρά τα κατά τόπους επεισόδια, ντου και λοιπά. Αποφάσισα να μην πιω ούτε μια γουλιά κόκα κόλα - κι ας άδειασαν μεμιάς όλα τα ψυγεία από το περιεχόμενο τους - ως ένδειξη διαμαρτυρίας γιατί άλλωστε δε μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να ακούσω λάιβ το born slippy. Έξω, καιγόντουσαν τρία τέσσερα αυτοκίνητα.
Εκ των υστέρων, μου φαίνεται παράδοξο πως αυτό το σύντομο βράδυ αναρχίας ξέσπασε στο χώρο που στεγαζόταν κάποτε η Αμερικάνικη Βάση Ελληνικού.
No comments:
Post a Comment