21.06.04
Έσυρα τον εαυτό μου στο Rockwave του 2004 ανταποκρινόμενος στο ιστορικό χρέος που ένοιωθα πως είχα απέναντι στους Pixies, συγκρότημα το οποίο, ειδικά έπειτα από το Fight Club, είχε περάσει στη λίστα των θρύλων. Είχα βομβαρδίσει τον εαυτό μου με διαδοχικές ακροάσεις όλων των άλμπουμ τους στα τέλη των ‘90ς και αρχές των ‘00ς – έπειτα όμως τους έκανα στην άκρη. Το καλοκαίρι του 2004 δεν ήμουν πλέον φαν,αν ήμουν ποτέ, χώρια το γεγονός πως η Εθνική Ελλάδος είχε μόλις προκριθεί από τη φάση των ομίλων στο EURO 2004 και σε λίγες μέρες αντιμετώπιζε τους Γάλλους. Εκείνο τον Ιούνιο μου ήταν πολύ πιο εύκολο να συντονιστώ με τα εκατομμύρια των ποδοσφαιρόφιλων του πλανήτη σε σχέση με τις χιλιάδες των Αθηναίων που κατέβηκαν στη Μαλακάσα. Όλα κύλησαν ομαλά πάντως στο Rockwave, χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις, καθότι άλλωστε τους BRMC τους είχα ήδη δει λάιβ και μάλιστα σε κλειστό χώρο, όπως ταιριάζει στον ήχο τους.
Ομολογώ πως δε θα μπορούσα να είχα προβλέψει ότι κάποια χρόνια αργότερα δε θα ήμουν σε θέση να ακούσω έστω και μισό τραγούδι των Pixies χωρίς να νοιώσω πως ανακατεύεται το στομάχι μου.
Έσυρα τον εαυτό μου στο Rockwave του 2004 ανταποκρινόμενος στο ιστορικό χρέος που ένοιωθα πως είχα απέναντι στους Pixies, συγκρότημα το οποίο, ειδικά έπειτα από το Fight Club, είχε περάσει στη λίστα των θρύλων. Είχα βομβαρδίσει τον εαυτό μου με διαδοχικές ακροάσεις όλων των άλμπουμ τους στα τέλη των ‘90ς και αρχές των ‘00ς – έπειτα όμως τους έκανα στην άκρη. Το καλοκαίρι του 2004 δεν ήμουν πλέον φαν,αν ήμουν ποτέ, χώρια το γεγονός πως η Εθνική Ελλάδος είχε μόλις προκριθεί από τη φάση των ομίλων στο EURO 2004 και σε λίγες μέρες αντιμετώπιζε τους Γάλλους. Εκείνο τον Ιούνιο μου ήταν πολύ πιο εύκολο να συντονιστώ με τα εκατομμύρια των ποδοσφαιρόφιλων του πλανήτη σε σχέση με τις χιλιάδες των Αθηναίων που κατέβηκαν στη Μαλακάσα. Όλα κύλησαν ομαλά πάντως στο Rockwave, χωρίς ιδιαίτερες συγκινήσεις, καθότι άλλωστε τους BRMC τους είχα ήδη δει λάιβ και μάλιστα σε κλειστό χώρο, όπως ταιριάζει στον ήχο τους.
Ομολογώ πως δε θα μπορούσα να είχα προβλέψει ότι κάποια χρόνια αργότερα δε θα ήμουν σε θέση να ακούσω έστω και μισό τραγούδι των Pixies χωρίς να νοιώσω πως ανακατεύεται το στομάχι μου.
No comments:
Post a Comment